Het begon allemaal in mei 2005, toen we tegelijkertijd startte met onze baan bij Alfa Romeo op de after sales afdeling. We gingen nog voor we officieel begonnen op reis naar de fabriek in Italië. Onvergetelijk en er was gelijk een klik. Daarna hadden we veel plezier op kantoor en al snel groeide onze collegialiteit uit tot een ontzettend fijne vriendschap, die ook nadat we geen collega’s meer waren stand hield.
Al zagen we elkaar daardoor minder, we bleven altijd in contact. We gingen samen op golfcursus en spraken elkaar vaak via de app, verder gingen we regelmatig ergens lekker eten waarbij First in Zeist en de Aziatische keuken favoriet waren. Allemaal liefst net even anders dan normaal. Ook bezochten we zo nu en dan een museum, voorstellingen of iets dat we zomaar ergens tegenkwamen. Zo’n bezoekje sloten we meestal af met een rondje door de stad en een borrel en/of etentje.
Het maakte niet uit of er langere of korte tussenpozen tussen onze contacmomenten zaten. Het was altijd hecht, fijn en bovenal erg gezellig. Maar hoe lang het ook duurde, je was zeker nooit uit gedachten of het hart verdwenen.
Lief en leed, ups and downs, alles mocht ik met jou delen. Altijd een begripvol, luisterend oor en een goed gesprek, hoe bizar de situatie soms ook was.
Tijdens mijn bruiloft was je één van de daggasten, daar mocht jij zeker niet ontbreken.
Zo verdrietig om jou, een van mijn allerliefste vrienden, nu te moeten gaan missen.... ik kan het nog steeds niet bevatten.
Lieve Dick, dankjewel voor alles, woorden schieten tekort voor wat jij voor mij hebt betekend.
Ik wens iedereen die je lief is ontzettend veel sterkte met dit enorme gemis.
