Wat een klote bericht van een van je vaste vrienden Christian en wat een schok te horen dat je plotseling was zo jong was overleden. Was je jeugdvoetbal fricandellen trainer en hoe vaak zaten we nog bij Rood Wit op de tribune, met jullie pap, te kletsen over vroeger en je was altijd een vrolijke lachebek en ik kon je erg goed waarderen.
Verschrikkelijk voor jullie nabestaanden, hoe vreselijk moet dat voor jullie zijn. Recentelijk kwamen wij zelf met de schrik weg, toen onze zoon, 48 jaar oud, een hartstilstand kreeg, maar gelukkig was snelle hulp zijn redding., Het leven kan zomaar voorbij zijn. Zal altijd met een glimlach aan je terug denken Frank, jij was een van mijn jongens.
Rob Hopmans.

Onze ouders waren bevriend, zodoende kennen wij elkaar natuurlijk ook. In onze jonge jaren iedere zondag met de ouders naar het eerste van Rood-Wit kijken. Onze vaders waren een van de mannen van "Den Bult". Later werden we enkele jaren buren op de camping San Lanaco in Lanaken.
Beiden bleven we Veldhoven trouw en zo kom je elkaar dan ook vaak tegen. Altijd even buurten, lachen en herinneringen ophalen. Op een gegeven moment tennissen we bij de Hogt, waar je nog lang de dubbelmaat van Anton bent geweest.
Vorig jaar nog zo mooi gesproken bij het overlijden van jullie pap, wie had kunnen bedenken Frank dat jij hem zo snel zou volgen.
Irene, Loes, Rens en Ilse, ik wens jullie ontzettend veel sterkte en kracht toe in deze maar vooral ook komende moeilijke tijd.
Ook heel veel sterkte voor Annemarie en haar gezin en de rest van de familie en vrienden.
Een ding is zeker Frank: wij gaan jou met je stralende lach never nooit vergeten.
Liefs,
Anja

Lieve Frank,
Geboren met de mondhoeken omhoog als weerspiegeling van je karakter. Die stralende ogen… Wat heb ik jou altijd een fantastische kerel gevonden. We delen veel herinneringen, vooral op Het Anton. Daarna verloren we elkaar uit het oog, maar telkens als we elkaar weer tegenkwamen, bij de benzinepomp, op een feestje, waren we weer de allerbeste vrienden. Dat was het gevoel dat je me gaf telkens als ik jou weer zag. Als je vol vuur vertelde over je werk en over vanalles en nog wat.

En dan, zomaar ineens, volstrekt plotseling, uit het niets, komt het verschrikkelijke nieuws binnen. Dat je er niet meer bent. Dat we jouw onsterfelijke glimlach nooit meer zullen zien. Wel in gedachte natuurlijk, want zo sta je op ons netvlies. Ik weet zeker dat iedereen die jou ook maar een beetje kende je ongelofelijk gaat missen. En voor je gezin, familie en vrienden is gemis dat niet in woorden te vatten. Ik wens iedereen enorm veel sterkte.

En lieve Frank, als er daarboven een school is, hoop ik dat ik weer bij jou in de klas kom.

Wil van de Vorst

vroeger gingen we samen naar school, daarna hadden we weinig contact, maar als we elkaar zagen , kwam je met een stralende lach naar me toe voor een hartelijke begroeting.
laatste keer was dat samen met mijn zusje in de carnavalstent, zoals zo velen jaren.
Frank wat zal je gemist worden!
Heel veel sterkte gewenst aan allen die dit nodig hebben, maar vooral aan Irene en kinderen.
Gonnie Geraerts-Keeris

Jouw lach en positiviteit, wat zullen veel mensen jou gaan missen. Ik wens Irene en de kinderen, verdere familie en vrienden erg veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Lieve groet, Friederike Elferink

From our first meeting 30 years ago I thoroughly enjoyed every chance we had to get together, always with laughter, great fun, and your infectious smile. You were “one of a kind” and one of the finest men I have ever known. I will miss your dearly my friend.