Lieve Deborah,

Wij kennen elkaar al heel lang, jij met je ouders en je broers woonden boven tante Lena en ome Piet in de lange Tweebosstraat. Later woonden onder jullie tante Dien en ome Bart.

Ik weet nog toen Raymond was geboren ik gelijk naar jullie toe kwam om naar hem te komen kijken, en boodschapjes bij de waterstoker te gaan doen. Een paar jaar later werden Michael en Sylvia geboren, Michael was een klein en lief manneke, en van Sylvia weet ik nog dat zij hele donkere haartjes had en zij was ook jou trots.

Vele jaren later was ik bevoorrecht om voor jou te zorgen. Goh wat hebben wij gelachen maar ook gehuild. Als ik je s'morgens wakker maakte om te gaan douchen, stonden we later lekker te zingen en te lachen. Soms zo erg hard dat jou Koossie ons vroeg wat er te lachen viel. Antwoordde ik, dat zeg ik niet anders weet u het ook. Ik zorgde ook dat je helemaal klaar stond om naar de dagbesteding de Toekomst te gaan, Ine stond dan beneden op je te wachten.
Soms had jij je dag niet, je was dan erg moe.
Dan zei jij, als ik van slapen een hobby kon maken dan deed ik dat.

Op dinsdagavond kwam ik altijd naar je toe omdat jou Koossie ging zingen. Nou wij konden ook zingen hoor, op het balkon als het weer het toe liet, in de huiskamer met een polonaise niets was ons te dol. Een ijsje eten bij Smeets dat vond je ook zo lekker.

Kaarten en dobbelen vond je ook leuk, totdat je zelf in de gaten had dat je het niet meer goed zag. En toen hoorde ik dat je naar de Es ging, het ging thuis niet meer.
Wat ik hoorde en zag, was dat je het heel erg naar je zin had. Iedereen was ook gek op jou, jij met je zangkunsten maakte menigeen blij.

Ik kijk terug op een leuke tijd, wat heb ik van je genoten en hoe gek het ook klinkt maar ook heel veel geleerd.

Dag lieve, lieve schat.
Ooit, ooit komen wij elkaar weer tegen .




Liefs Tiny