Ik heb anderhalf jaar met je mogen werken in het robocup team, je gaf mij in korte tijd vertrouwen en inzicht in het reilen en zeilen van deze hobby dat was voor mij een inspirerende tijd.
De manier waarop jij betrokken was bij deze hobby zowel elektrisch als mechanisch inspireerde mij enorm, daarom dank voor deze mooie herinnering.
Rust zacht

Het bericht over het overlijden van Cor kwam voor ons als een mokerslag. Het was niet bevatten. Dan ga je nadenken over de momenten van vroeger in de Blauwe Kei en de Skup, de feesten, festivals en Skupreisjes. Het was niet altijd gemakkelijk voor je. Het verhaal over het aambeeld in de hal van sinterklaas voor je moeder heeft Cor meerdere keren verteld en Cor had er altijd het meeste plezier van.
Het was niet altijd even gemakkelijk voor jullie maar jullie waren gelukkig met elkaar en wij koesteren nog de avond deze zomer dat jullie in Nijmegen waren. een mooie zomeravond en supergezellig. Een moment wat ons altijd bij zal blijven.
Cor was goed bezig met zijn gezondheid en daarbij voor mij een grote inspiratie om mijn diabetes eronder te krijgen! Daar ben ik je dankbaar voor.
Nu ben je niet mee onder ons en het ongeloof maakt plaats voor verdriet en het gemis. De keerzijde van een medaille van liefde, respect en waardering voor elkaar. wij moeten verder met de herinneringen en hoewel het niet gemakkelijk is, zeker niet voor jouw Wilma: pak de medaille op en keer hem om. Koester de herinneringen. Wij doen dit ook en zo zal Cor in ons verder leven.

Cor rust zacht en voor iedereen: veel sterkte

Cor was een inspiratie voor me in electronica meganica en in de muziek .
Pink Floyd .bonnamassa en andere heeft hij me leren kennen .je was een goeie vent en ik heb leuke en inspirerende dingen met je gedeeld .rust zacht .cor
Peer en Jeannette verbraak

We zagen elkaar niet vaak, maar je deed me altijd aan ons pap denken. Slim handig en altijd iets interessants te vertellen over van alles wat ook maar met techniek te maken had.
we zijn ontzettend geschrokken, nog zo vol in het leven!
We zijn Blij je nog te hebben mogen zien en spreken op onze bruiloft!
Wij wensen iedereen veel sterkte toe!
Kimberley en Rick Verbraak

Lieve Wilma,
Tegen de jongste van het gezin van der Klooster mochten wij als kinderen van zijn zus Lies geen oom zeggen. Hij wilde gewoon als Cor aangesproken worden, daar voelde hij zich prettig bij.
Hij voelde zich jeugdig bij ons; had hele verhalen over Griekenland, lekker eten, vrienden, jaren 70 muziek (geloof ik), zijn werk, robots, een biertje en z'n fantastische nieuwe huis. Wat kon hij genieten van het met elkaar zijn.
Ook als broertje van mijn moeder zag ik hem als een bijzonder persoon. Wat die twee met elkaar hebben moet bloedband heten, dat kan niet anders. Liefde, betrokkenheid, warmte... als ze bij elkaar waren glansden hun ogen!
Ik weet nog goed dat mijn moeder, Lies, 70 jaar werd en met ons als (groot) gezin een dagje terug naar haar roots ging. De plek waar ze geboren was, opgroeide, maar ook waar ze, samen met de andere kinderen van het gezin en hun ouders woonden: de Prins Bernhardstraat in Veghel. Inmiddels wonen er uiteraard wildvreemde mensen, maar toen we daar aankwamen spoorden we onze moeder aan om aan te gaan bellen. Na enige twijfel van haar kant en aandringen van onze kant liep ze naar de voor haar zo vertrouwde voordeur en belde aan. En wie deed de deur open? Haar eigen broertje Cor!!! Je had haar gezicht moeten zien: zo geweldig!! Ze vlogen elkaar om de nek en de rest van de dag werd een feestje!!!
Cor, ín voor gekkigheid, vrolijk, gezellig, altijd een compliment makend over je uiterlijk en in staat tot het voeren van een goed gesprek. We zullen hem gaan missen, maar vooral Wilma en ook tante Co, oom Piet en onze moeder Lies.
Lieve Wilma, ik wens je alle goeds, liefde en warmte toe van alle mensen om je heen en put maar uit de hoeveelheid liefde die je van Cor hebt gekregen!!
Het was een MOOI mens!!!

Ik wil iedereen veel sterkte wensen met het verlies van Cor. Je wordt er stil van als je zo’n nieuws hoort. Mijn herinneringen aan Cor beginnen toen ik via mijn vriend Rob van den Tillaart in de Skup terecht kwam. Dit vlak voor de verhuizing naar de Bimd. Er moest flink geklust worden en als 17-jarig manneke leek het me wel leuk om mee te helpen. Er werd me een boormachine gewezen en de plek waar gordijnen moesten komen hangen. Aan de slag. Samen met andere jongeren. Cor was iemand die aan de gezelligheid en sfeer werkte waarin er gewerkt werd maar zeker ook veel plezier. Dit gevoel heeft er ook voor gezorgd dat ik nu jongerenwerker ben. Wat wij hadden, gun je iedere jongere. Een tweede huis.
Ik weet nog dat Cor aan het draaien was en onzekere ik met mijn prille verkering in een hoekje wat aan het haffelen was en Cor door de microfoon riep: “hé Willy, blijf eens van haar tieten af”. Achteraf best een leuk verhaal maar toen werd ik toch wel enigszins rood terwijl ik onschuldig was.
Een ander moment was dat ik samen met Rob bardienst draaide terwijl het niet zo druk was en wij met een of ander drankspel langzaam maar zeker behoorlijk dronken werden. Cor kwam en zei: “jongens jullie hebben vandaag genoeg gedaan”. Duidelijk maar toch vriendelijk.
Het groepsgevoel is wat je onthoudt. Het samen doen, het samen regelen, het samen verantwoordelijk zijn.
Mooi was het dan ook dat wij onlangs de reünie van de Eagle hebben georganiseerd en dat het o.a. bij Cor kriebelde en er meer moest gaan gebeuren. Het voorbereiden van de reünie en Eagle’s return heeft het verleden doen herleven en met minstens net zoveel plezier als toen heb ik geluisterd naar alle verhalen van die tijd. We waren bezig om nieuwe verhalen te maken en daar gaan we Cor bij missen. Cor heeft met veel mensen verhalen gemaakt en nu is hij een herinnering in veel verhalen van anderen.

We zijn er geschrokken hier in Vught, eigenlijk weet ik niet wat te zeggen , het zo plotseling wegvallen van Cor, is onwerkelijk.
Ik zag Cor 1 keer per jaar tijdens het "van Antwerpens" neven en nichten uitje.
Zo heb ik hem ook leren kennen, bij T' veulen in den Bosch, verzamelen in de kroeg, het klikte meteen de eerste keer, Cor had overal interesse in en 'buurte" over alles en nog wat onder het genot van een pilsje, ging hem perfect af, je zag hem zichtbaar genieten.
Zo ging dat in elk jaar wat er op volgde, ook de laatste keer in Veghel, met z'n alle aan n lange tafel, Cor genoot en "buurte"
Dat hier nu zo abrupt een eind aan is gekomen is ongelooflijk, het volgende "van Antwerpens" uitje zal anders zijn zonder levensgenieter Cor.
Veel sterkte voor iedereen.
Wim en Wilma van Antwerpen Vught