Achteraf is iedere hereniging,
er één te weinig.
En is ieder verhaal,
er één te kort.

De liefde stopt niet,
waar het leven eindigt.
Lastig blijft het dat wat is,
nooit meer iets word.

We spreken vaak in dankbaarheid,
dat jij twee levens,
leven mocht.
En dat jij ondanks immens verlies,
opnieuw je geluk zocht.

De realiteit zegt ons echter,
dat het bij twee levens niet is gebleven.
Terugkijkend op jouw bestaan,
heb jij voor velen, mogen leven.

Voordat je bent gegaan.

Onuitputtelijk in zowel kennis,
als in wijsheid,
waarvan ook ik profiteren mocht.
Onvoorwaardelijk geduld deze te delen,
met eenieder die een antwoord zocht.

En met jouw vertrek,
heb je voor het allerlaatst.
Een antwoord geschonken,
op een cruciale vraag.

Het doet me realiseren,
een aanblik op dit gemis.

Het leven is een marathon,
waarvan de reis, de bestemming is.