Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Enzo Sergio Nieuwenhuizen

10-04-200326-08-2019
      Het lukt maar niet ~ De zon kust de hemel gedag ~ Met een traan en een lach ~ En na alles wat ik probeer ~Vind ik mijzelf in het holst ~ Van de nacht ~ Joost Klein

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 147   |   niet OK
        Mis je! ❤️

        Wendy - Bussum
        4 juli 2021

        Deel deze pagina:

      • reactie 146
        Roos

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Roos - Utrecht

        15 juni 2020

      • Proost, gast.
        reactie 145   |   niet OK
        Lieve Enz,
        17 ben je vandaag. Waar je ook bent, maak er een feestje van. Proost op jou vandaag. Liefs, Mark, Jess, Elf, Held, Bloem, Mees, Liv en Appie

        Jessica - Huizen
        10 april 2020

        Deel deze pagina:

      • ♥️
        reactie 144   |   niet OK

        Wendy - Bussum
        26 februari 2020

        Deel deze pagina:

      • reactie 143
        Amber

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Amber - Hilversum

        17 januari 2020

      • reactie 142
        Kamil

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Kamil - Hilversum

        2 december 2019

      • Lieve Enz...
        reactie 141   |   niet OK

        Ik streep je naam niet door...

        Door deze vaak te noemen laat ik je weten...

        dat ik je nooit zal vergeten.

        Alleen zo kan ik verder gaan.

        Hou van jou grote neef! ♥️

        p.s. kijk eens hoe mooi je al kon tekenen toen je heel klein was!


        Wendy - Bussum
        6 november 2019

        Deel deze pagina:

      • 3 gemiste oproepen
        reactie 140   |   niet OK
        Lieve Enzo,
        26 augustus. Het is mama haar eerste werkdag na de zomervakantie. Dinsdag de 27e zouden we weer samenwerken. Vakantieverhalen uitwisselen onder een het genot van een grote koffie. Mama kennende volgen erna nog een paar, want koffie, goeie koffie is vet belangrijk. Mama met haar pretogen en harde schaterlach, grote bewegingen en gekke geluiden, grimassen, energie, want rustig aan, daar doen we niet aan. Deksels, wat had ik mij op die dag verheugd. En na het bijkletsen zouden we overgaan tot de orde bij Blooming Kids. Knallen zouden we. Er mocht een nieuwe locatie worden geopend. Ik had weer zin om samen aan de slag te gaan.

        Deze zonnige maandag kreeg ik die ochtend een app van haar dat ze het zo feestelijk vond om de dag met slingers te beginnen. Ze was tenslotte jarig geweest tijdens jullie vakantie in Spanje dus ons kantoor was versierd. Ik vroeg nog naar jou en Luca en of jullie alweer naar school waren. Nee, iedereen lag nog op één oor, stuurde ze.

        Niemand had toen nog kunnen vermoeden dat de dag die zonnig en warm was, ijskoud zou eindigen.

        Mijn telefoon stond op stil. Toen ik die middag langs de tafel liep, zag ik op mijn scherm drie gemiste oproepen van Jess de Vink. Mama die echt nooit zomaar belde. Ik belde terug en hoorde haar stem. 'Jessie!', riep ik nog. Opgewekt en tegelijk hopend dat er geen GGD-gedoe of ergers zou zijn.

        'Er is iets heel ergs gebeurd.'

        JessV die nooit, nooit, nooit maar dan ook nooit die woorden zou uitspreken als het niet zo was. Gedachten flitsten door mijn hoofd. Er is iets heel ergs gebeurd. Ondertussen hoorde ik Jess huilen. Het was haar eerste dag. Haar stemde trilde en huilde en toen sprak zij de woorden met een stem die voor eeuwig in mijn hoofd zal zitten: 'Enzo is dood.'

        Ik bevroor en schreeuwde dat dit niet waar was, dit kon niet. Niet de broer van Luca, niet, niet, niet. Deze woorden waren niet waar.

