Op de synode van 2007 kwam het gebruik van de NBV in de eredienst aan de orde. De standpunten lagen ver uiteen. Er was al lang over vergaderd zonder dat het zicht op een gedragen besluit aanwezig was. Op een gegeven moment stelden twee afgevaardigden die elkaar onder de maaltijd indringend hadden gesproken maar over het onderwerp fors van mening verschilden, voor de avondzitting te gebruiken voor bijbelstudie en gebed. Het moderamen nam het voorstel over.
Aan het begin van de avondvergadering deelde de preses, ds. Quant mee dat de agenda van de vergadering van tafel zou gaan. Hij gaf een psalm op om te zingen. Als afgevaardigde van de voorste rij wist ik dat hij altijd met volle borst meezong. Maar deze keer niet, ik zag dat hij ontroerd was .. Dat trof me.
Later heb ik hem nog wel eens gesproken naar aanleiding van een moeilijke kwestie in onze gemeente. Ik herinner ds. Quant als een hartelijk mens, een 'laagdrempelige' dominee, betrokken op het Evangelie met grote liefde voor de CGK.
Ik wens moeder Quant, alsmede de kinderen, kleinkinderen en verdere familie de troost en nabijheid van de Heere toe.

Aad Prins
Mossellaan 50
Tholen

We hebben gelegenheid gehad om in de tijd voor het overlijden nog - schriftelijk - contact te hebben, en mee te bidden en mee te leven vlak voor en na het overlijden. Het overlijden doet ons verdriet. En tegelijk voelen we - en we hebben dit kunnen delen in de laatste aan Dingeman gestuurde mail - dankbaarheid voor het feit dat we elkaar, heel vroeg in deze eeuw, hebben leren kennen. En daarna kwamen we elkaar elke keer weer tegen, bij netwerkbijeenkomsten, bij de opening van een academisch jaar, bij studiebijeenkomsten. En steeds was dat goed. Zoals ook jouw woorden, in columns in het magazine waar we beiden aan verbonden waren, en in rondzendmails waardevol en goed waren. Die herinnering blijft.

Deze zoon van het Zeeuwse land werd een CGK dominee pur sang voor wie geen kansel gesloten bleef; bijzonder. Ook binnen verschillende classes had hij verschillende functies.
Ook bijzonder dat de laatste preek afgedrukt is in het Jaarboekje van 2024
Alle goeds en sterkte voor Corrie, Jaap, Marieke, moeder Quant en de rest van de familie.
Weest allen Gode bevolen!

albert- groningen

In de jaren dat jullie vader predikant was in Haarlem, ging hij ook wel eens voor in IJmuiden. Betekenisvol en rijk aan inhoud waren zijn preken. Vele jaren later ontmoette ik hem aan de CHE, waar hij voorzitter van de Raad van Toezicht was en ik docent. Het trof mij dat hij aanwezig was bij de afscheidsdienst van een student van onze opleiding, die plotseling overleden was. Present - dat was hij, in woord, daad en met wijze woorden. Hij heeft vele malen een meditatie gehouden bij bijzondere momenten in het academisch jaar. Ik herinner me nog een overdenking over twee bomen, maar ook hoe hij jaren geleden het begrip 'verbinding' lanceerde. Een woord dat door zijn uitleg een extra dimensie kreeg. Een woord dat juist nu er zo toe doet in kerk, maatschappij en in intermenselijke relaties.
Veel troost, vrede en zegen gewenst nu jullie hem hier op aarde moeten missen.
Susan Buiten-van der Ree

Ik herinner mij Dingeman als de preses van de Synode, die in staat was met een kwinkslag veel samen te brengen.
Kennis van het kerkrecht, daar stond hij ook om bekend.
Oprechte belangstelling dat deed mij goed.
Veel fijne herinneringen toegewenst en Gods onmisbare Zegen om verder te kunnen.

Henk Sok

Ds. Quant ging in 2010 voor in een kerkdienst van onze gemeente in Bennekom.
Bij de voorbede droeg hij mijn man 56 jaar oud, die ernstig ziek was, aan de Here op met de woorden:
als je op middelbare leeftijd moet gaan en mag weten dat je leven voltooid is, dan is het goed.
Toen ik daarna thuiskwam bij mijn man, die op zijn bed meegeluisterd had, zei hij met ontroering:
dát is het...mijn leven is voltooid. Dat gaf hem innerlijke rust. Een paar maanden later ging hij heen.
Jaren later kwam ik ds. Quant tegen na wederom een dienst bij ons en vertelde ik hem dat de voorbede die hij destijds voor mijn man had gedaan hem zoveel rust en overgave hadden gegeven.
Dat raakte de predikant en zijn reactie was: dat was werk van de Geest, Die heeft de woorden in mijn mond gelegd.
Met dankbaarheid kijk ik hierop terug