Lieve Emiel,



Wat is het een feest dat ik 5 jaar jouw huisgenoot heb mogen zijn en je 6 jaar heb mogen kennen. De afgelopen dagen blijven de herinneringen door m’n hoofd razen. Ik ben blij dat we samen zoveel toffe dingen hebben mogen meemaken in Huize Altijd Blauw en daarbuiten. Er ging geen dag voorbij zonder één van jouw flauwe, maar gevatte woordgrappen. Flink ouwehoeren, lachen, (huis)feestjes, rode wijnavondjes op de bank, lunch en speciaalbier op het terras, dingen regelen in huis en natuurlijk karaoke. Ik ken niemand die ‘Can’t hold us’ van Macklemore zo goed kan meezingen en rappen als jij. ‘S ochtends kwam je graag brak de woonkamer in lopen zonder shirt, pak houdbare melk in je hand, teenslippertjes aan en een dik ‘plakkaat ei’ in de pan, om vervolgens snurkend op de bank in slaap te vallen. En wanneer we vroegen of je sliep kregen we standaard een “Echt niet!” terug. Je zorgde ervoor dat iedereen zich op zijn gemak voelde.

Naast alle leuke, bijzondere en grappige momenten hebben we in de afgelopen jaren af en toe ook de minder leuke dingen in het leven onder ogen moeten komen en door serieuze gesprekken over gevoerd. Met elkaar (en als huis!) door dik en dun, letterlijk en figuurlijk ;).



Emiel, ik ga je missen man. Het besef dat jij nooit meer vrolijk de deur binnen komt lopen is haast niet te bevatten. Je laat een lege plek achter die onmogelijk op te vullen is. Ik hoop dat je hebt gevonden waar je al die tijd naar op zoek bent geweest. Rust. Laat die rust voor jou op den duur ook de rust voor je omgeving zijn.



Heel veel liefs,

Eva

Onvoorstelbaar om deze foto na 5 jaar ineens weer tegen te komen. Wat vond jij de (pré)huisfeesten altijd geweldig en wat hebben genoten altijd. Emiel, ik heb drie jaar met je in huis gewoond en heb dit altijd erg fijn gevonden. We hebben gelachen, gehuild, gedanst en beleefd (dat laatste vooral jij alleen).

Onwerkelijk dat je uit het leven bent gestapt. Ik hoop dat je de rust hebt gevonden, waar je zo naar op zoek was.

Veel liefs, (mama) Anja.

Emiel, ik heb er geen woorden voor. Een tijd geleden ben ik naar enschede verhuist en kwam ik bij het huis van papa emiel terecht. Iemand die er zo voor iedereen was en altijd voor mensen klaar stond. Met je droge humor en je tics bleef een avond nooit saai. Jij hebt mij hele mooie herinneringen gegeven die ik altijd zal koesteren. Ik hoop dat je nu rust hebt en je hebt voor altijd een plaats in ons hart. Ik zal je missen!

Emiel,

Ik weet niet waar ik moet beginnen het nieuws kwam bij mij binnen als donder op heldere herfstdag, ik had al een tijdje niks meer van je gehoord. Toen we nog samen werkten sprak ik je wekelijks en wat konden we lachen. Daarnaast kwam ik je wel eens tegen in de bar en ons jaarlijks kerstgala. Ik weet nog wel heel goed dat je bezorgd was dat ik niet zelfstandig in Oldenzaal kon komen vanaf Enschede en je bood mij daarom een slaapplek aan en een gezellige afterparty.

Wat ben je een bijzonder en liefdevol persoon, je wordt gemist als waardevolle vriend / ex-collega.