        Dagen, avonden, momenten in de auto, in een café, aan het werk, weken, maanden gaan er voorbij en wat er is gebeurd, gaat niet meer uit hoofd en lijf. Het is zo verdrietig dat jij er niet meer bent. Ik mis mama, mijn werk mattie, degene die als een leeuw voor haar gezin gaat, voor jou en voor Luca.

        Lieve Enzo, jij jonge gast, in mijn werkrugzak zit nog steeds een Volkskrant Magazine. Het staat bol van mode, design, eigenzinnige ontwerpers. Die had ik aan mama gegeven na de zomervakantie, maar zit nog steeds op dezelfde plek. Geen idee of je dat saai, niet boeiend, of misschien een kleine beetje swag had gevonden (of hoopt een oude niet coole moeder dat?), of gewoon echt niet heul cool. Maakt niet uit. Ik dacht aan jou bij dit soort onderwerpen. Wat had jij gaan studeren, wat voor werk zou je gaan doen? Designer bij een cool merk of op een dag je eigen lijn ontwerpen en op de markt brengen?

        Mama en ik hadden nog 100 jaar verhalen moeten uitwisselen over jullie fratsen, ontwikkelingen, gave ontdekkingen en wij zouden het delen. Je zou nog naar Los Angeles gaan, damn the City of Angels, op een dag uit huis gaan, je vieze was komen brengen, pittige worstjes eten. We hadden het nog moeten hebben over je. Wij, die ouder wordende moeders die helemaal niet cool zijn, hadden daarom moeten lachen. Mama met haar pretogen.

        Dit is allemaal abrupt gestopt. De wereld is niet meer hetzelfde. Een opgedrongen ontwerp waar niets meer aan te schaven valt, het is een definitief beeld waar we het mee moeten doen en waar we tegelijkertijd proberen vorm aan te geven.

        Mark, Jessica, Elf, Held, Bloem, Mees, Liv, Poes & Appie


        Familie - Houten
        6 november 2019

        Deel deze pagina:

      • Dichtbij het gevoel van de pijn
        reactie 139   |   niet OK
        Misschien was ik niet dichtbij jou maar jij was te dichtbij
        Te dichtbij bij wat jij al voor ogen had
        Je ogen zagen geen andere rails
        Dan is de rails te dichtbij en je bent weg
        Je ogen zien van boven
        Boven de wereld die jij nooit zag
        Of misschien nu wel ?
        Al die onbeantwoorde vragen die nooit beantwoord gaan worden
        Dat is wat de geliefden jou aan herinneren
        Je geliefden... zag jij die of zag jij alleen de slechte dingen
        Slechte dingen die jou hiernaartoe brachten
        Waarnaartoe weet niemand... alleen jij
        Heb je je rust gevonden die je wou
        We moeten respecteren dat je deze rails nam
        De rails naar de rust, weg van je zwaktes
        Zwaktes die we niet konden weghalen met hulp
        Bijna. bijna. bijna
        Bijna de tijd voor dat je wegbrand
        Wegbrand uit zoveel gevoelens die je gaf als je er was
        Maar niet uit onze herinneringen
        Jij blijft bij ons voor altijd
        Altijd zullen we door jouw ogen kijken
        We zien de vlammen
        We zien jouw onrust en leven voor ons op papier
        Alleen het idee dat je niet genoten had van je leven is moeilijk te beseffen
        Maar deze sneltrein is al voorbij
        We respecteren jouw keuze
        De kans dat we gedag konden zeggen is toch eigenlijk al een overwinning
        Maar dit is niet het einde, ik zal je weer zien
        Op die ene plek van liefde en rust
        Want het is onmogelijk om iemand te vergeten die zoveel gaf om te herinneren

        Fenna Rozemeijer

        Fenna - Bussum
        22 oktober 2019

        Deel deze pagina:

      • reactie 138
        Amber

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Amber - Hilversum

        22 oktober 2019

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.