Typisch zoals jij was, geen opschepperij over je vele goede daden. Mensen hoefden niet te weten wat je allemaal weggaf, zoals de boombank in de tuin van Museum het Stadskasteel. Mooi mens, ik kende je niet eens zo lang maar ik zal vaak aan je denken: je humor, je liefde voor Mary, je levenslust, je bereidwilligheid om mensen te helpen en je belangstelling voor hen.
Ik condoleer allen, die van Erik hielden, van harte.
Liet
coördinator vrijwilligers Museum Het Stadskasteel

Beste Erik,
Jij geloofde in , het Bommelaertje, en besloot Karen te helpen met de ingewikkelde aanbestedingsprocedures voor het rondmaken van het bedrag voor mijn muurschildering aan de Oliestraat. Bij jouw vertrek als vrijwilliger van het Museum Stadskasteel liet je een prachtige ronde bank achter, waar je mij op zette en waar ik nu nog zit, met een plantenbak erbij. Trots vroeg je of Karen even kwam kijken. Uit dankbaarheid voor dit alles meldde zij zich per direct als vrijwilliger bij het museum aan.
Nu, ter nagedachtenis laat Karen, samen met de mensen van het museum, een messing plaatje maken, zoals op de bankjes aan de Engelse kusten, met jouw naam. Dit wordt zsm op het bankje geplaatst. Niet jouw wens, want je was bovenal een onbaatzuchtig en goed mens. Maar samen met mij , vinden ook de andere mensen van het museum dit een gepaste plek voor jouw nagedachtenis. Jouw bank in museumtram Stadskasteel Zaltbommel.
Rust zacht
het Bommelaertje, ook namens Karen de Bondt

Vorige week kwam ik tijdens het opruimen van een kast een "In Focus" van Spring 2013 tegen. Het was de uitgave waarin de eerste thuiskomst van de Aegir vanuit Zuid Korea beschreven werd met Erik als Captain. Goed verhaal en mooie foto's.
Wie had kunnen bedenken dat 2 dagen later ik het bericht kreeg dat Erik plotseling overleden was. Niet te bevatten op dat moment.

De periode eind jaren 80, begin 90'er jaren op de toen nog DB102, maakten we deel uit van de vaste kern stuurlieden in een razend drukke tijd op de Noordzee.
Het ene project na het andere, steeds groter en zwaarder. Je passie en kreativiteit om nieuwe methodes op ballastgebied te ontwikkelen zal me altijd bijblijven. Scherp van geest en een geweldig gevoel voor humor. Pijn in mijn buik van het lachen. Wat een mooie herinneringen.

Later, toen we allebei kapitein werden op verschillende schepen werd het kontakt wat minder en na mijn pensioen in 2010 heb ik Erik nooit meer gezien. Toch is het net als met vele Heerema vrienden, " uit het oog maar niet uit het hart"

Erik rust zacht
Familie en vrienden veel sterkte toegewenst.

Donderdag de 21ste einde middag hebben we mekaar met de whatts-app en later telefonisch sproken en gelachen.
Je vroeg o.a. nog of we met de Thialf aan de “stekker” lagen en na de mededeling dat dat nog niet het geval was i.v.m. problemen was je erg benieuwd of er problemen aan de wal of aan boord waren, altijd betrokken.
De laatste jaren dat Erik aan de wal werkte hield ik hem af en toe op de hoogte van wat er offshore “speelde” en dat waardeerde hij.

Ik ben in 2002 op de Thialf bij Heerema begonnen en toen was Erik net Kapitein.
Ik heb door de jaren heen vaak met Erik gevaren en veel geleerd van hem en net zo veel gelachen om zijn gevoel voor humor.

Ik wil de familie veel sterkte toewensen met dit grote verlies.

Beste Erik
Je hebt je een aantal jaren ingezet voor het museum. Het begon met de start van de expositie: Onder de Sint Maarten aan de Waalbandijk. Een grote hobby met veel.passie uitgevoerd.Naar aanleiding hiervan werd je bestuurslid met het project bouw van een paviljoen.
Je hebt de horecavergunnkng geregeld en het meubilair voor het terras. Waar jezelf ook graag zat.
Daarnaast regelmatig café dienst. Kinderen en kleinkinderen kwamen langs om te kijken hoe opa koffie met appeltaart aan het serveren was.
Ook bij het Sint Maarten feest werd het gezin uitgenodigd bij het kasteel.
Bij je afscheid heb je de boombank in de tuin gedoneerd.we zullen je herinneren.
Erik, dank voor je inzet en de fijne samenwerking
Namens bestuur en vrijwilligers museum
Francien van Dam