Deze zoon van het Zeeuwse land werd een CGK dominee pur sang voor wie geen kansel gesloten bleef; bijzonder. Ook binnen verschillende classes had hij verschillende functies.
Ook bijzonder dat de laatste preek afgedrukt is in het Jaarboekje van 2024
Alle goeds en sterkte voor Corrie, Jaap, Marieke, moeder Quant en de rest van de familie.
Weest allen Gode bevolen!

albert- groningen

In de jaren dat jullie vader predikant was in Haarlem, ging hij ook wel eens voor in IJmuiden. Betekenisvol en rijk aan inhoud waren zijn preken. Vele jaren later ontmoette ik hem aan de CHE, waar hij voorzitter van de Raad van Toezicht was en ik docent. Het trof mij dat hij aanwezig was bij de afscheidsdienst van een student van onze opleiding, die plotseling overleden was. Present - dat was hij, in woord, daad en met wijze woorden. Hij heeft vele malen een meditatie gehouden bij bijzondere momenten in het academisch jaar. Ik herinner me nog een overdenking over twee bomen, maar ook hoe hij jaren geleden het begrip 'verbinding' lanceerde. Een woord dat door zijn uitleg een extra dimensie kreeg. Een woord dat juist nu er zo toe doet in kerk, maatschappij en in intermenselijke relaties.
Veel troost, vrede en zegen gewenst nu jullie hem hier op aarde moeten missen.
Susan Buiten-van der Ree

Ik herinner mij Dingeman als de preses van de Synode, die in staat was met een kwinkslag veel samen te brengen.
Kennis van het kerkrecht, daar stond hij ook om bekend.
Oprechte belangstelling dat deed mij goed.
Veel fijne herinneringen toegewenst en Gods onmisbare Zegen om verder te kunnen.

Henk Sok

Ds. Quant ging in 2010 voor in een kerkdienst van onze gemeente in Bennekom.
Bij de voorbede droeg hij mijn man 56 jaar oud, die ernstig ziek was, aan de Here op met de woorden:
als je op middelbare leeftijd moet gaan en mag weten dat je leven voltooid is, dan is het goed.
Toen ik daarna thuiskwam bij mijn man, die op zijn bed meegeluisterd had, zei hij met ontroering:
dát is het...mijn leven is voltooid. Dat gaf hem innerlijke rust. Een paar maanden later ging hij heen.
Jaren later kwam ik ds. Quant tegen na wederom een dienst bij ons en vertelde ik hem dat de voorbede die hij destijds voor mijn man had gedaan hem zoveel rust en overgave hadden gegeven.
Dat raakte de predikant en zijn reactie was: dat was werk van de Geest, Die heeft de woorden in mijn mond gelegd.
Met dankbaarheid kijk ik hierop terug

Een mooie herinnering aan je vader in het zangkoor.
Het zangkoor was op het laatst uitgedund, er waren nog maar twee tenoren over, Dingeman en ik. Dingeman was een grote ondersteuning in het koor en zeker ook in de tenor partij.
Wanneer het koor zong in de dienst dan rende Dingeman de preekstoel af om zich bij het koor te voegen.
Dingeman zong graag en vooral tot eer van God. Daarin nam hij ons als koor en gemeente mee wat als zeer fijn ervaren werd.

Marieke verdedigde haar poefschrift met succes en mocht de titel Dr. voor haar naam zetten, Corrie mocht dat al een aantal jaren eerder. Ik merkte op "Dingeman waar blijf jij nu want met 2 gepromoveerde dochters kan jij toch niet achterblijven". Het bleef even stil en hij kwam met de oplossing: "Ik schrijf alle universiteiten aan met het verzoek mij een eredoctoraat toe te kennen, dan ben ik in 1 klap net zover als mijn dochters en het bespaart mij een hele hoop werk". Nooit iets daarna gehoord of gelezen. Maar bij een dergelijke bijeenkomst wordt degene die promoveert bijgestaan door 2 paranimfen en na de uitreiking van de bul wordt er een foto gemaakt. 'Ik vermoed dat één van de paranimfen jullie vader was. Ik zou graag en foto willen zien van jullie vader gekleed in rokkostuum. Eenvoud was jullie vader op het lijf geschreven maar hij was van alle markten thuis!
----------
Het mooie van jullie vader waren de contacten onderling die ik af en toe met jullie vader had want spraken wij in elkaars taaltje; nu is het Schouws niet helemaal gelijk aan het Walchers en het Zuid-Bevelands maar wij verstonden elkaar goed en dat was een weldaad.