Hey Fab..
Gek.. ik noem je Fab maar ik ken je niet. Nog gekker.. ik schrijf een "brief" aan iemand die ik niet ken en die zelfs niet eens meer zelf kan lezen wat ik schrijf. Gek.. en toch voelt het goed. Want als ik een herinnering moet opschrijven aan jou dan kan ik dat niet. Maar ik kan me wel nog heel goed herinneren dat ik voor het eerst van je hoorde. Ik weet zelfs de plek nog.
In het centrum van Vlissingen, tegenover de intertoys kwam ik je vrouw tegen. Ik ken haar al vanaf de kleuterschool. Haar mama was mijn juf, en zij mijn aller beste vriendinnetje. Ook onze mama's raakten bevriend. We hebben nog lang contact gehouden maar het verwaterde toen ik rond de 20 was. Ik kwam haar tegen in de stad en was benieuwd naar haar liefdesleven. Ze vertelde dat ze verliefd was. Ze had een relatie met de meest geweldige man. Hij was zo fantastisch en zo knap dat ze er niks van snapte dat die man ook gek op haar was! Ik snapte het natuurlijk wel meteen want Fab, ze is een fantastische vrouw he.. Ik begrijp heel goed waar je voor gevallen bent. Niet alleen haar leuke kop, maar haar hele karakter straalt alleen maar mooie dingen uit.
Toen ik haar later weer tegen kwam.. weer in Vlissingen, had ze een meisje bij in een buggy.. een mooi meisje! Jullie hadden een dochter! Op hyves (waar is de tijd gebleven..) kwamen er later foto's voorbij van twee mooie meiden. Wat een leuk gezinnetje!
En toen hoorde ik via een collega dat je ziek was.. en niet zo'n beetje ook. Gek he.. ik ken je niet maar ik schoot zo vol! Het raakte me zo diep! Ik vertelde het mijn moeder, die inmiddels het contact met je schoonmoeder weer op had gepakt. Ondanks dat ik zo weinig contact had met je vrouw en ondanks dat ik je nooit heb ontmoet bleef het steeds aan me plakken. Ik heb zo veel aan je moeten denken. Ik begrijp nu waarom. Je bent ten eerste te jong om te overlijden en jouw vrouw, waar alleen maar goed in zit.. hoe kan het nou dat zij na het verlies van haar zusje ook nog het verlies van haar man moet verwerken?? Waarom zullen we nooit weten misschien, en ik ben ook niet iemand die gelooft dat het een reden zal hebben. Maar ik ben er wel van overtuigd dat we het goede eruit moeten halen wat er uit te halen valt. Pluk de dag.. pluk de dag.. pluk de dag.. Op sommige dagen zal dat voor je nabestaanden te zwaar zijn.. maar op vele dagen zullen zij oersterk zijn en er samen wat van maken! Jouw vrouw zal waken over je kinderen en zorgen dat alles goed komt. En als ik daar een rol in kan spelen om haar te helpen, wat voor rol dan ook, dan zal ik geen moment aarzelen. Bij deze.. mijn belofte aan jou. Goede reis.. en wie weet mogen we elkaar in het hiernamaals wel ontmoeten.
Liefs van Lenny.
