Lieve opa!
Gister hebben wij echt afscheid van u moeten nemen, wat was dat zwaar....
Helaas had u ons nog niet geleerd hoe wij u moesten gaan missen, u heeft mij wel vele andere dingen geleerd en daar ben ik u enorm dankbaar voor!
Trouw kwam ik elke woensdag -als mijn rooster het toeliet- even bij u en oma langs om gezellig wat koffie te drinken en wat te kletsen. Standaard bepakt met mijn groene drinkfles en banaan, wanneer ik die een keer vergeten was, was dat het eerste wat u vroeg “waar is je fles en je banaan?!”, verder wist u mij altijd uren te amuseren met u leuke -soms ook gekke- verhalen...
Altijd wanneer ik u vroeg hoe ik iets het beste kon, had u praktisch u schoenen al aan om de hulpvraag direct uit te voeren, nooit te beroerd om iemand te helpen.
Wat ga ik de onverwachte telefoontjes missen waarbij u me belde of ik een pannetje soep bij u kwam halen, stiekem natuurlijk ook een beetje om een praatje te kunnen maken als ik dan langs kwam.
Ook alle tijden van vroeger zal ik altijd onthouden, tussen de pauze of na school bij opa en oma Calimero kijken of Pokèmon met een kussen op de grond tussen de tafelpoten in, m’n vertrouwde plekje. De logeer partijen zullen me altijd bij blijven!
Niks zal de leegte die u achterlaat ooit op kunnen vullen, toch zullen wij door moeten gaan zonder u, wel zal u altijd in mijn hart en gedachten bij me blijven, ik had me geen betere opa kunnen wensen, u bent DE BESTE!!
Vaarwel opa en misschien ooit tot weerziens.
