Sommige mensen hebben maar een paar seconden 'sluitertijd' nodig om voor altijd een diepe indruk achter te laten. En jij, David, jij was zo iemand. Je was meer dan een collega. Je was een bonusbroer, een rots, een vriend. Een goede grap, of een hele slechte. Maar vooral was je bijzonder gepassioneerd en getalenteerd. Een voorbeeld. We zijn - met Emiel - samen op nul begonnen in een klein kantoor, ik kwam erbij dankzij jou, en samen zo veel gegroeid. Helaas stopte het voor jou te vroeg. Het ziek zijn duurde lang en eiste zijn tol van jouw lichaam, maar je legde je er niet bij neer. Jij bleef bezig, en gaf altijd de volle 100%, daarvoor eigenlijk al. Of het nou fotografie, videografie, animatie, timelapse, stormchase, moestuinieren, vegan eten, het Woord van God of op het laatst nog illustreren was, jij bleef doen wat je kon met alles wat je in je had. Het was zó inspirerend om te zien hoe jij vooruit bleef kijken; de dood zou jou niet verslaan. En de dood hééft jou ook niet verslagen. Op bevrijdingsdag ben je bevrijd van het lichaam dat niet meer wilde. God heeft jou thuis gehaald, en jij zal eeuwig leven bij Jezus in de Hemel.
Dankjewel voor wie jij was op aarde. Dankjewel voor wat je voor mij en veel anderen hebt betekend. Het is hier niet afgelopen, en niemand kan jou vergeten.
