Vlak voor de geboorte van Vera kwam er toch nog een boterbriefje. Wouter had dat op zijn werk niet verteld en wilde dat via een video-opname aan zijn collega's kenbaar maken tijdrns iets dat we tegenwoordig een soort weekstart zouden noemen. Onze leidinggevende gebruikte daar elke week een video bij. Aangezien hij er die week niet was, viel mij de eer de beurt om die bijeenkomst te leiden. En dus ook de eer om de video te migen starten (waarbik de inhoud niet van kende maar wel van vermoedde). Ik kan me de beelden van Els nog goed herinneren: trots, beethe ongemakkelijk, toegewijd maar bovenal onafhankelijk binnen de aanstaande huwelijksafhankelijkheid. Opdat iets dat ruw en plots is geeindigd, in harten en herinneringen mag voortleven.

De eerste herinnering die bij mij opkwam toen ik aan Els dacht was de horoscopen die ik ooit getrokken heb voor haar. Dat kwam zo.
Het was een tijd waarin ik erg geïnteresseerd was in astrologie. Wouter en Els waren mijn buren. En iedereen die Wouter kent weet dat zoiets zweverigs getoetst moet worden. Na eindeloze discussies over dit onderwerp daagde Wouter me uit. Hij zou 3 of 5 (het exacte aantal weet ik niet meer) geboortetijden op één datum doorgeven van Els en ik zou de passende horoscoop eruit destilleren., na het trekken van die horoscopen. Ik had het fout! Maar toen Els de echte geboortetijd onthulde wees die naar een horoscoop met een paar zwarte kantjes eraan.
Later toen ik hoorde van de problemen waar Els mee worstelde, heb ik nog vaker aan die horoscoop gedacht. Zat er dan toch iets van waarheid in?
Inmiddels heb ik al decennia geen horoscopen meer getrokken. Misschien wel daarom. Want het bleek dat stille waters diepe gronden hadden. Onpijlbaarheid.
En behalve deze herinnering wordt het stil in me als ik nu de realiteit toelaat.