Lieve Dré,
Daar was jij dan... Je kwam bij ons om timmerwerk te doen en dat deed je met liefde en zorg. Van de ene klus in de andere. Soms kwamen je oudste twee mee - je trots - en vertelde je over je leven en alles wat je had meegemaakt. Daarin konden we elkaar de hand schudden.
Met een brede glimlach vertelde je over Roxsy, jouw grote liefde, waar je door het vuur voor ging. Toen Roxsy graag een baby wilde, vond jij dat geweldig. Niet veel later werd je trotse papa van een prachtig kleine meisje. Je stuurde een geboortekaartje, vol geluk. Het ging goed met jou en je gezin samen met je oudste twee. Zo goed zelfs dat we blij verrast waren toen je vertelde dat jullie een tweede kindje verwachtten. Je was zo blij.
Toen de kleintjes groter waren, mocht ze mee. De jongste in diepe rust bij jou op schoot, de oudste een beetje verlegen. Ze speelden met de hondjes, knuffelden en hadden plezier. Jij kwam die dag om te kijken wat er nog gedaan moest worden en zo werd uitgevoerd. Alles was af, op een paar raamkrukken na, die liggen vast nog ergens in je werkplaats...
Je vertelde over je motorclub, over de kwajongensstreken in de sneeuw en je tattoos - waar ik helemaal niets mee heb, maar die jij met trots showde op je armen. Bij je volgende bezoek waren zelfs je handen en vingers ermee gevuld. Jij... je verhalen, je humor, je vakmanschap.
Vandaag op mijn verjaardag, kreeg ik het verdrietige bericht van Dzyan, jouw vriend. Kippenvel, tranen, ongeloof. Lieve Dré, jouw trots Roxsy, je kinderen waar je zo dol op was... Ik brand een kaars voor je en veeg mijn tranen weg. Dankjewel voor alles wat je in ons huis hebt gemaakt en dat ik je heb mogen leren kennen. Overal hier in huis zijn herinneringen aan jouw kundige werk en die zullen blijven.
Liefs, Anoeska
