Cor was een bijzonder mens. Begaafd, veel humor en hij wist alles. Mooie verhalen te over, al was het niet altijd duidelijk of het ook echt zo gegaan was. Lastig was soms dat hij zo gesloten was over zichzelf. Bemoeienis van anderen met zijn leven werd niet gewaardeerd. Hij wilde van niemand en niets afhankelijk zijn.
COPD dwong Cor in 2017 naar Nederland te verhuizen. New York na 33 jaar achterlaten was zwaar. Voor hem lag daar zijn leven: zeven dagen per week naar de werkplaats en ‘s avonds even stoppen bij zijn stamkroeg voor een glas wijn met zijn vrienden. Maar het middelpunt van zijn leven was zijn zoon Paulus.
Zijn werk als restaurator was belangrijk voor Cor en hij was er verdomd goed in. Zijn werk definieerde hem, zoals hij zelf opmerkte. Hij werkte voor de belangrijkste musea in de wereld en restaureerde bijzondere meubels en objecten in privé collecties. Omdat hij het belangrijk vond dat restauratoren in opleiding het vak goed leerde, gaf hij les en bood stageplekken aan.
De leefwereld van Cor werd de afgelopen jaren steeds kleiner. Maar altijd als je bij hem op bezoek kwam, was er een geanimeerd gesprek. De laatste twee jaar is hij zijn appartement niet meer uit geweest. Hij had daar zijn eigen werkplaats gecreëerd en probeerde tot op het laatst nog een muziekinstrument voor Paulus te restaureren.
Een bijzonder mens is niet meer.
Cor was a special person. He was gifted, had a great humor and he knew just about everything. He had lots of good stories, although you never knew quite how tall these tales he told were.
Cor didn't want to depend on anyone or anything and it was sometimes difficult that he was so private about himself. But he was also sentimental, and held on dearly to the things which reminded him of the people he loved.
Cor’s work as a conservator was important to him and he was damn good at it too. His work defined him, as he himself noted. He worked restoring antique furniture and interiors held in some of the most important museums and private collections in the world. He loved teaching and he knew the importance of letting students make their own mistakes. He leaves behind many pupils around the world who have and will continue to carry on his vast knowledge of conservation practices.
Cor's day-to-day life became somewhat smaller in recent years but whenever you came to visit him, there was an animated conversation about the world or history or both. He continued to write stories and work on small projects during his final five years in the Netherlands. He even created his own workshop in his apartment and worked on restoring a musical instrument for Paulus until the very end.
Cor passed away early in the morning on Wednesday April 20th. At Cor's explicit request, a cremation is held privately.
