Mijn eerste ontmoeting met Chris was in de Nieuwe Boekhandel-in-wording toen we gingen kijken bij Monique. Chris was er aan het klussen. Het was een aangename kennismaking. Bij het weggaan zei ik tegen Martin, mijn man, “Wat een lieve ogen heeft die man”. Bij alle latere ontmoetingen bleek hoe waar dit was. Hij wás lief! We waren blij voor Monique dat ze zo’n lieve man had getroffen. Helaas heeft het niet langer mogen duren het was jullie zó gegund.....
Heel veel sterkte en liefs, Mirjam

Lieve Chris
-een biertje drinken op je camping
-een koppie doen in je tram
-een enthousiaste rondleiding in je drukkerij
-een rondleiding in de westergasfabriek
-lekker zitten in de Amsterdamse tuinen
Helaas blijven dit herinneringen en kunnen we het niet nog eens overdoen, we zullen je erg missen.

Buurtjes René en Miranda

Ik heb Chris leren kennen bij een oud schooltje in Andijk waar hij een zeefdrukbedrijfje had met de naam 020. Na een introductie heb ik vele avonden met een groepje vrouwen drukwerk gemaakt. Bij binnenkomst fijne muziek, dat viel op, een spotify-lijst van zijn dochter voor de Westergastfabriek. Koffie, papier, verf, pak, ga, doe! Chris fladderde daartussen met levensverhalen, mooie boeken, drukwerk, poëzie, de Westergastfabriek, zijn geboortestreek, woonplaatsen, dingen die hij gedaan had, Frankrijk.... We kregen opdrachten naar aanleiding van een mooie zin of een kort verhaal. Veel was verweven met Monique en haar boekenwinkel. Chris daar trots op.
Een levendige geest, onafhankelijk, inspirerend en intens vriendelijk. Andijk, waar ik niet vandaan kom - en waar ik kunstzinnigheid miste- werd zoveel leuker!
We sloten af met ons werk ingelijst in de tram, die daar opvallend stond en Andijk iets stedelijk verschafte.
Ik koppelde onze buurman als hulp en vriend aan het tramproject.
De groep verlangde naar seizoen 2 en had zelf al een project verzonnen. Maar Chris voelde zich belemmerd door alle vragen (en werd enigzins gek van al die enthousiaste vrouwen in zijn werkplaats) en de groep stopte. De tram ernaast beleefde leuke samenkomsten totdat tram en school stopten. Met 1 van de vrouwen hield ik contact.
Ik kwam Chris tegen in de trein bol van verhalen over de camping waarop zijn huisje stond. Chris was betrokken bij de camping nieuwe stijl, een "beleefcamping".
Ik koppelde een groep van mijn school voor groepsstage aan Chris voor het het onderhoud van het camping-groen. De begeleidende docent kon het goed met Chris vinden.
Zo werd de kring groter.
Ik heb Chris voor het laatst gezien toen ik over de dijk wandelde. Corona had net Nederland stil gemaakt. Hij stond in zijn tuin, ziek maar springlevend. Als een jonge vent leek hij ook dit als avontuur te benaderen. Kort verhaaltje ziek en verder naar de mogelijkheden. Geen tijd te verspillen.
We waren onder de indruk. We werden blij van zoveel levenslust. Het was een les op vele manieren. Uniek.
Ik vergat mijn hulp aan te bieden en appte dat later. Chris sprak zijn dank uit.
Dat was de laatste keer contact.
En nu wil ik Chris bedanken voor zoveel joie de vivre, ideeën, inspiratie, aanmoediging (ik kocht zelfs een eigen een drukpers), maar bovenal voor die zorgeloze flair die maakt dat je die vanzelfsprekende focus krijgt om vrij te zijn, te doen wat je leuk vind en te leven....
Zo erg dat dit geliefde leven voor Chris zo vroeg eindigde. Maar allemachtig, wat heeft hij ervan genoten!
En dat blijft hoor mij een herinnering.
Dank, diepe dank, dank je wel, Chris.
Waarschijnlijk ben je al bezig met plannen daarboven, en lukt het je zelfs de hemel nog een stukje leuker te maken. De beleefhemel. Mooie titel voor een boek.
Alle vrede wens ik je en de mensen die je ontiegelijk gaan missen.
Ellen Smit

