Lieve Dick,
Jij werkte eerst vanuit het flexbureau met cliënten van noorderkroon 3. Wij bleven elke keer vragen of jij een vast onderdeel van ons team wilde worden. Na lang nadenken hakte je de knoop door en was jij officieel toegevoegd aan ons team. Wat hebben wij samen een hoop meegemaakt: gelachen, hard gewerkt, soms ook niet, gesnackt, eindeloze wandelingetjes gemaakt, in de gang gestaan (omdat je wat wilde zeggen), gestoeid met de jongens en ook gehuild.
Jij was de sleutel voor het fysieke geweld wat op ons af kwam. Elke dag weer was je aan het nadenken over nieuwe technieken. En dit deelde je dan met het hele team. Dit maakte dat wij ons altijd veilig voelde bij de cliënten. Door dit veiligheidsgevoel konden wij als team alles aan. Niks was te gek of te veel.
Met z’n tweeën waren we veel aan het sparren over de technieken. Jij leerde me ook de technieken uit de sportschool. En verfijnde de technieken om bij de cliënten te kunnen gebruiken. Zo kan ik mij nog als de dag van vandaag herinneren dat wij samen met de cliënten wilden wandelen. We waren koud onderweg en een cliënt werd onrustig en escaleerde. Ik had van jou geleerd hoe ik deze cliënt het beste vast kon houden. Met volle vertrouwen deed ik wat ik moest doen. De cliënt maakte een flink kabaal. Dit maakte dat alle collega’s in de omgeving gingen kijken of ik hulp nodig had. Maar jij stond er rustig bij je armen over elkaar. Jij had mij het vertrouwen dat ik het alleen kon. En dit was ook zo. Jij had mij de techniek zo goed aangeleerd, dat alles mogelijk was. Met trots keek je me aan. De escalatie ging voorbij, de collega’s gingen ook weer verder met hun werkzaamheden en wij maakte onze wandeling met de cliënten rustig af.
Zo kwamen er vele escalaties voorbij. En altijd was jij er om te leren en vertrouwen te geven.
Je was er al een tijd mee bezig om weerbaarheidstrainer voor heel Amerpoort te worden. Dit was jou op het lijf geschreven. En eindelijk kreeg je groen licht.
Helaas moesten wij jou als vaste waarde voor het team missen. Maar jouw kwaliteit moest gedeeld worden met heel Amerpoort. En wij stopten jouw kennis in onze rugzak en konden hiermee zelf op pad.
1 keer in het jaar gaf je ons de herhalingscursus. Je was dan altijd zo lekker serieus. Professioneel! Jij was hier nog lang niet klaar mee en had nog genoeg ideeën.
Het nieuws dat je een klein meisje zou krijgen, kwam je in geuren en kleuren vertellen. Ik moest even terugdenken aan het moment dat ik mijn met dochtertje langs het werk kwam, toen ze net was geboren. Jij hield haar vast en wij zeiden met z’n allen, dat het je zo goed stond.
Je was zo trots toen ze geboren was. En helaas zo snel daarna het bericht van die nare ziekte. Veel te vroeg en veel te snel.
Lieve Dick, ik ga je enorm missen! Je bent een mooi en liefdevol mens!
Veel liefs, Nancy
