Lieve familieleden en vrienden van dirk, fijn dat we met zoveel zijn…iedereen hier heeft zijn eigen herinneringen aan Dirk …. de dood van een geliefde maakt verdrietig maar verbindt ons ook… ik wil een paar anekdotes vertellen, die typerend zijn voor Dirk.
Ik leerde Dirk kennen eind jaren 70 : heb je zin om samen met mij naar een concert van Bob Dylan te gaan...ja ik vond dat heel leuk, de volgende dag zei hij, ik hoop dat je het niet erg vindt, maar ik heb nog een paar mensen uitgenodigd…nee natuurlijk vind ik dat niet erg…. en wat bleek we gingen met zijn 31en naar het concert.
Zo was het begin en het was een voorbode hoe ons huwelijk zou worden. Als snel namelijk besloten we elkaar niet meer los te laten, ik hield van zijn stem, de met zorg gekozen woorden, zijn hoffelijkheid, zijn humor, zijn begrip en zijn ruime hart en ook zijn mateloosheid bekoorde mij, hoewel dat later een valkuil werd.
Dirk was mateloos, als hij bv meeging als ik een spijkerbroek ging kopen en ik vond er een die mij beviel, zei hij altijd: koop er nog een paar, als hij ontdekte dat ik een soort chocola of kaas of parfum lekker vond, werd ik erin bedolven…lag de ijskast vol met mijn lievelingschocola.
Dirk was een hele voorkomende en hele lieve man niet alleen voor mij en zijn kinderen maar voor heel veel mensen, die met hem in aanraking kwamen. Het lag in zijn aard om behulpzaam te zijn en hoe heerlijk was het onder zijn liefde bedolven te worden…Dirk zei aan het begin van ons huwelijk: ik weet niet of ik wel een goede vader kan zijn…en hij was zeker geen standaard vader, maar wel de meest liefdevolle. Zijn kinderen waren alles voor hem. Als iemand het waagde om maar iets te zeggen, dat misschien een beetje ongunstig was voor Liset of Nicoline of voor mij, dan kon die zich beter bergen…later moest Dirk dan wel weer om zichzelf lachen, want humor hielp ons altijd, ook in wat rumoerige tijden. Wat hadden we het altijd fijn met ons vieren, we voelden elkaar haarscherp aan, wat hebben we veel plezier gehad.
Dirk was administratief niet zo zorgvuldig, hij gruwde van alles wat met paperassen te maken had, vooral als het ambtelijke stukken waren, hij had sowieso een hekel met alles wat met ambtenaren of gezag te maken had, maar op een dag, toen we op Schiphol waren en we ons paspoort moesten laten zien, bleek zijn paspoort verlopen te zijn , maar hij kon een soort noodpaspoort krijgen, omdat het nogal lang duurde, ging ik alvast naar de gate…iedereen zat al in het vliegtuig … we gaan nu echt vertrekken zei de stewardess…wacht nog even, hij komt er zo aan…en samen keken we de hal in en ja daar kwam hij, op zijn dooie gemakje lopend, misschien zelfs met een sigaar in zijn hand…hij holt niet, riep de stewardess, nee dat kan hij ook niet, zei ik. Haast had hij nooit en hij liet zich door niets of niemand opjagen.
Dirk was enorm belezen, wist altijd alles, hij was een wandelende encyclopedie ook van alle soorten muziek was hij een groot kenner en liefhebber. Op youtube vonden we een aantal nummer, waar hij de laatste tijd veel naar geluisterd heeft. Wij gaan nu luisteren naar Into the Mystic van Van Morrison, altijd al een lievelingsnummer van Dirk, het begint zacht, harmonieus en eindigt wild, onstuimig zoals ons leven samen ook was, zoals zijn eigen leven ook geweest is.