Vandaag denk ik aan 4 jaar terug.
Net terug van Terschelling.
Now and then.... zingen....herinneringen...down memorielane...ën verder dan dat. Je wordt gemist in alles. Het ontwikkelt, het staat stil, het is groot, het is klein, het is werken, het is laten gebeuren,
Het is.

2024 is klaar op een paar uur na. 2025 ligt voor ons. De tijd duwt ons voort, soms tegen wil en dank. Soms voelt het als steuntje in de rug. Vandaag kwamen filmpjes uit Lapland voorbij.
The sound of silence.... Memories....warmte.....gemis...ik brand een kaarsje...❤

Wat is tijd...een dag is een jaar en een jaar is een dag. Het is een absoluut begrip en feitelijk. De zon komt op, iedere dag en de zon gaat ook weer onder. En zo rijgen de dagen zich aaneen. Niet te beïnvloeden.
Herinneringen zijn er, ontelbaar. Ze komen op en brengen een glimlach (of meer)
Ik mis je iedere dag weer. In alles.
Je was mijn liefste en je bent mijn liefste. Houden van stopt niet bij de grens van het leven. Lieve Erik, dankjewel

Ik was een gelukkige dat ik je vrijdag 19 maart 2021 toch nog thuis kon bezoeken....
Ja het waren bijzondere minuten, alles staat nog steeds in mijn geheugen gegrift, omdat....
We hebben nog kunnen (glim)lachen, je had nauwelijks pijn en dat was bijzonder...
Heerlijk om toch nog zo vaak je karakteristieke lachjes te zien tijdens verhaaltjes die er feitelijk niets meer toe deden, maar je kon er van genieten. Super dat we elkaar onder deze omstandigheden nog konden zien en spreken.
En ik kon "live" tegen je zeggen: "Het was fijn om je broertje te mogen zijn."
Nog wat knuffelen en dan is het tijd om weg te gaan. Knuffel voor Fien. De ogenschijnlijke onverstoorbare, stoere- en ooit sterke beer blijft kijken hoe ik weg schuifel uit huis.
Dank je Erik!!

Broertje Johan

Erik

Toen Pjotr nog thuis woonde bij Fien en Erik was daar een keer in de 3 maanden het moment van de kookclub.
Pjotr, Amy en Paulien, de PAP-kookclub. Pjotr zocht een recept, we gingen boodschappen doen en aan de slag. Eerst de voorbereiding: recept lezen en snijden maar. Bijna alle bakjes, kommetjes, messen, lepels, vorken, lepeltjes en pannen die in de kast stonden werden gebruikt en vuil gemaakt. Er waren momenten dat we vastliepen. Daar was Erik onze helpdesk. "Erik hoe lang moet de schotel in de oven?" Ja, op zo'n vraag kwam een tegenvraag: "Dat ligt eraan. Wat zit er in de schotel?" Als het eten klaar was, werd de tafel uitgeschoven. We hadden allemaal ons eigen plekje: Amy en Pjotr naast elkaar, Fien en Paulien aan de andere kant van de tafel en aan het eind van de tafel Erik op een uitgeklapte IKEA-stoel....Net iets te laag maar dat deerde hem niet. Bijna altijd kregen Fien en Paulien de slappe lach. En als het toetje op was en het tijd was voor de evaluatie van de kookactiviteit: Wat ging er goed, wat ging er minder goed en wat zou je anders doen, de volgende keer......helemaal opgaand in het noteren van hun bevindingen....daar stond Erik in de keuken voor de reuzen-afwas die wij hadden gecreëerd. Och, wat hadden we veel vuil gemaakt. Ja , Erik was met recht onze afwas-kampioen. De PAP-kookclub bestaat nog steeds en ik stel voor dat we, als we weer gaan koken met elkaar, tijdens de afwas een Erik-moment hebben. Erik de afwas-kampioen! Onze afwas-held.
Liefs van Paulien