Lieve Sas, Wiebe, Dieuwke en de rest van de familie/dierbaren,

Onwerkelijk was het vorige week op werk met Saskia, wij hadden zo'n fijne en vrolijke dag met elkaar, tot het telefoontje kwam waarna de hele wereld op zijn kop kwam te staan. Een bericht wat geen enkele ouder behoort te krijgen.

Ik was altijd opgelucht als jullie weer ongehavend terug kwamen van jullie avontuurlijke vakanties. Want daar kreeg ik altijd hartkloppingen van, want in mijn ogen levensgevaarlijk, met zo klein als ze waren aan de canyoing, klettersteig etc. Maar zoiets simpels als een klus op de geweldige boerderij waar Djurre zo genoot, daar denkt toch niemand over na als gevaarlijk? Ik niet...

Ik zal met plezier en liefde terugkijken dat ik Djurre heb mogen leren kennen en hem zien opgroeien tot een prachtige kerel! De verjaardagen, boottochtjes en de sloep die ermee stopte midden op het water was 1 groot avontuur! De trampoline stunts in de tuin, daar keek Florens enorm tegenop. Maar ook de logeerpartijen ( en dan samen giebelend in het grote bed), uitjes naar Linnaeushof, kinderboerderij en speeltuinen. Wat een plezier hebben we gemaakt met elkaar. Hun beider liefde voor technisch Lego, gamen en 3D-printen.

Ik vind het ondenkbaar dat het grappige gesprek wat ik een paar weekjes terug met hem had over het leeg-eten van de koelkast, wat je als puber doet, dat dat het laatste gesprek is geweest. De grappen over Florens en wat ze beide allemaal weg-eten, en dat dat nodig is als je langer bent dan 1m90, want zo'n groot lijf heeft voedsel nodig en ons dan 'moedertjes' noemen omdat we kleiner zijn ;)
Ondenkbaar en oneerlijk dat er geen toekomst meer is waarin we onze beide jongens volgen in hun ontwikkeling.

Ik ben dankbaar dat ik in het AMC afscheid heb kunnen nemen en samen was met jullie lieve familie en vrienden. Voor iedereen ook alle steun en liefde, jullie zoon, broer, kleinkind, neef, broer, vriend, sportmaatje, is er niet meer, wees lief voor elkaar, want jullie delen allemaal liefde voor Djurre.

Alle liefs, wij zijn er voor jullie,
ook namens Arjan en Florens,
extra dikke knuffel, Miranda

De logeerpartijtjes en oppasdagen als 1 van ons weer eens extra werkte of training gaf bij KLM....Vaak hielden ze elkaar wakker en feest in het grote bed. En nee, niet-slapen-niet want we zijn niet moe. Ik koester deze herinneringen.

Wat hebben wij veel plezier gehad met onze uitjes naar de Linnaeushof.
Als we ze kwijt waren hadden we ze vaak zo teruggevonden want die mooie blonde haren van Djurre vielen zo op. Het gelach en 'gecommandeer' van Florens die de boel wel even organiseerde en Djurre overal mee naar toe nam aan de hand of hem hielp.