Hoe mooier en rijker de herinneringen,
des te moeilijker de scheiding.
Maar dankbaarheid verandert de pijn van de herinneringen.
Jenneke.

Beste kinderen en kleinkinderen van Dingeman,

allereerst wil ik jullie, mede namens Elly, mijn vrouw, van harte condoleren met het grote verlies dat jullie ervaren nu Dingeman er niet meer is. Je wist dat hij ziek was, maar als dan het moment komt....
Als ik aan jullie vader en opa denk, komt één woord mij sterk in gedachten: dankbaarheid.
In meerdere gremia mocht ik met hem samenwerken: in het curatorium, in deputaten kerkorde en kerkrecht, in de redactie van Ambtelijk Contact, in het moderamen van de generale synode en binnen deputaten vertegenwoordiging. Ik ben altijd onder de indruk geweest van zijn enorme dossierkennis, zijn lenigheid van geest, zijn scherp analyserend vermogen en zijn talent om te formuleren. We konden altijd goed samen overweg en vonden het een vreugde om samen de kerken te mogen dienen.
Toen ik in 2010 werd verkozen tot preses van de synode, was ik maar wát dankbaar dat Dingeman mij als assessor met raad en daad terzijde stond. Onvergetelijk was voor mij de preek die hij hield voorafgaand aan die synode: 'Wie mij beoordeelt, is de Heere.' Dat heeft mij ook na die tijd vaak geholpen en gesteund.
Toen ik als consulent van Nunspeet betrokken raakte bij de problemen in de toenmalige ongedeelde gemeente, heb ik hem daar op enig moment met goedvinden van de kerkenraad in betrokken. Nóg ben ik dankbaar voor zijn spontane bereidheid om mee te helpen.
In de omgang was hij een heel prettig mens. Altijd broederlijk, gericht op verbinding, met de nodige humor.
Het zal voor jullie vreemd zijn dat hij er niet meer is. Maar voor mij net zo. In een brief heb ik persoonlijk afscheid van hem genomen. We weten hem nu bij onze Heiland, Die hij met zoveel liefde heeft mogen dienen.
Graag wens ik jullie de troostende nabijheid van onze Heere toe, nu, op de dag van de begrafenis en in de toekomst.
met een hartelijke groet, mede namens Elly, Peter Buijs

Wij hebben heel goede herinneringen aan DIngeman, zowel uit zijn eerste periode van zijn ambt, als uit de latere tijd. Dingeman kwam als beginnend predikant in Haarlem-Centrum en wij waren daar ook nog pas lid, komend vanuit de NGK. Hij is de drijvende kracht achter een aantal vernieuwingen geweest die toen hard nodig waren (een kerkkoor mocht IN de dienst zingen en we gingen gezangen zingen). We bewaren goede herinneringen aan die tijd. Nadat Dingeman uit Haarlem wegging, is het contact verwaterd, maar juist in de laatste jaren, na het ernstig ziek worden van Mia, waar hij erg onder leed, hadden we weer meer contact. We hebben hem zeer gewaardeerd om zijn persoonlijkheid en zeer gerespecteerd om de buitengewoon belangrijke rol die hij in onze kerken had. We zullen hem missen!
Kinderen en kleinkinderen, veel sterkte bij het afscheid nemen! We bidden jullie Gods liefde en genade toe.