Nadat ik ben begonnen te schilderen heeft het lang geduurd voor ik een tentoonstelling aandorst .
De wanden van Galerie Wind, op het Noordereiland in Rotterdam, hingen nog maar net vol of Ellen en Ruud stonden al op de stoep. Ellen stelde meteen voor dat ze een aankoop gingen doen. Het verlangen ging uit naar de Citroen, een hele grote, groengele citroen.

Het bezoek bracht grote opwinding met zich mee. Want, vertelde Ellen met een vastberaden blik, ik wil van een paar andere schilderijen foto’s laten maken. Die foto’s gaan we dan op stoffen laten drukken en daar ga ik mooie kleding van maken en die kleding brengen we op de markt. En voor Katrien en jou maak ik van een proeflap een mooi kledingstuk. Of we dat een goed idee vonden? Daar was een samenwerking geboren en wat voor één!
Ellen ging voortvarend aan de gang, liet stoffen drukken ergens in Turkije, die nooit aankwamen. Okay, overnieuw dan maar later, en ja hoor de stoffen arriveerden. Het eerste overhemd maakte ze voor mij, het was prachtig en ik was en ben heel trots. Later begon ze met seriewerk, niet na eerst een jurk voor Katrien te hebben gemaakt. Een jurk, die altijd meegaat op vakantie, voor de mooie feestelijke zomeravonden. Een groot succes!

Daarna verschenen er series overhemden op ‘haar markt’. Op een etentje met zijn vieren hadden zowel Ruud als ik onze mooie hemden aangedaan, zonder dat we dat van elkaar wisten. Het was prachtig en natuurlijk een grote verrassing. Zo hebben we Ellen leren kennen; creatief, ondernemend en bovenal royaal. Met plezier en levenslust, goede smaak en fijne gesprekken. Altijd gezellig en iets om naar uit te kijken.
Een geëmancipeerde vrouw, die haar ‘mannetje’ stond. Zo zullen we je herinneren .
Lieve Ellen, we gaan je zo missen.
Riek en Katrien