Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Dirk Willem Theo Smalbraak

01-11-193925-11-2019
      Never a dull moment

      Na een bijzonder leven is overleden

      Dirk Willem Theo Smalbraak
      anesthesist in ruste

      We nemen afscheid van de alerliefste vader, ex-man, opa, schoonvader, broer, papa2, oom, zwager, vriend en wereldkampioen.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • herinneringen aan Dirk deel1
        reactie 21   |   niet OK
        Dirk is overleden, hij is 1 november 80jr geworden, een mooie leeftijd, hij moet een erg sterk lichaam gehad hebben, gezien zijn levensstijl in de lange tijd dat ik hem mocht meemaken. In zijn studenten jaren was hij echter topsporter. Hij roeide bij Njort en behoorde in die tijd tot de top van Nederland. Hij heeft nog altijd een Nederlands record op zijn naam staan. Ik meen de overnaadse 2 met of zonder stuurman. Dat nummer bestaat niet meer, dus zal hij altijd dat record houden.
        Zoals je vaak ziet bij topsporters trainen ze slecht af, blijven veel eten en bewegen nog maar weinig. Maar hun lijf is in basis erg sterk.
        Zo ook bij Dirk. Dus toen ik hem leerde kennen tijdens mijn opleiding in AMC Leiden was hij te dik en bewoog hij weinig. We hebben het dan over rond 1973. Dirk was toen al een oudere assistent en ik het jonge broekje. Heb veel van hem geleerd en van hem genoten als wel heel bijzonder mens. Inderdaad bij Dirk “never a dull moment”. Ik herinner mij dat hij op refereeravonden heel overtuigende verhalen over ons vakgebied kon vertellen waar iedereen erg van onder de indruk was. Later vertelde hij dan dat hij ze volledig uit zijn duim had gezogen tot verbijstering van eenieder.
        Ook kon hij de hele refereeravond knikkebollend en slapend doorbrengen.
        Van tevoren hadden we dan vaak in een restaurant in Leiden gegeten om de refereeravond goed te kunnen doorkomen en dan informeerde Dirk altijd geïnteresseerd naar de toetjes. De ober noemde ze dan op en Dirk riep dan standaard enthousiast: Ober: Doet u me ze maar allemaal.
        We hebben een keer de refereerruimte met z’n allen zachtjes verlaten. Dirk bleef er alleen achter zat weer lekker te dommelen en heeft er nog uren heerlijk doorgeslapen.
        Na de opleiding in Leiden is Dirk met Pim Verbossche in het St Franciscus Gasthuis begonnen als minimaatschap, gezellig met z’n 2en op 8 Ok’s.
        In 1977 werd ik door Dirk gevraagd om in het SFG te komen werken in hun maatschap omdat 8 Ok’s toch wat pittig begon te worden. De samenwerking heeft 28 jaar zonder problemen standgehouden. Eerst gedrieën en bij zijn pensionering in 2005 met 8. Daarna werd de maatschap in snel tempo groter. Al was je jaren erg goed bevriend met Dirk, echt doorgronden deed je hem nooit.
        Maar Dirk was een uiterst loyale maat, waarmee het heel plezierig samenwerken was.
        Hij had wel een buitengewoon ingewikkelde karakterstructuur met heel veel tegenstellingen en onverwachtheden. Dat juist maakte hem zo’n bijzonder iemand. Hij had een speciaal goed ontwikkeld gevoel voor humor, een heel apart slaap en waakritme, nogal slecht ontwikkeld gevoel voor discipline en gebrekkige administratieve vaardigheden. Maar hij was een uitmuntend anesthesist met veel gevoel voor de patiënt en zijn vak.

        Eric - Bergschenhoek
        4 december 2019

        Deel deze pagina:

      • Vreugde
        reactie 20   |   niet OK

        "Wanneer je verdrietig bent,
        blik dan opnieuw in je hart
        en je zult zien dat je weent
        om wat je vreugde schonk."

