Lieve Edmar,
Het eerste echte contact met jou was toen jij mijn trainer en coach werd, in een van mijn eerste jaren bij de senioren. Ik was aanvoerder, dus er moest regelmatig wat overlegd worden. Na een vraag over invallers, kreeg ik ineens een berichtje: "Pff er zit weer geen vaart in." Met gelijk een berichtje dat het de verkeerde chat was. Vervolgens kreeg ik foto's van schone was en pas gewassen sokken met als tekst: "Het leven van een dames 5 trainer." Dit was zo'n onverwachte reactie. Zelfs online kon jij een lach op mensen hun gezicht toveren. Jij bent een geweldig mens om gekend te hebben.
Je gaat gemist worden.
Sanne

Een van de dingen waar Linda en ik Edmar aan zullen herinneren, is dat hij tijdens zijn eigen training ons ging vermaken als wij al in het sportcafé zaten. Met een beetje meer flair serveren, even achterom kijken of wij wel hadden gezien dat hij de bal had (of juist om te kijken of hij liefdevol uitgelachen werd als hij hem niet had), en met gekke gezichtsuitdrukkingen aan ons communiceren wat hij van de ballen van z’n teamgenoten vond (vaak matig tot teleurstellend). Linda en ik konden erg lachen om de zelfspot of de bravoure waarmee hij stond te spelen. We kunnen leren van hoe hij in het veld stond, en we gaan zijn aanwezigheid en gekke gezichten zeker missen.
Liefs Linda en Amber

Vandaag heb ik afscheid van Edmar genomen, een groot gat met talloze herinneringen achterlatend. Dat gat zal niet verdwijnen, ik zal een manier moeten zien te vinden om daar voorzichtig omheen te manoeuvreren en nieuwe paden te bewandelen.

De vriendschap met Edmar was een soort lifestyle waarin we vele interesses deelden maar waar ze soms ook mijlenver uit elkaar lagen. Edmar ‘vond meestal ergens wel wat van’, en dat gold ook voor mij, met vele interessante gesprekken/discussies tot gevolg. De laatste keer dat ik hem in het ziekenhuis kon spreken kwam hij daar ook met zijn bekende en droge humor op terug met de reactie toen ik binnenkwam: ‘ Als Cees op bezoek komt kost me dat twee keer zoveel energie’.
Ik heb nog vele anekdotes over onze vriendschap, ga ze hier niet uiteenzetten, maar wie er een paar wil horen, ik vertel ze graag.

Onze app-geschiedenis is een mooi archief om in te grasduinen, samen met Jan hebben we al 7 jaar een appgroep, de rollators. Opgezet in een tijd dat we alledrie nog dachten dat we onsterfelijk waren. Het is daarin nu akelig stil, maar het is voor mij een prachtig monument geworden nu dit gezamenlijke hoofdstuk is afgesloten.

En nu gaat alles zonder hem verder, een nieuw volleybalseizoen, PEC voetbalt alweer, ik moet nu zelf op zoek naar goede films en series en er zullen geen nieuwe 3D prints bijkomen in mijn woonkamer. Een toekomst dus vol herinneringen.
Kortom, Edmar heeft een onuitwisbaar deel van mijn leven uitgemaakt, groter compliment kan ik hem niet geven.

Lieve Ellie, kinderen en familie.
Gecondoleerd met het overlijden van Edmar!
Veel sterkte en kracht gewenst.
Yvonne Gubbels.

Lieve Edmar, mijn herinneringen aan jou hebben allemaal te maken met gezelligheid, enthousiasme en gekkigheid. Van de gezellige dagen op de volleybal vereniging, tot de wedstrijd Ajax - Pec waar je in eens een paar rijen achter me zat.

Het is een gek besef dat je er niet meer bent. Ik vind jou toch wel een icoon voor de volleybal en lijkt daar in mijn ogen onmisbaar. De passie die jij met je meedroeg is bewondering waardig en dat heeft je altijd erg gesierd.

