That’s Life, Indeed
Het appje op zaterdag 24 oktober staat me nog helder voor ogen. Een ongelofelijk, verschrikkelijk, maar waar bericht wat moeilijk te bevatten was. Even was er bij ons nog hoop op herstel, de teamgeest kwam weer naar boven, maar helaas waren de volgende appjes zondags al duidelijk dat je het niet meer zou gaan redden. Ontgoocheling op zaterdag 31 oktober, toen het bericht kwam dat je was overleden, maar we moeten nu verder zonder jou.
Een geweldige tijd gehad bij Quick, carnaval in het Schaefer hotel, voetbalwedstrijden in de Kuip bezoeken met o.a. Rob en Martien. Nadat we eerst om de 2-3 jaar nog een reünie hadden met ons team op de Dennen en een wedstrijd speelden tegen de A1 van 75-76, moesten we hier mee stoppen. Teveel blessures, dus gooiden we het over een andere boeg. Een rondvaart door Amsterdam of juni j.l. nog een etentje met 11 man bij Bistrobar Bankoh aan de Waal. Wat waren we blij dat we elkaar zagen, elkaar konden omhelzen op 1,5 meter, omdat we er weer even uit mochten.
De herinneringen zullen blijven bestaan, jij zal ALTIJD in ons midden blijven en na de afscheidsdienst morgen, zullen wij als team, een toast brengen op “De Dennen” op JOUW leven.
Voor Miranda en Trix kan ik alleen maar zeggen, sterkte met het verwerken van dit grote verlies in deze toch al vreemde tijd.
Ronald