“Ha die Freek”, Capelle aan den IJssel, 12 juli 2017
Zo begroette ik Freek altijd. Want wie Freek kende en hem zag, werd blij.
Wie Freek nog niet kende, zag eerst zijn snor. Maar als je daar doorheen keek, dan zag je een ontzettend fijne collega en vriend op en rond het veld.
Aimabel, vrolijk, vriendelijk, bescheiden, doorzetter en creatief.
Zijn vrienden van de scheidsrechters van de zestigplus hockeyers hebben me de afgelopen dagen veel mooie en leuke herinneringen aan Freek verteld en daar wil ik er een paar van met u delen, want hockey was één van zijn passies.
Zestigplus hockey denkt u nu. Is dat een oude mannen club. Qua leeftijd wel, maar ze zijn jong van geest en houden van hun sport en dat paste precies bij Freek met zijn twinkelende ogen en sprankelende geest.
Freek was jarenlang een prima scheidsrechter voor de KNHB in het district Zuid-Holland. In de wedstrijd straalde hij rust uit en dat hij besliste, maar niet dat hij per se gelijk had. Want fouten maken we allemaal. Geen betweter dus en daarom vonden ook de spelers hem een hele fijne scheidsrechter.
Freek heeft in die vele jaren als scheidsrechter aan den lijve ervaren dat de eisen aan conditie en snelheid steeds strenger werden. Maar hij was een doorzetter en hij deed er alles aan om telkens weer voor die lastige test te slagen. Daarom ging hij er met een groep collega scheidsrechters wekelijks voor trainen bij de hockeyclub Rotterdam.
Elk seizoen moest je de ISRT (interval shuttle run test) lopen. Uit de gettoblaster langs het veld hoorde je dan een stem die zei: de snelheid gaat nu omhoog naar 12, 13, 14 km/uur enz.. En dan moest je steeds sneller twintig meter heen en twintig meter terug rennen tussen twee rijen pylonen.
Bij één van die tests was de geluidsinstallatie kapot. Was Freek blij dat het niet doorging? Wel nee. Hij reed zijn nieuwe auto langs het veld, frutselde wat met de aansluiting en daar klonk het gevreesde programma gewoon uit zijn BMW.
Freek was niet alleen actief als scheidsrechter voor de KNHB. Hij heeft vanaf het WK in 1998 in het stadion Galgenwaard in Utrecht meer dan tien jaar geholpen bij de organisatie van alle grote hockeytoernooien in Nederland.
Onnoemelijk veel vlaggen hijsen, strijken en weer opvouwen en nog veel meer. Bij die grote toernooien was hij de creatieveling die naast alle werk nog even een glaasje wijn regelde voor de vrijwilligers en hij had het meteen in de gaten als er dozen met soesjes werden gebracht.
Hij hield van een glaasje en een hapje en ook bij de NHC 60+ had hij een goed oog op de pitchers met bier en de bitterballen na afloop. Maar Freek liet altijd een ander eerst nemen, bescheiden als hij was.
Bij de zestigplussers hoorden we van Freek verhalen zoals dat hij door het hele land keyboards kocht. “Wat doe je daar dan mee, is dat je hobby” vroeg iemand dan. “Nee hoor, een beetje repareren en goed stemmen en dan zijn ze voor de handel” was zijn antwoord, want Freek was ook handig.
Freek was een aantal jaren lid van de ABB ZH, de commissie die scheidsrechters aanwijst voor de wedstrijden van de eerste teams en topjeugd. Hij regelde niet alleen de aanwijzing voor de hoogste jeugd op zaterdag, hij was ook voor de jonge scheidsrechters een geweldige hulp om het vak te leren en de nieuwe ABB leden leerden van hem de fijne kneepjes van het vak.
Het fluiten voor de KNHB ging de laatste jaren niet meer door zijn ziekte. Afgelopen seizoen heeft hij ook niet meer voor de NHC 60+ gefloten, maar hij is nog wel een aantal keren naar de Onderlinge Wedstrijden geweest en naar de nieuwjaarsreceptie en iedereen vond het fijn om hem dan weer te zien.
Dat Freek om zijn kwaliteiten als scheidsrechter hoog werd gewaardeerd, bleek wel uit het feit dat hij voor de NHC 60+ ook internationaal namens Nederland heeft gefloten op zowel het EK als het WK voor 60+. Helaas ging ook dat de laatste paar jaar niet meer.
Freek is tot vrijwel het einde optimistisch gebleven. Als je belde dan was hij steeds hoopvol op betere resultaten van een nieuwe kuur en hij zat vol plannen om met zijn Ans weer op vakantie te gaan naar Spanje of andere leuke dingen te doen. Samen genieten van het leven was het devies.
Freek we missen je heel erg. Nu voor het laatst bedankt voor alle vrolijkheid, gezelligheid en collegialiteit in al de jaren dat je voor de zestigplussers hebt gefloten.
Ans, Ron en Mirjam, Dennis en Paula, familie en vrienden. Veel sterkte gewenst namens alle vrienden van de zestigplussers, want Freek was een geweldige man.