Eric, als de mama van Brinda uit Nieuwpoort ben ik blij dat ik jou heb leren kennen. Veel sterkte aan de familie.
Beatrice Priem-Windey
Nieuwpoort - België

Lieve Eric,

We spraken elkaar een paar weken geleden nog, na elkaar een tijdje niet te hebben gezien. We hadden het over kanker, over hoe het ons leven had veranderd, hoe we ermee omgingen en er waren veel raakvlakken. We kenden elkaar als collega bij de DFA waar je op een ongelofelijke lullige en onterechte manier de laan uit bent gestuurd. Ik was daar heel boos en verdrietig over. En ik was niet de enige..... Jouw betrokkenheid en visie was zo fijn om mee te maken en te ervaren. Het was dan ook echt 3 x niks meer op de DFA toen je weg was. Alles wat jij was, was jouw opvolger niet. Je werd gemist en niet zo’n beetje ook. Gelukkig ging je niet bij de pakken neerzitten en heb je ook daarna nog dingen kunnen doen die belangrijk waren voor je. En nu ben je er helemaal niet meer. Weer een mooi, bevlogen en betrokken mens minder op deze aarde. Terwijl we juist meer mensen zoals jij nodig hebben. Ik hoop dat je rust hebt kunnen vinden in je afscheid, dat het goed was dat het voorbij was. Ik had je graag nog ff in ons midden gehad, maar drink straks graag een borrel met je op een wolkje. Ik wens jouw gezin heel veel sterkte met dit grote verlies. Je was een bijzonder man. One of a kind. Heel veel liefs & groet, Marca

We zagen elkaar 1x in de week op de Beeldfabriek waar jij les kwam geven aan de leerlingen van de filmersacademie en we soms erg moesten lachen om hoe sommige aan het stunten waren maar er toch altijd weer uitkwamen we hadden een leuke tijd daar
Rust zacht

Danny

Wij waren collega’s en werkten vaak op dezelfde, gezellige, rommelige werkkamer. Met een min of meer vaste club docenten probeerden wij studenten iets te leren over het managen van media en entertainment en communicatie. Erik had daarin een eigen positie. Hij was kundig in zijn vak, zeer betrokken bij de student en waar nodig kritisch op het management. Zoals het hoort, zou ik zeggen. Een collega waaraan ik me kon optrekken, die me kon verrassen, en die vernieuwing in gang zette. Rust zacht, en bedankt voor de mooie tijd op de 8e etage in Rotterdam.

We hadden al jaren niet meer echt contact. Af en toe, een like, een berichtje via Facebook. Kleine tekenen van leven over en weer. Omdat het leven druk is en het toch fijn is, die kleine gebaren.
In de jaren dat je collega was in Amsterdam was er wel veel contact en ik vond het jammer dat je wegging.
Nu zijn de kleine gebaren ook weg. Voor diegenen die dichter bij je staan val er heel veel weg. Sterkte met het verlies van een inspirerend, aandachtig en sprankelend mens.
Dag Eric, fijn dat ik je heb leren kennen.
Groet, Marjolein

Ik herinner mij Eric als een fijne en warme collega. Je kon met hem heerlijk discussiëren. Liefst ook onder het genot van een hapje en een drankje. Dat deden we dan ook zo'n twee keer per jaar in de eetclub die was ontstaan met collega's en ex-collega's van Inholland. Ik schrok enorm toen ik het bericht van Eric zijn overlijden kreeg. Wat was je altijd bezig met Harm samen. Gedreven en gepassioneerd stonden jullie (toen het nog kon) samen voor de klas. De studenten werden tot het uiterste gedreven en goed was nog niet goed genoeg. Ik hoop dat ze goede films hebben daarboven!
Rust zacht jongen.

René Boonstra
Collega van Eric bij Hogeschool Inholland

Eric, ik kan het niet voorstellen dat rond mijn verjaardag krijg ik geen bericht meer van je. Die valt altijd op Film Festival in Rotterdam, die je altijd zo graag bezoekt. We hebben jaar of 9-10 geleden samen bij MIC in Amsterdam gewerkt. Samen lunchen en praten... dat mis ik echt. Je blijft altijd een warme mens, met wie je over alles en nog wat kan hebben. Ik zal niets meer horen van je... ik kies om te denken dat je gewoon druk bezig bent.
Liefs, je ex-collega

Eric en ik waren collega bestuursleden van het theater aan de schie en het wennekerpand. Daarbuiten of daarnaast hadden we nooit contact. Echt klikken deed het ook niet. Tot een jaar of zo geleden. Eric was herstellende van zijn kuren. En ook zover herstelt dat hij mijn uitnodiging om bij Pronto wat te eten en bij te praten accepteerde. Die avond waren we alletwee ongecensureerd onszelf. Het was informatief,openhartig,vriendschappelijk en zeer gezellig.
Sindsdien hadden we wel “ een klik”.
Zo jammer dat alle behandelingen dan toch ( bijna) voor niets zijn geweest en je als pas begin vijftiger deze wereld moet verlaten.
Ik ga je niet vergeten Eric!
En ook Brinda niet! Haar ben ik alleen in het theater tegen gekomen maar die schaarse ontmoetingen waren voldoende voor de conclusie dat ze een intelligente ,leuke en aardige vrouw is. En hoe ze in je laatste levensfase heeft opgetreden bewijst die globale indruk.
Het is nu zoals het is maar dat maakt het niet minder verdrietig!
Sterkte allemaal!
Ben de koning