        Kahlil Gibran


        Annelies - DELFT
        4 december 2019

        Deel deze pagina:

      • Lieve Dirk
        reactie 19   |   niet OK
        Ik heriner me Dirk als een lieve, rustige, sympatieke man die voor iedereen klaar stond. Ik weet nog een keer op de verjaardag van isabel dat ik een splinter stokje in mijn keel bleef zitten en het was best eng. Dirk twijfelde geen moment om iedereen te verlate om met mij per linea recta naar het ziekenhuis te gaan en hij hielp me daar ook meteen en gaf me alle aandacht. Dirk onthoud ik als een zeer intelligente en hulpvaardige man. Veel sterkte in deze zware periode. Rust zacht xx Christina

        Christina - Noordwijk
        3 december 2019

        Deel deze pagina:

      • Een waardevol en betekenisvol leven, voor veel mensen heeft Dirk veel betekend
        reactie 18   |   niet OK
        Lieve familieleden en vrienden van dirk, fijn dat we met zoveel zijn…iedereen hier heeft zijn eigen herinneringen aan Dirk …. de dood van een geliefde maakt verdrietig maar verbindt ons ook… ik wil een paar anekdotes vertellen, die typerend zijn voor Dirk.
        Ik leerde Dirk kennen eind jaren 70 : heb je zin om samen met mij naar een concert van Bob Dylan te gaan...ja ik vond dat heel leuk, de volgende dag zei hij, ik hoop dat je het niet erg vindt, maar ik heb nog een paar mensen uitgenodigd…nee natuurlijk vind ik dat niet erg…. en wat bleek we gingen met zijn 31en naar het concert.
        Zo was het begin en het was een voorbode hoe ons huwelijk zou worden. Als snel namelijk besloten we elkaar niet meer los te laten, ik hield van zijn stem, de met zorg gekozen woorden, zijn hoffelijkheid, zijn humor, zijn begrip en zijn ruime hart en ook zijn mateloosheid bekoorde mij, hoewel dat later een valkuil werd.
        Dirk was mateloos, als hij bv meeging als ik een spijkerbroek ging kopen en ik vond er een die mij beviel, zei hij altijd: koop er nog een paar, als hij ontdekte dat ik een soort chocola of kaas of parfum lekker vond, werd ik erin bedolven…lag de ijskast vol met mijn lievelingschocola.
        Dirk was een hele voorkomende en hele lieve man niet alleen voor mij en zijn kinderen maar voor heel veel mensen, die met hem in aanraking kwamen. Het lag in zijn aard om behulpzaam te zijn en hoe heerlijk was het onder zijn liefde bedolven te worden…Dirk zei aan het begin van ons huwelijk: ik weet niet of ik wel een goede vader kan zijn…en hij was zeker geen standaard vader, maar wel de meest liefdevolle. Zijn kinderen waren alles voor hem. Als iemand het waagde om maar iets te zeggen, dat misschien een beetje ongunstig was voor Liset of Nicoline of voor mij, dan kon die zich beter bergen…later moest Dirk dan wel weer om zichzelf lachen, want humor hielp ons altijd, ook in wat rumoerige tijden. Wat hadden we het altijd fijn met ons vieren, we voelden elkaar haarscherp aan, wat hebben we veel plezier gehad.
        Dirk was administratief niet zo zorgvuldig, hij gruwde van alles wat met paperassen te maken had, vooral als het ambtelijke stukken waren, hij had sowieso een hekel met alles wat met ambtenaren of gezag te maken had, maar op een dag, toen we op Schiphol waren en we ons paspoort moesten laten zien, bleek zijn paspoort verlopen te zijn , maar hij kon een soort noodpaspoort krijgen, omdat het nogal lang duurde, ging ik alvast naar de gate…iedereen zat al in het vliegtuig … we gaan nu echt vertrekken zei de stewardess…wacht nog even, hij komt er zo aan…en samen keken we de hal in en ja daar kwam hij, op zijn dooie gemakje lopend, misschien zelfs met een sigaar in zijn hand…hij holt niet, riep de stewardess, nee dat kan hij ook niet, zei ik. Haast had hij nooit en hij liet zich door niets of niemand opjagen.
        Dirk was enorm belezen, wist altijd alles, hij was een wandelende encyclopedie ook van alle soorten muziek was hij een groot kenner en liefhebber. Op youtube vonden we een aantal nummer, waar hij de laatste tijd veel naar geluisterd heeft. Wij gaan nu luisteren naar Into the Mystic van Van Morrison, altijd al een lievelingsnummer van Dirk, het begint zacht, harmonieus en eindigt wild, onstuimig zoals ons leven samen ook was, zoals zijn eigen leven ook geweest is.

