Lieve Esther,
Ik ken je sinds 1983. Het begin van onze HALO tijd. Jij zat in de B-klas, ik in de A-klas.
Turnen was jouw sport, jij was de kampioen. Van je klas, van ons jaar, van de academie, van Limburg en van Nederland. Ik had iets minder met turnen dan met de andere vakken, maar dat maakte niet uit. Als je je best deed kon je toch een eind komen.
We hadden samen wel een gedeelde passie: muziek. We oefenden daarom voor een optreden op de Kerstfolkore. Jij op de fluit, ik op piano. Je had de lat heel hoog gelegd en veel te moeilijke stukken uitgezocht. Dus dat werd niks. We hebben nog wel geoefend en een makkelijker stuk laten horen.
Je zat natuurlijk in de demonstratie turnploeg van de HALO. Er waren in die tijd veel demonstraties in binnen- en buitenland. Gelukkig mocht ik toen in de “ trommelploeg “ van Karel mee als muzikale omlijsting. Tijdens elk ‘turn-nummer” liep met de moeilijkheidsgraad ook de spanning op en kwamen aan het eind de toppers. Dan gingen we met de band helemaal los. En ja hoor: daar kwam jij ! De salto’s en schroeven vlogen door de lucht alsof het je geen moeite kostte! Hoe was dat toch mogelijk? Al die acrobatische toeren met jouw redelijk grote lichaam? Ademloos zat het publiek naar je te kijken. Wat was je goed, jij Limburgse parel!
Niet alleen als turnster, maar zeker als persoon was je een topper. Je was gezellig, enthousiast en leuk gezelschap. Met jouw doorzettingsvermogen, je vele talenten en je positivisme ben je heel ver gekomen. Jij bent daarmee een voorbeeld voor velen. Jouw kijk op de wereld is bewonderingswaardig. Dank voor de mooie gesprekken die we gevoerd hebben.
Ik wens Len, Dennis ,Sanne en Jelle en alle verdere familie en vrienden van Esther veel sterkte met dit verlies.
Liefs Jacqueline Leenheer HALO 4DA ‘87