Je zal een gemis zijn!
Ik wens de familie, vrienden en naasten veel sterkte toe in deze lastige tijd!

Ruben van der Laan

Gisteren bereikte mij het zeer verdrietige bericht dat Edmar is overleden. Denkend aan Edmar, gaat mijn herinnering terug naar onze pubertijd, meer dan 40 jaar terug. Zijn humor, gevatheid en hulpvaardigheid zijn eigenschappen die hij niet is verloren, lees ik. Onze vakantie en treinreis naar Lago Maggiore, zijn vriendschap, als ook zijn hulp als ‘Edmar’s huiswerkservice’ zijn onvergetelijk. Ik vind het heel verdrietig dat hem, en zijn gezin, niet meer jaren samen gegund zijn. Ik ben dankbaar voor de mooie herinneringen en wens zijn vrouw , kinderen, Ria, Wilfred en Petra, heel veel sterkte en veel dierbare herinneringen toe.

Ik was 4 dagen oud toen jij als 4 jarige kleuter in mijn wieg keek. Onze eerst ontmoeting!
Na die tijd veel mooie herinneringen met jou gemaakt. Je ging meerdere keren met ons gezin op vakantie als vriend van mijn broer.
Toen ik 12 jaar werd, kreeg ik van jou een kado... ik mocht met je mee vissen! En man, hoe stoer en spannend vond ik dat, met zo'n grote jongen mee vissen....

Onze vriendschap groeide met name daarna, door de gezamenlijke passie, volleybal. Zo ben jij jaren lang in Amersfoort vanuit Zeewolde komen volleyballen en zaten we samen in "Nixmixmee".
Ook beachvolleyballen hebben we meerdere keren samen gedaan zowel in Zeewolde als op Ameland met Ellie, Quiryn en kinderen.

Vandaag bekeek ik nog onze gesprekken op de WhatsApp. Ik heb hard op moeten lachen om jou heerlijke humor.
Vorig jaar in Ameland stonden we bij de bushalte. Daar waren ook 2 bijzondere mannen. Ze hadden beiden een snor en baard, maar aan één kant van het gezicht was t glad geschoren.
Enkele dagen later stuurde je me een foto van jouw gezicht met één kant geschoren. Je opmerking onder deze foto was: "Eens kijken wanneer t Ellie opvalt....."

Eigenlijk ben jij mijn hele leven in de buurt geweest, je voelde als een broer.
Helaas moest je het leven veel te vroeg loslaten.
Ik zal je missen lieve Edmar!!!
Voor altijd in mijn ❤.
Harmke.

Hi Edmar,
Je bent er tussenuit geknepen en dat is erg en verschrikkelijk jammer. We konden lachen, werken en bakkeleien. Dat laatste alleen over werk. Voor de leuk even een anekdote tijdens dat werk bij de RPO. We hadden een tender uitgeschreven. Drie partijen op bezoek en bij een club konden we onze verbazing niet meer onder stoelen of banken steken. Het leek wel een sketch van Monty Python of Jiskefet. Vooral met de ‘opleider’ die er uit zag als glazenwasser. We konden hier werkelijk weken met tranen over de wangen zo hard om lachen dat we bijna in ons broek piesten. (Hadden we ze maar genomen :) ). Edmar, je laat veel na. Warmte, genegenheid een liefdevol gezin en zelfs een heel museum. Het is alleen veels te vroeg.

Lieve Elly en kinderen, heel veel sterkte met het verlies.

Ellie en de kinderen
Sterkte met dit verlies ik heb Edmar van achter de schermen mee gemaakt
Een rustig persoon en onder het genot van een bakje koffie Bij Herman aan de bar
Edmar en Ellie waren voor mij het gezicht Volleybal Zeewolde om verder niemand anders te kort te doen
Diep Respect rust zacht
Nico van Maanen oud sporthal beheerder Zeewolde