Nog steeds dodenherdenking, maar nu net even anders...
11 apr 2008, 11:02
Onze ouders zijn beide geboren in 1925 en hebben dus heel bewust de tweede wereld oorlog meegemaakt. Toch heeft de oorlog hun ook veel goeds gebracht. Onze ouders hebben elkaar leren kennen op een bevrijdingsfeest en zijn in 1946 getrouwd. Er werd door onze ouders veel verteld over de tweede wereld oorlog en over de mensen die hun leven gegeven hadden voor het vaderland. Dat wij daar heel dankbaar voor moesten zijn en met doden herdenking ging je dan als kind ook proberen daar heel hard aan te denken. Mijn papsie was daar best heel streng in. Helaas had mijn vader, zeker de eerste tientallen jaren na de oorlog, een aparte verjaardag. Hij is namelijk geboren op 4 mei. Het rare was dat wij dus als kind en later als volwassenen met eigen kinderen altijd op zijn verjaardag waren op dodenherdenking. Ook onze kinderen zijn dus groot gebracht met dankbaar zijn en het herdenken van alle mensen die gevallen zijn in de oorlog. Maar dit jaar zal het anders zijn.... Voor het eerst zolang als ik leef, ben ik op 4 mei niet in het huis waar ik geboren en opgegroeid ben. Wel hebben we afgesproken om samen te zijn in ons huis met het gezin van mijn broer en schoonzus en ons gezin. We zijn allen ontzettend verdrietig en missen hem enorm ondanks dat hij een prachtig leven heeft gehad en 82 jaar is geworden. Op 4 mei zullen onze gedachten voor 1 maal niet bij de gesneuvelden zijn maar bij ons pap. Dat mag vast wel voor 1 keer van ons pap, toch?