        ingrid - Amsterdam
        3 december 2019

        Deel deze pagina:

      • into the mystic
        reactie 17   |   niet OK

        Ingrid - amsterdam
        3 december 2019

        Deel deze pagina:

      • ♥♥♥♥♥♥♥♥
        reactie 16   |   niet OK
        Zoveel herinneringen heb ik met Dirk.
        Hij heeft me altijd zo goed geholpen en bijgestaan met al mijn medische problemen.
        Ik kreeg een speciale behandeling als ik ging naar de oorarts, want ik was "het nichtje van Dirk". Hij was erg geliefd en ik voelde me trots. Ik kon altijd terecht en na afloop gingen we (ik en mama) even bij Dirk langs. Hij heeft me zo vaak in slaap gebracht voor de operatie. Na de operatie kwam hij dan langs met wat fruit en positieve woorden. Ook kwam hij thuis langs om me moed in te spreken. Ik heb heel veel aan hem gehad, hij deed alles om te helpen. Hij was altijd erg meelevend. Ook de laatste jaren met al mijn beenproblemen is hij vaak gebeld voor advies. Hij had elke keer een oplossing.
        Een andere leuke herinnering is toen we een keer naar Dirks kantoor gingen en daar ook Lisette in dokterspak aantroffen.
        ♥♥♥♥♥♥♥

        Alexandra - Noordwijk
        2 december 2019

        Deel deze pagina:

      • Herinnering
        reactie 15   |   niet OK
        Lang geleden was ik op een feestje van mijn zusje Ingrid. Bloedsaai vond ik het en veel te veel mensen. Er was wel supergoede muziek. Wie regelde dat eigenlijk. Er zat n kale wat forse man de L.p.s te doen dus ik kwam met hem in gesprek. Wat n leuke vent en wat had hij veel kennis van muziek en ook van die waar ik zo dol op was. Zo werd de avond toch nog reuze gezellig samen met hem. Tijden gingen voorbij.. Ingrid kwam keer naar Noordwijk waar ik samen met onze moeder zat. Ingrid kwam naar ons toe en zei verlegen: ik ben verliefd ben ik bang. Wat leuk zeg op wie dan? Tja zei ze hij is groot en ook kaal maar ik vind t raar maar ik ben enorm verliefd. WIE dan? Dirk kwam het terras oplopen en oohh wat was ik verrast!!! Ze had mijns inziens niet op een leukere man verliefd kunnen worden! Onze moeder was ook meteen erg enthousiast hij was ‘dokter’ haha. .. Iedereen blij dat hij ons leven binnen wandelde. Wat zal ik Dirk missen ..

        Victoria - Noordwijk
        2 december 2019

        Deel deze pagina:

      • vervolg verhaal Kees bij afscheid van Dirk op 29/11/2019
        reactie 14   |   niet OK
        Dirk en ik zijn als laatsten van de jaarclub getrouwd in 1971 resp 1972 en waren elkaars getuigen hierbij. Liesbeth en ik zijn op 4 december 1971 getrouwd, de dag voor Sinterklaas. Ik heb Dirk de avond vóór het huwelijk mee uit eten genomen en wilde naar “Rôtisserie Oudt Leiden”, een sterrenrestaurant in die tijd, maar dit was helaas gesloten. We zijn toen maar uitgeweken naar het aanpalende Pannenkoekenhuisje. We waren daar de enige gasten want iedereen in Leiden was Sinterklaasaankopen doen. Dirk had zin in een Chateaubriand, zo`n dik stuk vlees dat je met zijn tweeën moet eten. De oude ober die er uitgeblust uitzag nam de bestelling op : “een Chateaubriand voor twee personen” en slofte weg. Toen wij de Chateaubriand op hadden zei Dirk “ik heb nog wel zin in een Chateaubriand”. We wenkten de ober en meldden hem dat wij nog wel een Chateaubriand wilden hebben. Zonder enige reactie noteerde hij deze bestelling en slofte weer weg. Onze grap werd niet door de ober begrepen.

