Els
Mijn eerste kennismaking met jou Els, was in november 1970.
Ik kreeg een baan op de Gabriëlkleuterschool in Spijkenisse.
Jij was daar al werkzaam.
De samenwerking was van het begin af aan heel fijn.
Je was nuchter, rechtvaardig en recht door zee.
Je kon ook iemand snel op zijn gemak stellen.
Het was toen nog een tijd dat je onder schooltijd even bij elkaar binnen kon lopen en kletsen over allerlei dingen. Dat deden we dus regelmatig.
De kleuters: die bleven gewoon heerlijk aan het werk. Niets aan de hand.
Soms schrokken we even, want de inspecteur zou weleens in aantocht zijn.
Vooral jij had er een handje van om ineens tijdens een gesprek te zeggen: was dat de auto van de inspecteur? Daar jouw lokaal achter in de gang lag en ik in het 1e lokaal werkte, was ons gesprek snel afgelopen.

Tussen de middag hadden we 2 uur pauze en dan reden we naar Hoogvliet om ieder een grote zak drop te halen. Die verdween dan in onze bureaula.
Ook de kleuters genoten daar van mee.

Op een dag had jij je naaimachine meegenomen naar school. Dat ding werkte niet, mopperde je. Een reparateur zou op school langs komen om er naar te kijken en als het nodig was repareren.
Een reparatie was echter niet nodig. Jij moest laten zien hoe je de draad in de naald deed.
Wat bleek: de draad zat er verkeerd in. Je schaamde je niet. Je moest alleen heel hard lachen. Dat was heel typerend voor jou. Ergens de humor van inzien.

We hebben 8 jaar samengewerkt.
Het contact werd wat minder, we kregen het wat drukker.

Maar door een reactie op fb bericht van Anoeska, dacht ik: dit kan niet anders dan Anoeska van Els en Frans zijn.
Via die weg weer contact met jullie gekregen.
Heel snel maakten we een afspraak.
Het was weer als vanouds.

Helaas moeten we te snel afscheid nemen van een prachtig, sociaal en hartelijk iemand.
Els: we gaan je zeker missen.

Dikke kus,
Frans en Martha

Ergens ontastbaar ver,
schittert nu een dierbare lieve ster.
Deze zal heel goed weten,
dat jullie haar nooit zullen vergeten.
Schitter maar lieve ster en straal maar zacht.
Els blijft een deel van ons,
voor altijd in ons en jullie hart !!!!

Heel veel sterkte met dit verlies.........
Yvonne en Aloys Mekkelholt

Lieve Els,
Wat heb ik intens genoten van het feit dat je bijna 20 jaar mijn buurvrouw was. Altijd opgewekt, vrolijk, eerlijk en oprecht. Je hebt mij vele mooie adviezen en raad gegeven, daarvoor ben ik je eeuwig dankbaar.
Ik heb enorm veel respect voor jou, hoe je vanaf het moment dat je wist dat je ziekte onomkeerbaar was, je het hebt gedragen. Nuchter als je altijd was pakte je het leven op, en maakte van iedere dag nog iets moois. Tot het moment dat het ook voor jou niet meer ging, toen hield je ook zelf de regie in handen en bepaalde dat het genoeg was. Heel dapper besluit, je bent een echte bikkel.
Ik had heel graag nog heel lang van je willen genieten, en nog meer fijne momenten met je beleefd. Maar helaas, dit mag niet zo zijn. Lieve Els ik ga je zo enorm missen, de hemel heeft er een hele mooie engel bij, maar wij hier op aarde moeten een mooi mens missen.
Het gaat je goed lieverd, tot ooit.
Liefs Diny

Els,
Je bent vertrokken toen de tijd was gekomen maar veel van jou is achter gebleven op deze aarde.
Je liefde, gedachten, normen en waarde heb je binnen je gezin maar ook aan andere doorgegeven.
Ik weet zeker dat je als juf Els op school de kinderen iets heb meegegeven.
In de laatste weken heb ik bedankt dat ik deel van je leven mocht uit maken.
Je bent aan de grote reis zonder einde begonnen, maar hier op aarde bij ons leef voort in ons hart.
Karin Koppenhagen

