Dag lieve oom,

Waar we elkaar eigenlijk al heel mijn leven kenden, sinds 1972, hebben we elkaar bijna 3,5 jaar geleden weer teruggevonden, jaren nadat mijn moeder en vader (jouw broer) scheidden en we het contact zijn verloren.
Ik was eigenlijk best klaar met de familie Van Reijmersdal. Een prachtige achternaam, maar ook een pijnlijke. Absoluut niet dankzij jou overigens. Ik ben ooit bijna naar de kunstacademie gegaan, met jou als inspiratie.

Ik ben zeer dankbaar dat we elkaar weer hebben gevonden. Wat hebben we een hoop ingehaald! We hebben veel herinneringen opgehaald. Verhalen van twee kanten kunnen horen. En ongelofelijk hoeveel we eigenlijk, ten opzichte van de rest van de familie, op elkaar leken. Creatieve geesten, oog voor kunst, cultuur, natuur, films, musicals, gekke huisdieren.....we raakten maar niet uitgepraat. En eigenlijk ben ik dat nog steeds niet. Dus ik mis je heel erg. Een paar keer per week werd ik in de ochtend wakker met een nachtelijk verhaal in mijn whatsapp, omdat je weer niet kon slapen. Als antwoord, of ongevraagd tussendoor, sprak ik allerlei berichten in, die je heerlijk vond om te luisteren. Regelmatig belden we elkaar ook en kwam ik bij je thuis. Ik ben blij dat je mijn moeder, je ex-schoonzus, nog gezien en gesproken hebt. Ze was erg op je gesteld. Je bent in je jeugd veel bij ons komen logeren als het thuis niet lekker liep. Je was een rode draad bij haar bruiloft. En hebt zodoende, jaren later, haar trouwfilm nog kunnen doorgeven, waar ze je heel dankbaar voor is.
En ik ben blij dat je mijn grote liefde, Hans, nog hebt ontmoet. Want met hem deel ik ook graag alles.

In korte tijd ben ik veel van je gaan houden. We hebben lief en leed met elkaar gedeeld, veel gelachen, we zagen humor in de gekste dingen, maar we hebben elkaar ook in moeilijke tijden gesproken waarbij ook tranen zijn gevloeid. Wat een turbulent leven heb je gehad. Veelzijdig. Pieken, maar helaas ook dalen. Soms hoorde ik het aan je stem. Maar meestal zag je nog kansen en mogelijkheden, je veerkracht was enorm. En toen ineens was het op. Ik was nog lang niet klaar met je. Zo'n begaafd en bescheiden persoon, zo geliefd bij mij en je naasten....we waren er nog niet toe aan afscheid van je te nemen. Je had ons en de wereld nog zoveel te bieden. Ik ben dankbaar de mensen die je liefhad en die jou liefhadden, eindelijk te ontmoeten, helaas was dat afgelopen zondag pas, bij je herdenkingsbijeenkomst, die heel intiem en mooi was, met allemaal gelijkgestemden.

Lieverd, ik had je een langer leven gegund en vooral gezondere en gelukkigere laatste jaren.
Ik zal omhoog kijken, bij een heldere, zonnige lucht, maar ook als het regent. En ook dan zal ik aan je denken. En ook dan zal ik je vreselijk missen. Maar we zullen doorgaan. Wijze lessen van Ramses Shaffy, muziek waar je graag naar luisterde.

De wereld is een multi-talent armer. En ik zal je herdenken en missen als een lief familielid en waardevolle vriend.
Ik zal onze achternaam met trots dragen.

Liefs,
Barbara van Reijmersdal