Lieve Erik, Fien, Marit en Pjotr,
Ik schrijf dit pas een paar dagen nadat ik de uitvaartdienst heb bij mogen wonen. Ik heb net naar de podcast over het weer geluisterd welke Marit samen met Erik gemaakt heeft en vond dat ik nu toch - in navolging van vele anderen, iets op deze condoleanceplek moest zetten. Ik heb al op kaartjes en appjes een aantal woorden geschreven en ook wel - zei het op mijn manier - gezegd aan jullie allemaal voor die tijd en inmiddels ook al weer na de prachtige dienst die jullie voor hem samengesteld hebben. Ik denk ook niet dat dit voorbij zal gaan: hij heeft, net als op vele anderen, een diepe indruk op mij achtergelaten. Ik heb jullie leren kennen door mijn werk als ambulant begeleidster waardoor ik betrokken werd bij de schoolloopbaan van Pjotr (binnen het voortgezet onderwijs). Ik heb een enorme bewondering voor jullie als ouders in de wijze waarop jullie toen keken naar kansen en mogelijkheden en ben in jullie flow meegegaan. De weg die we met elkaar toen hebben bewandeld heeft mij in mijn denken en handelen rond de begeleiding van andere leerlingen gevormd. Geleidelijk aan werd ik steeds meer bij jullie als gezin betrokken: ik werd uitgenodigd voor verjaardagen en bij vieringen en toen Pjotr zijn schoolloopbaan afsloot en ik dus niet meer vanuit werk met hem te maken had, werd op mijn vraag of ik contact mocht houden aangegeven dat jullie beledigd zouden zijn wanneer dat niet het geval zou zijn. De laatste jaren hebben we dan ook geen contact meer op basis van werk (al hoewel ik Pjotr nog altijd betitel als mijn meest favoriete leerling) maar op basis van vriendschap. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het soms wel lastig vond om 'hoogte' te krijgen van Erik; de gebruikelijke drie Nederlandse zoenen bij hallo en gedag zeggen liet hij toe, maar volgens mij ook liever niet, dus ben ik die gaan vervangen door alleen handopsteken en wat zeggen. Hij kwam soms wat gereserveerd en stil over op mij, maar wanneer ik hem met Pjotr zag of wanneer hij over hem sprak, was duidelijk hoe een warme, gevoelige, trotse maar ook vindingrijke man hij was: een berenpak voor zichzelf laten maken zodat hij in Coronatijd dan toch met Pjotr kon knuffelen - wie zou dat ooit bedenken? juist; de zelfde man die rustig en relaxt samen met zijn zoon 'op avontuur' gaat. Ook vond ik het fijn dat hij - op mijn ongemakkelijke doch directe vragen in de laatste periode van zijn ziek-zijn - zo eerlijk en open antwoord kon en wilde geven.
Ik vind het mooi om te zien, horen en lezen hoe anderen hem hebben gewaardeerd - of nog steeds waarderen. Ook vind ik het mooi om trekken van EriK terug te zien in Marit en Pjotr want het is wel duidelijk: in hen leeft, op ieders eigen wijze, zeker ook een stukje Erik voort.
Ik voel me vereerd dat jullie mij hebben gevraagd in de toekomst betrokken te willen blijven, maar als het om mijn intentie of vriendschappelijke wens gaat, had die vraag niet gesteld hoeven worden. Ik hoop dat Erik nu rust heeft gevonden: hij heeft heel wat te weeg gebracht in velen, heel wat zaadjes geplant in ons denken en beschouwen, maar ook voor heel veel vertrouwen en rust gezorgd. Hij zou willen dat iedereen op zijn of haar eigen wijze verder gaat, maar ik weet zeker dat velen van ons dat zullen doen op basis van wat hij eens heeft gezegd, bedacht of uitgestraald.
liefs, Anne-Marie