        Na ons vertrek uit Leiden zagen wij elkaar wat minder. Dirk ging als anesthesist in het Sint Franciscus Ziekenhuis in Rotterdam werken en ik in Den Haag en later Brussel. Wel kwamen Liesbeth en ik elk jaar vanuit Brussel naar de Iconententoonstelling van Ingrid in Noordwijk waarna we gevieren in de Beachclub Zon en Zeebad gingen eten.

        Daarnaast maakten Dirk en ik er een gewoonte van om elkaar een paar keer per jaar te treffen in Delft of Den Haag voor een lekkere Indische hap. Een half jaar geleden heb ik hem nog meegenomen naar restaurant Sama Sebo vlak bij zijn zorgvilla. De Indische verhalen kwamen daarbij vaak boven want wij beiden zijn in het goede oude Indië geboren.

        De laatste keer dat ik hem sprak was op 1 november om hem te feliciteren met zijn 80e verjaardag. We hebben een half uurtje gezellig met elkaar gekletst en toen ik hem desgevraagd vertelde dat een smerige streptokok zich in mijn been had genesteld kwam hij onmiddellijk met de nodige medische adviezen. Hij had zelf daarmee al vele jaren te kampen gehad als gevolg van een ongelukje op het ziekenhuis waarbij een besmette injectiespuit per ongeluk in zijn been was beland. Dit speelde nog regelmatig op waardoor hij zeker 20 keer bijna dood was geweest, aldus Dirk.

        Dirk was een bijzonder mens : enthousiast, opgewekt, gastvrij, altijd geïnteresseerd in je wel en wee, had een grote kennis op medisch gebied maar ook op allerlei andere terreinen, las veel, was geïnteresseerd in politiek en sport voornamelijk tennis, was een muziekliefhebber en een groot kenner van jazz- en popmuziek. Kortom, een veelzijdig man.

        Wij zullen hem enorm missen.

        Kees Stekelenburg


        kees en liesbeth - st. genesius rode belgie
        2 december 2019

        Deel deze pagina:

      • Verhaal van Kees bij het afscheid van Dirk
        reactie 13   |   niet OK
        Dirk

        Dirk leerde ik kennen in 1958 toen wij in Leiden gingen studeren en lid werden van dezelfde jaarclub Scarabee. Hij werd daarmee een van mijn oudste vrienden. Ik neem aan dat dit voor meerdere clubgenoten geldt.

        We stortten ons op het studentenleven en gingen roeien bij Njord. De successen van Njord waren dat seizoen matig maar wij droegen daaraan naar behoren bij. Dirk sleurde één blik en ik twee (om in het roeiersjargon te blijven) waarmee wij ruim 1/3e van het totaal aantal blikken binnenbrachten. Ook vestigden wij een baanrecord, Dirk in de overnaadse twee en ik in de overnaadse vier. Deze records hebben jaren lang gestaan en staan volgens mij nog steeds want er worden geen wedstrijden meer geroeid in deze twee boottypes.

        De roeifeesten werden uitbundig meegevierd. De Head of the River, de Varsity, de wedstrijd in Groningen waarbij het landgoed Ekenstein enige schade opliep en de wedstrijd in Alphen a/d Rijn waarbij het feest in Avifauna werd gehouden. Ik herinner me een dronken Delftse student die probeerde een flamingo na te doen door op één been in een vijver te gaan staan.

        Na dit roerige jaar moest er ook nog wat gestudeerd worden. We gingen niet op vacantie want ten eerste hadden wij geen geld en ten tweede vonden wij Leiden in de zomer veel te leuk. Een biertje drinken op de Vergulde Turk, in het weekeinde naar Porque in Noordwijk. Zaterdagmorgen werden er kranten en tijdschriften gekocht in de boekhandel op het Kort Rapenburg waarna meestal de tocht werd voorgezet naar een platenwinkel in de Breestraat waar Dirk met een grote stapel LP`s een cabine indook om daar pas na twee uur weer uit tevoorschijn te komen. Hij verwierf aldus een uitgebreide collectie jazz- en popmuziek.