Els ken ik vanaf het eerste begin, onze geboorte! Onze moeders, pas bevallen, lagen naast elkaar op de kraamafdeling van het Nolet Ziekenhuis in Schiedam. We woonden bij elkaar in de buurt en onze ouders raakten bevriend met elkaar.
We zaten op dezelfde basisschool en werden vriendinnen. Leuke tijd, ik vond het supergezellig bij Els thuis. Groot gezin, ik genoot ervan. Omgekeerd kon Els bij ons weer genieten van bij mij thuis samen rustig spelen, helemaal eigen baas aangezien ik het enige kind was.
Natuurlijk we verloren elkaar ook een tijd uit het oog maar pakten de draad zo’n dertig jaar geleden weer op. Alle twee wijzer en ouder en onze mannen konden het prima met elkaar vinden. Els was voor mij een prachtig mens!
Begeesterd van haar vak: het onderwijs, dol op haar gezin, kon fel zijn maar ook heel nuchter en relativerend. Een superoma!
Toen ze me vertelde dat haar ziekte onomkeerbaar was begreep ik haar reactie zo goed! Els, je was en blijft voor mij geweldig!
Loes Aarsen-van den Wijngaard

Het verlies van een dierbare brengt veel verdriet en pijn,
op zo'n moment is het belangrijk, dat er mensen voor je zijn.
Hun woorden kunnen helpen de leegte te verdragen,
een hart onder de riem kan misschien nog een beetje kleur geven aan je dagen.
Hopelijk zal de tijd helpen, om rust te brengen in je gedachten,
zodat kostbare en mooie herinneringen de pijn van dit verlies kunnen verzachten!!
Wat was ze dapper en sterk..... Maar genoeg is genoeg, rust zacht lieve Els

Ik vind het zo gek, dat je er niet meer bent.
Als je zo lang beste vriendinnen bent als ik en Natasja onze hele jeugd lang zijn geweest, dan worden de papa's en mama's van je beste vriendin ook een beetje jouw reserve papa en mama.
Dat heeft toen wel een beetje zo gevoelt voor mij, als ik er zo op terugkijk. Daar wil ik je eigenlijk wel graag voor bedanken...
Voor alle kopjes thee met een penny wafel , die je 's middags klaar had staan als we uit school kwamen. Voor dat je me het gevoel gaf dat ik welkom was in jullie familie en voor al die keren dat ik mee mocht op vakantie en weekendjes weg en dagjes uit.
"Ja toch Ar?", kan ik je stem in m'n hoofd horen zeggen, of "geeft niks hoor Ar", als ik weer eens iets had laten vallen.
Ik geloof dus dat ik juf ben omdat jij dat was.
Naast de "Natasja's moeder herinneringen" zijn er ook zo veel "juffrouw Els herinneringen". Ik herinner me dat er vaak kinderen aan de deur kwamen aan het Korfbalpad, met een tekening voor juffrouw Els. Die kinderen hoopten stiekem eigenlijk vooral heel hard dat ze een snoepje van je zouden krijgen, en dat kregen ze natuurlijk ook altijd. Ik zie je zo zitten met allerlei knip- en plakwerkjes, verjaardagsmutsen en voorbereidingen voor je kleutergroep. Soms gingen Natas en ik met je mee naar het winkelcentrum, dat duurde altijd ontzettend lang (vonden wij) omdat alle leerlingen en ex-leerlingen en hun ouders die je tegenkwam dan een praatje met je wilden maken. Daar maakte je dan altijd tijd voor. Ik snap nu dat dat betekent dat je een hele goede juf was.

Jij schreef mij een paar jaar geleden; "je bent en blijft de Arlyn die we zo goed kennen...handen uit de mouwen en alles komt goed". In mijn herinnering ben jij precies zo, ik had precies hetzelfde tegen jou kunnen zeggen.
Dank je wel voor alles Els, en wat jammer dat ik dat niet persoonlijk tegen je heb kunnen zeggen.

Oma Els,
Elke keer als we u zagen op de verjaardag van de kinderen of op het schoolplein om te helpen. Je was er altijd voor ze. Elke keer als we u zagen zeiden wij weer tegen elkaar... wat een prachtige vrouw is oma Els. Tot het laatste moment. Bedankt voor al je lieve en goede zorgen voor Riley. Ook voor jou was hij altijd welkom.

Lieve Natas, Robert, Wessel, Floris en Rosalie, maar ook opa Frans, Anoeska en Raimond,
Wij wensen jullie uit de grond van ons hart heel veel sterkte in deze moeilijke periode.

Liefs, Rick, Sara, Riley, Mason en Mia