Lieve Dries,
Wat heb ik altijd genoten van jou verhalen en lach. Ook een paar keer mogen genieten van jou vakmanschap. Je was een verteller in hart en nieren. Zo mooi kon jij dit. Dan hingen wij aan jou lippen.
Je was ook echt het visite kaartje van de gemeente Harderwijk.
We gaan je ontzettend missen. Zeker heb jij je vakmanschap doorgeven aan de volgende generatie. Er staat een Prachtige bedrijf in Harderwijk. Je zult dus altijd blijven voorleven.
Familie, vrienden en alle kennisen gecondoleerd en maar er een mooi afscheid van morgen met een lach en een traan was zo was onze Dries!

Ik heb Dries leren kennen als een enthousiaste, vriendelijke, open en godvrezende man die gek was op zijn familie, enthousiast was over zijn werk kon vertellen en en vol zat met verhalen over zijn leven. Met Dries praten was nooit saai. Ik kon hem ook altijd appen of bellen als mijn familie weer eens verlangde naar HardeHarde. Hij vond er niets aan te eten. Ik was het helemaal met hem eens. Maar wat wil je als je ouders en ooms en tantes er gek op zijn. Dan zocht hij gewoon ergens een doos vol voor mij op. Een kort gesprekje bij het uitgaan van de kerk. Dries had aandacht voor de mensen om zich heen en was meelevend. Ik zal hem missen. Misschien iets minder als ik voor hem zat in de kerk. :) Waar hij zelfs een nichtje van mij eens de stuipen op het lijf joeg toen hij uit volle borst inzette. Dries deed volgens mij niets halfslachtig, zingen al helemaal niet. Ik wens de familie kracht en sterkte toe want vooral zij zullen hun vader en opa erg missen. . Aletta Zeeman

Weinig nemen en veel geven.
Altijd hartelijk en warm.
Als de mensheid zoals jij was,
Was de wereld niet zo arm.

Onze grote vriend, ons beste maatje en een mooi mens is plotseling van ons heengegaan.
Vele jaren iedere dinsdagavond samen eten. Veel praten, lachen en de wereld verbeteren.
Wij zullen onze uitjes gaan missen en vooral je enorme berg liefde en humor.

Bert en Jet van Plateringen - Buitenhuis

Dries is niet meer. Volkomen onverwacht is deze markante Harderwieker ons ontvallen. Onze eerste kennismaking stamt uit de tijd dat Peter ging voetballen bij VVOG. Voor de leider en trainer (Johan Dubois) was er regelmatig een lekker visje en vooral een vloed aan woorden. Meestal op de zaak, want langs het veld op zaterdagochtend, dat combineerde slecht. En dat praatje was er na 30 jaar nog. Mooie gesprekken over onze wat verschillende visie op politiek, maar vaak gelijke visie over het verder moest met de stad. En natuurlijk over de vis en onder het genot van een visje. Voor Irene kibbeling, voor mij een lekkerbek en om mee te nemen voor oma, 4 Harderwiekertjes. Die visjes zijn bij Peter en collega’s in goede handen, maar de gesprekken en kwinkslagen gaan we enorm missen. Vaar wel Dries.
Irene en Max Ferwerda