In Memoriam Erik Haffmans
Graag voldoe ik aan het verzoek van het bestuur om vandaag met jullie stil te staan bij Erik Haffmans die ons het afgelopen weekend op 86-jarige leeftijd is ontvallen.
Erik werd geboren op 15 februari 1934 en was daarmee in levensjaren het oudste lid van onze club. Hij was Rotarian in hart en nieren. Op 01 augustus 1979 werd hij lid van onze club.
Van 1996 t/m 1998 leidde hij de Avenue International Service en in het clubjaar 1983/ 1984 was hij onze voorzitter. Ook maakte hij deel uit van de trojka, toen een voorzitter op het laatste moment uitviel, die onze club in het clubjaar 2000/ 2001 bestuurde.
Het laatste decennium vervulde hij geen bestuursfuncties meer maar dat zegt weinig of niets over zijn betrokkenheid bij wat er in onze club omging. Hij behoorde tot de trouwste clubbezoekers.
Tijdens zijn werkbare leven had hij samen met zijn Gerda een groot schoenenimperium in Duitsland opgebouwd wat hem de classificatie grootwinkelbedrijf opleverde.
Jagen was zijn grote passie dat door zijn voorouders hem in de Noord-Limburgse bossen rond de villa waar hij opgroeide als kleine jongen, al met de paplepel werd ingegoten. Hij jaagde overal in Europa. Duitsland, België, Frankrijk, Engeland, enz. en het liefst met zijn hondjes. Hij was letterlijk onafscheidelijk met zijn draadharen, Engelse springers en teckels. Het waren stuk voor stuk fantastische jachthonden door hem persoonlijk afgericht, opgevoed en verwend. Hij was een klassieke, zeer weidelijke jager.
Wijn verzamelen, maar er vooral ook van genieten was naast de jacht zijn andere grote hobby. Hij was lid van verschillende wijngenootschappen. Hij kocht vaak zulke mooie en beroemde wijnen in, vooral Bourgognes, dat ze te lang bleven liggen. Dat gold ook voor de wijnen uit de geboortejaren van zijn kinderen. Maar het zij zo, zei hij dan.
De meesten van jullie zullen zich zijn laatste lezing herinneren, waar hij vertelde over zijn ervaringen met de Trans-Siberië-Expres en waarin hij ook kort stil stond bij de problemen met zijn gezondheid. Hij deed daar toen tamelijk luchtig over: “phpd”: pijntje hier, pijntje daar! Maar nog steeds vol levenslust; niemand kon toen bevroeden wat we nu weten. Hij was sowieso altijd opgewekt, vrolijk en optimistisch, ook al was dat niet altijd terecht. Alleen zijn echte vrienden konden daar doorheen kijken en dat vond hij niet altijd leuk!
Erik was een echte dorpsjongen. Zowel van geboorte in Helden als in Gulpen. Hij was tot op het laatste actief lid van een zwemclubje dat op woensdag 07.00 uur elke week aan conditiezwemmen deed. Hij was lid van een kaartclub op de donderdag in de Zwarte Ruyter. Voorts was hij beschermheer van de schutterij in Gulpen en had vele jacht gerelateerde vrienden.
En dan kunnen we uiteraard niet vergeten zijn jarenlange mantelzorg thuis, het verzorgen van zijn vrouw Gerda. Onbaatzuchtig met als motto: Gerda heeft haar leven lang voor mij gezorgd. Nu zal ik haar levenslang verzorgen.
Hij was een prachtig mens!
Wij wensen Erik’s dochters en verder familie veel sterkte in deze donkere dagen. We zullen ons Erik blijven herinneren als een respectabele en aimabele vriend die de fellow-ship steeds hoog in zijn vaandel voerde.
Beste Erik, rust zacht.
Frans Bloemsma
Secretaris Rotaryclub Gulpen-Vaals
