Beste familie,
Gecondoleerd met het verlies van Duco. Ik heb hem als collega bij de SWOV een kleine 30 jaar meegemaakt. Duco schreeft de ene publicatie na de andere over verlichting, hetgeen hem door zijn collega's uit de hoek van de sociale wetenschappen - waartoe ik ook zelf behoorde - niet altijd in dank werd afgenomen. Maar Duco bleef daar, in ieder geval voor de buitenwereld, onverstoorbaar onder, waarschijnlijk mede door de nationale en internationale erkenning die hij voor zijn werk op het gebied van openbare verlichting kreeg. Overigens kreeg hij die erkenning ook in ruime mate binnen de SWOV, wat o.a. mag blijken uit het feit, dat hij jarenlang deel uitmaakte van een select groepje WKB-ers: een clubje van een man of vijf, dat belast was met de Wetenschappelijke KwaliteitsBewaking van SWOV-publicaties.
Duco was een bescheiden, maar ook zeer ondernemende man. Toen vrijwel niemand nog naar China ging, ging Duco wel en kwam hij terug met een prachtige diaserie, die hij ook voor zijn SWOV-collega's vertoonde. En dat waren geen plaatjes van alleen maar toeristische highlights, maar vooral ook van het leven van Chinezen op het platteland.
Verder herinner ik me dat hij zich na zijn pensionering, samen met Leidse astronomen, nog jarenlang heeft ingezet voor het terugdringen van de lichtvervuiling, die ervoor zorgt dat we in een groot deel van Nederland nog nauwelijks sterren kunnen zien. Door de komst van de dimbare led-verlichting lijkt daar nu gelukkig enige verbetering in te komen.
Tot slot kan ik me ook nog herinneren, dat zijn dochter Elske een tijdje op de SWOV heeft rondgestruind. Wat zij precies deed, weet ik niet meer, maar wel dat ze op een even rustige en bescheiden manier te werk ging als haar vader.
Moge Duco rusten in vrede - hij heeft er lang en hard genoeg voor gewerkt.
En voor de familie: veel sterkte met jullie verlies.
René.

Ik werk sinds eind 1996 bij de SWOV en heb Duco dus niet als werkzame SWOV'er meegemaakt. Maar mijn kamer was pal naast de bibliotheek en het kopieerapparaat waar Duco nog regelmatig kwam: even wat literatuur opzoeken, even een kopietje maken. En altijd met zijn kenmerkende boodschappentassen. Zo in het voorbijgaan sprak ik hem wel eens.
Nadat de SWOV naar de Bezuidenhoutseweg was heb ik Duco nog maar een enkele keer gezien, maar zo om de paar maanden kreeg ik hem aan de telefoon. Meestal omdat hij op zoek was naar een publicatie die hij in ons nieuwe online bibliotheeksysteem niet kon vinden. Het duurde dan even voor hij wist wie ik ben en het voelde alsof ik zo'n beetje zijn laatste schakel was met de andere oud-SWOV'ers. Dan vroeg hij: heb jij Frits Flury nog gekend? Of Carlquist? Allemaal namen waar ik wel van gehoord had maar die ik niet heb meegemaakt. Maar het deed toch hem deugd.
Tijdens die gesprekken vertelde hij vaak dat hij nog steeds met onderzoek bezig was, welk onderzoek hij in het verleden allemaal had gedaan en dat hij de SWOV nog steeds in de media volgde.
De SWOV is de laatste jaren flink verjongd en het is er prima werken. Maar ach, die telefoontjes van tijd tot tijd, met Duco's verhalen van vroeger - hoewel ik die zelf niet heb meebeleefd - , ik zal ze missen.
Ik wens Duco's naasten veel sterkte toe.

Gecondoleerd met het verlies van jullie vader. Helaas bestaat het koor al bijna twee jaar niet meer. Wel heb ik goede herinneringen aan Duco. Hij zong altijd enthousiast mee en je kon zien dat hij er plezier in had en genoot van de contacten met de andere koorleden. Ook had hij altijd een goede inbreng op de ledenvergaderingen.
Veel sterkte de komende tijd!
Marjan van Hof, oud-secretaris COV Leidschendam

Bijna 30 jaar geleden leerde ik Duco kennen. Ik werkte nog maar net bij Rijkswaterstaat en moest wat nieuws met tunnelverlichting gaan doen. Tegenstraalverlichting. Duco was daar niet echt een voorstander van maar ik maakte al wel gelijk kennis met Duco zijn warme mix van wetenschappelijke scherpte én pragmatisme.
In alle jaren daarna bleven we contact houden, en leerde ik steeds meer de mens achter de wetenschapper kennen. Toen zijn gezondheid minder werd haalde ik hem vaak op om naar een NSVV-congres of ander seminar of workshop te gaan en altijd ontstonden prachtige gesprekken over verlichting, verleden, heden, leven of dood.
Het meest bijzondere verhaal dat hij ooit met me deelde ging over een bijna-doodervaring van wat jaren geleden waarbij Duco, de voor mij toch nuchtere analytische wetenschapper, inderdaad licht zag aan het einde van een soort tunnel. Gelukkig besloot hij toen terug te keren zodat we nog jaren van zijn licht en inzicht hebben kunnen genieten en heeft ons contact zich, ondanks het leeftijdverschil, tot een inspirerende vriendschap kunnen ontwikkelen.
Tot een paar weken voor zijn afscheid dacht Duco nog mee over nieuwe richtingen voor wegverlichting! Met zijn stuk over nabeelden van vorig jaar verbaasde de verlichtingswereld vanwege de universele, fysische en ook logische duiding die Duco gaf aan het verschijnsel van verblinding. Voor de verlichtingswereld heeft Duco een overduidelijk nabeeld achtergelaten. Voor mij als mens ook! Onuitwisbaar!
Ik wens de familie veel sterkte in de komende periode en beloof dat ik alles wat ik van hem geleerd zal blijven toepassen en doorgeven aan de verlichtingswereld!

Dag lieve kinderen van Duco en Fanny,
Met veel plezier en genoegen denk ik terug aan de tijd die ik met jullie en jullie lieve ouders heb doorgemaakt op de Spechtlaan. Aan jullie vader denk ik altijd terug hoe hij mijn praktische intelligentie roemde. Een fijne tijd was het, met veel gesprekken en mooie herinneringen.
Veel sterkte met het verlies van jullie vader, ze zijn nu weer samen.

Veel liefs, van Maria van der Burgt
\