        Dirk hield van grappen en practical jokes. Zo heeft hij het bestaan om op een avond in een automatiek in de Steenstraat de luikjes van de krokettenautomaat één voor één open te maken. De kroketten kostten toen een kwartje per stuk. Hij nam een hap van elke kroket om deze vervolgens weer in de vakjes terug te leggen maar met goede kant naar voren en daarna de luikjes weer te sluiten. Hij heeft toen zo’n 15 kroketten “behandeld”. Vervolgens is hij op een veilige afstand gaan kijken naar de woede-uitvallen van de klanten die een aangevroten kroket uit de muur trokken.

        Op een vroege ochtend kwamen wij terug van een feestje en besloten dat wij trek hadden in appeltaart. Wij belden om 5 uur `s ochtends aan bij de Vergulde Turk en vertelden tegen de juffrouw die opendeed dat wij appeltaart wilden. Maar meneer zei het meisje we zijn gesloten, het is vijf uur in de ochtend ! Niks mee te maken zeiden we, we willen appeltaart. Het meisje was wel zo goed en bracht ons appeltaart waarop wij riepen “we houden niet van appeltaart” en vervolgden luid zingend onze weg. Een man die ons voorbij fietste met zijn broodtrommel onder de snelbinder achter op zijn bagagedrager riep woedend dat wij ons moesten schamen om op dit vroege uur dronken over straat te lopen. Met de kennis van nu had hij misschien niet helemaal ongelijk.

        Zoals veel studenten die medicijnen studeerden ging ook Dirk in de buurt van het ziekenhuis wonen. Hij vond een kamer in de Boerhaavelaan. Hij had eerst de kamer beneden aan de voorkant, terwijl juffrouw Annie de hospita de kamer aan de achterzijde had. Dirk had veel bezoek waaronder ook veel vrouwelijk bezoek. Dit vond juffrouw Annie wel OK maar niet na 22.00 uur ’s avonds. Dat gebeurde natuurlijk toch want de dames klommen gewoon via het raam naar binnen. Dit stuitte op bezwaren van juffrouw Annie die aan haar reputatie als nette hospita dacht. Dirk sprak daarop de befaamde woorden : “maar juffrouw Annie u wilt toch niet dat ik het met jongens doe”. Dat wilde juffrouw Annie ook niet waarna Dirk weer 3 maanden respijt had.

        Dirk had moeite met het theoretische gedeelte van zijn studie, dat boeide hem niet zo. Toen hij het doctoraalexamen had gehaald en aan zijn coschappen, artsexamen en daarna zijn specialisatie anesthesie begonnen was, veranderde dat volledig. Zijn studie liep vanaf toen gesmeerd. Dirk was zo geïnteresseerd niet alleen in zijn eigen vakgebied maar ook in aanpalende medische richtingen dat hij de aandacht trok van professoren die hem vroegen om voor hun studenten een medisch praatje te komen houden. Zeiden wij clubgenoten vroeger dat wij Dirk later nooit als arts aan ons ziekbed wilden hebben vanaf dat moment wilden wij Dirk alleen nog maar aan ons ziekbed hebben en niemand anders.

        Tijdens zijn studie verdiende Dirk veel geld met het verkopen van aandelen in een beleggingsfonds. Dat liep in het begin voorspoedig maar na een paar jaar kwam daar de klad in en hebben diverse mensen wat geld verloren. Dat belemmerde niet dat Dirk in prachtige oude auto`s rondreed. In de zomermaanden verving hij artsen die op vacantie wilden. Ook dat bracht hem de nodige duiten op.

        Dirk en ik zijn als laatsten van de jaarclub getrouwd in 1971 resp 1972 en waren elkaars getuigen hierbij. Liesbeth en ik zijn op 4

        kees en liesbeth - st. genesius rode belgie
        2 december 2019

        Deel deze pagina:

      • Dirk was getuige bij huwelijk van Kees en Liesbeth op 4 januari 1971
        reactie 12   |   niet OK

        kees en liesbeth - st. genesius rode belgie
        2 december 2019

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.