Lieve Chris,
Bijna 8 jaren geleden jou ontmoet toen je met Monique meekwam op de openingsborrel van Odin. Blijkbaar maakte je zo'n indruk dat ik, nadat ik jouw hand had geschud, mijzelf voorstelde aan Monique als Chris. Oeps. Je had een vrolijke blik en kon vol passie vertellen over de Westergasfabriek of het plan van de prijskoffers voor de boekhandel.

Lieve Monique en familie,
Heel veel kracht en sterkte voor dit grote verlies.
Liefs,
Laurien

Mijn zandbak, knutsel, muziek en bosspeelvriendje is niet meer. Wat een jeugd heb ik met Chris mogen beleven. Dagen is het bos hutten bouwen, ravotten en van het leven genieten. Voor altijd een warm plekje voor Chris.

Dag leuke,lieve Chris....! 😘 R.I.P.
Voor alle nabestaanden héél veel kracht en sterkte voor nu en later....! 🌹🍀
Janna Brul

Beste Monique en familie,

Heel veel sterkte met het verlies van Chris!

Hans en Patricia Pelsser

Niemand heeft het eeuwige leven, maar dat Chris al zo vroeg zou heengaan, dat is nauwelijks te bevatten. We zouden elkaar op 12 september a.s. weerzien in Enschede net als zo’n 5 jaar geleden. Een jaar later kwam ik hem toevallig tegen in de Westergasfabriek in Amsterdam waar hij mij trots voorstelde aan Monique.
De meest relaxte figuur uit Enschede had zijn draai helemaal gevonden en bruiste van ideeën. Dat weerzien smaakt naar meer. Het is een onwerkelijk besef dat dat niet meer kan gebeuren. Dat zal voor vele gelden.
Zijn dierbaren wens ik alle mogelijke kracht toe deze periode door te komen. De troost -als altijd schraal- is dat ze een heleboel mooie herinneringen mogen koesteren aan deze bijzondere persoon.
Dag oude klasgenoot, wat een eer vind ik het je gekend te mogen hebben.
Voor de rest is het: zonder woorden.
Henk Reysoo

Chris werd geboren aan de Getfertsingel in Enschede, twee deuren verder dan waar ik in april van het jaar daarop werd geboren. Ik kan me niet herinneren dat we voor de ESV kleuterschool bij juffrouw Elsje veel met elkaar speelden, maar dat hebben we tot de middelbare school goed ingehaald. Eerst aan de singel, later aan de Thorbeckelaan waar we samen het plan voor een trektocht naar een ver buitenland uitdachten en trainden met een wandeling die ons “helemaal” naar het Ledeboerpark en het Slagman bracht, maar daar eindigde dat plan ook. Of waar we vol bewondering keken hoe zijn moeder de raten met honing uit de kasten haalde en we hielpen die te slingeren. Waar de heerlijke ovenschotels macaroni met gesmolten kaas op tafel werden gezet waar we vervolgens met de hele familie van genoten. En waar we 1234567 met de buurmeisjes speelden.
Bij de gang naar de middelbare school verloren we elkaar uit het oog en kwamen elkaar een paar jaar geleden weer tegen op een reünie van de ESV. Te veel mensen om te spreken om herinneringen op te halen. Chris vertelde vol trots over zijn partner Monique en De Nieuwe Boekhandel. Ik had zo gehoopt daar op volgende reünies meer over te praten en herinneringen op te halen.
Helaas heeft dat niet zo mogen zijn.
Rust zacht Chris, oude vriend.
Monique en Pim, Claartje, Pieter, Frans, Dick en Maarten veel sterkte.
Norbert Jagers