Als ik aan Fetty denk dan denk ik meteen aan haar liefde voor de natuur , een passie die ik met haar deelde. En alhoewel ik nooit zo'n goede groentetuinboerin ben geworden als haar,was zij wel dé inspiratie voor mij om toch afscheid te nemen van een groot aantal lelijke betonnen tegels uit onze tuin en hiervoor in de plaats ook mijn geluk eens te beproeven met zelf gepote aardappels..courgette...tomaatjes... appelboompjes en vele soorten kruiden. Ik hoor haar nog zo zeggen als we weer logeerden in Hoogeveen en ik altijd verliefd naar al haar gekweekte gewassen keek:  "Druus als je wat kan gebruiken pluk t maar hè. En dát liet ik mij geen 2 keer zeggen. 
Eén vakantie hebben we 2 weken "opgepast" op Caio en mocht ik dus ook 2 weken lang elke dag van die tuin genieten. 🥰En laat het nou net die vakantie zijn dat alles gigantisch goed groeide en bloeide...want ook dat verschilt per jaar in een moestuin heb ik me wel eens laten vertellen. Flippend mocht ik me een paar joekels van courgettes toe-eigenen . En als ze zag hoe blij ik dan werd, dan glom ze stiekem van trots...want dit kwam toch wel mooi uit háár tuintje!♡
Natuurlijk bracht ik dan een pannetje courgettesoep als bedankje waarnaar zij ons, nou vóóral Peter in dit geval trakteerde op haar beroemde zelfgemaakte koude schotel. Ik heb Mirjam deze week nog gevraagd of ze dat recept toch wel heeft weten los te peuteren, aangezien  ook in ons gezin de liefde van mijn man door de maag gaat en ik weet hoe dol hij op die plat froid à la Fetty was.( Ik dacht... er komen vast momenten waarop die schotel mij nog van pas gaat komen!!🤪🤤💕) Maar Mir zei :"Nee dat recept laten we bij haar". En eigenlijk heb ik daar ook vrede mee. Ik zal, totdat ik haar weer terugzie, en we heerlijk door haar moestuin xxl lopen om daarna in de avondzon samen te eten van haar speciale koude schotel en mijn van haar geplukte courgettes - soep , zelf wel wat gaan aanmodderen met koude aardappels . Ze was voor mij een voorbeeld van vrolijkheid positiviteit en het genieten van de mooie kleine basisdingen in het leven! Fetty ; we gaan je karakteristieke stem met je friese tongval, je mooie lach, je warme knuffels én natuurlijk je koude schotel  zooo erg missen!!💔 Maar niet voor lang! Oant sjen! Wij houden van je! Heel veel liefs (Drusilla) de Meeninkjes♡♡

Lieve tante Fetty,

Als wij aan je denken, denken wij aan een lieve en grappige tante die er altijd was en klaar stond om te helpen bij leuke en minder leuke momenten. Het voelt zo aannemelijk dat je er altijd was en nu gaan we je missen. Wij willen iedereen en met name ome André, Mirjam, Tessa en Karin erg veel sterkte wensen.

Veel liefs
Alex en Miriam
Sietse Marlies Mila en Rosie

Toen onze derde dochter werd geboren, zeiden Andre en Fetty: Neem ons maar als voorbeeld! In de zaal als Andre aan het hengelen was keek hij altijd met pretogen ons rijtje langs. Ja, ja jullie hadden meer dan 10 jaar voorsprong op ons Andre! En Fetty wàs een voorbeeld: altijd positief, altijd flink. Ja toespraakjes vond ze moeilijk.. maar huisbewoonster van de toen 8-jarige Melissa die absoluut niet tekstvast en zeer improviserend was,…. “Dat doen we gewoon” zei Fetty. En het ging superleuk.
Een arm om je heen als je het nodig had of als je het niet nodig had..: “wichie” zei ze dan. Een voorbeeld van elkaar steunen, vol vertrouwen blijven, positief in het leven staan en een groot geloof.
We zullen nog heel vaak aan haar denken en haar missen…

Mike en Meintje

Oma Fetty was niet een standaard ‘oude’ oma; ze was een oma, moeder, vriendin en buurvrouw tegelijk voor mij. Hoe bijzonder dat ik haar van (letterlijk!) zo dichtbij heb mogen meemaken. Altijd als ik even langsliep kwamen we wel even in gesprek over van alles en nog wat. Alles was bespreekbaar en je werd nergens om veroordeeld… Oké, misschien als ik me een beetje aanstelde en volgens haar gewoon naar school kon ;-)… Óf als ik weer zonder jas op de fiets stapte… Maar vind je het ook gek als je zelf altijd zo’n bikkel bent?! Ik heb met oma zoveel gesprekken gehad over het leven, de waarheid, vriendschappen en nog zoveel meer. Maar er was ook altijd ruimte voor een grapje, zelfs op het allerlaatste eind, toen ze nogal teleurgesteld was dat ik geen slingers had meegenomen naar het ziekenhuis om er een feestje van te maken.

Ik ben dankbaar voor het warme thuis dat ze al mijn vriendinnen en vooral ook Pjotr altijd bood, iedereen was welkom en het logeerbed altijd opgemaakt. Een dagje langer? Geen probleem! En als je er toch bent… Zal ik dan even een broodje voor je maken? Ik heb keer op keer gezien hoe enorm gastvrij en vriendelijk ze was tegenover jong en oud. Ook toen ze naar de nieuwe gemeente gingen, zat er om de zoveel tijd weer een nieuw stel/gezin/broeder/zuster gezellig een kopje koffie in de tuin te drinken... Want als we het toch al over slingers hebben, oma wist wel hoe ze die zelf op moest hangen!

Ik heb ook de liefde en sterke band tussen opa en oma gezien, misschien wel nog duidelijker dan ooit in de afgelopen weken. Ze waren elkaars maatjes, met een lach en een traan. Maar ook daarvoor hebben ze zoveel mooie dingen gedaan. Ik weet zeker dat oma heeft genoten van haar - helaas veel te korte - leven met opa.

Oma had een onwankelbaar geloof zou je wel kunnen zeggen. De dag voordat ze overleed kwamen Zoë, Stef en ik aan in het ziekenhuis en zei ze als allereerst: “Wherever I go… In Jehovah’s handen”. Een opmerking die veel indruk op me heeft gemaakt en me altijd bij zal blijven. Ik hoop in moeilijke tijden die nog komen gaan deze gedachte nog steeds zo dichtbij me te hebben. Wat was ze een doorzetter, ze heeft echt gestreden en nu is ze al op de plek waar ik nog moet komen. Ik ga, samen met mijn lieve man, zusjes, gezin, familie, mijn uiterste best doen om haar straks op te wachten en te knuffelen. Maar voor nu is oma in mijn hart en gedachten, waar ze echt een hele speciale plek heeft.

Ik wens iedereen die oma nu moet missen heel veel sterkte, want ik weet dat dit op veel mensen een grote impact heeft. En opa, je bent natuurlijk altijd welkom voor een koud chocomelletje!

Heel veel liefde,

Jullie kleindochter Kim