Lieve emo, ladder, longboard, maat,
Wat ga ik jou missen vriend. In de jaren dat je in Amsterdam bent komen wonen zijn we heel hecht geworden. We deden heel veel dingen samen en later was jij altijd de enige die het, net als ik, stiekem leuk vond om (onnodig) in de UB te zitten. Daar konden we uren werken en lezen en dan in de pauzes elkaar uitleggen waar we mee bezig waren en wat we geleerd hadden. Je probeerde echt het meeste uit het leven te halen en met mmp was je consequent bezig om jezelf te ontwikkelen. Ik heb je in de afgelopen jaren dan ook zien veranderen in een volwassen man waar veel mensen letterlijk en figuurlijk tegen op konden kijken;)
Ook was je altijd een lieve en geïnteresseerde vriend. Ik heb echt nog nooit slechte woorden uit je gehoord. Helaas merkte ik vaak dat jij de gedachte had dat de wereld een beetje te hard was. Je probeerde de mensen om je heen te helpen en dat deed je echt. Je gaf mensen namelijk altijd het gevoel dat je oprecht belangstelling in ze had. Of het nou je aard was of je klinische blik daar ben ik nog niet over uit ;), maar als er iets met mij aan de hand was dan nam je altijd lang genoeg de tijd om mij te helpen door met je inzichten te komen. Ik zal onze lange gesprekken over het leven echt gaan missen Emo.
Ook op partygebied was je mijn vriend. Ik krijg tranen in mn ogen en een glimlach op mn gezicht als ik denk aan hoe jij altijd het punt was waar de groep op focusde om elkaar terug te vinden. Als andere mensen op lowlands een stok hadden om in de lucht te doen, dan hadden wij onze ladder die lekker zijn ding kon doen. Vaak stond je dan oprecht te genieten van de muziek met niet 1, maar 2 bieries in je handen. Ondanks je lengte was snel ergens heen lopen namelijk niet je sterkste punt. Ik weet nog hoe we moesten lachen toen ik je vergeleek met de enten uit Lord of the Rings. Helaas zal het nooit meer hetzelfde worden zonder jou.
Ook toen het wat minder goed met je ging de laatste tijd waren we samen. Je was zo bezig met anderen te helpen dat je niet eens aan mij hebt laten merken dat er wat speelde met je. Dat je nu weg bent voelt dan ook onwerkelijk en onverwachts. De vorige keer dat ik je zag zat je nog in een boek te lezen in de UB en deelde je vol enthousiasme wat er in stond. Emo ik kan nog zo veel over je schrijven en ik kan nog zo veel over je treuren.
Ik weet hoe jij in het leven stond en ik weet wat je hier van gaat vinden. Ik draag het mee met de rest van mn leven en ik ga er wat van maken. Voor jou.
Goodbye my best,
Morris
