De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.
En dat is waar…..
Van de week was ik foto’s aan het uitzoeken en ik zag alles voorbij komen, de weekendjes weg, het samen zijn bij opa en oma, de verjaardagen, sinterklaas. En ook alle momenten met Enz, zo een mooi jongetje, zo knap, zo lief. Lekker met zijn blondje haartjes. En ik zo trots op mijn mooie neefje. Wat hebben we altijd intens genoten van de mooie momenten. Er was altijd de onbewuste angst om hem vroegtijdig te moeten verliezen maar daar dachten we niet aan dat was onmenselijk. Gewoon plezier maken en dat hebben we gedaan.
Wanneer ik naar de foto’s kijk dan is het niet meer compleet. Dagelijks denk ik aan Enzo en het gemis en wat voor vrolijkheid hij had kunnen brengen, zijn lach, alles…
Het is niet compleet, het is leeg, we staan stil bij zijn 25e verjaardag met een herinnering aan zoveel intens mooie jaren maar het doet ook veel pijn.
Soms is het ingewikkeld om het uit te spreken of om er woorden aan te geven maar weet dat ik jullie omarm en naast jullie sta in dit gemis.
We houden allemaal van hem.
Liefs,
Saskia
