Definitief afscheid nemen van een liefdevolle man, vader, zoon, broer doet heel veel pijn. Ik denk aan jullie en leef met jullie mee. Heel veel sterkte voor de komende tijd. Ik hoop dat mooie herinneringen een glimlach op jullie gezicht mag geven.
Marjoleine B.
Harderwijk

Ik herinner mij Daan vooral als het 'kleine broertje van'; in dit geval het broertje van mijn beste vriend Giel. Hij was een heel vrolijk en gezellig klein broertje! Ik herinner mij zijn grote grijns en schaterende lach. Ik zag hem het meest als wij ca 1 x in de vijf weken met de gezinnen Van der Kevie en Crietee naar het strand op West Java genaamd Carita Beach gingen. Daar bracht Daan het meeste tijd door met mijn kleine zus Vanessa. Giel en ik waren 15, 16 jaar oud en Daan en Vanessa dus 11, 12 jaar. Daan deed af en toe aan de activiteiten van de grotere jongens mee. Zo heb ik een mooie herinnering van een zeiltochtje in het Lasertje van de Van der Kevie's dat ik samen met Daan maakte in de baai van Carita. We gingen samen best hard, hartstikke schuin en we hingen allebei in de voetbanden grotendeels uit de boot. Toen sloeg een golf mij opeens uit het bootje en snelde Daan, die toen nog niet kon zeilen, alleen verder over de grote baai in een soort op hol geslagen Lasertje. Ik riep "aan de mast hangen!", maar ik denk eigenlijk dat Daan die aansporing niet nodig had en dat hij zelf al razendsnel had bedacht hoe het bootje snel te stoppen. Koelbloeding hing hij aan de mast, het bootje sloeg om en ik kon er naar toe zwemmen. Samen zeilde we terug genietend van het avontuur dat we hadden beleefd.