Lieve vrienden, familie en anderen die Chess hebben mogen leren kennen,
Heel veel sterkte, wat een gemis.
Het is zo'n zes jaar geleden dat ik begon met de studie geneeskunde. Bij de introductie zat ik bij jou; een meisje met een moeilijke naam en een grote glimlach. Ik was zenuwachtig en op zoek. Op zoek naar nieuwe vrienden, op zoek naar leuk doen, op zoek naar het loslaten van onzekerheid. Ik was onder de indruk van jou, deels om wat je allemaal al als doorzettingsvermogen getoond had om aan deze studie te kunnen beginnen, maar meer nog om op de manier waarop je dat vertelde. Zo vrolijk, zonder arrogantie, helemaal jezelf. Je leek te genieten van die week dat we elkaar leerde kennen. We vormden al snel een groepje en je sleepte ons in mijn eigen stad naar allerlei plekken. Tot je naar huis ging fietsen, dan moest ik jou de weg wijzen. Vullen we elkaar toch mooi aan.
De introductieweek ging over in etentjes bij jou thuis, met overfanatieke spelletjesavonden. Al snel kwam ook het idee om op wintersport te gaan, dit werd een jaarlijkse vakantie. Op wintersport was jij degene die het meeste regelde, zonder dat dit de vakantie aan spontaniteit deed ontbreken. Wat je ook plant, na een paar biertjes, wijntjes uit een 3 liter pak of shotjes loopt het toch wel wat anders dan gepland. En in die spontaniteit waren wij als groep perfect op elkaar ingespeeld. We hebben genoten van feestjes, etentjes en activiteiten en elkaar geholpen met leren om zo de studie gezamenlijk feilloos te doorlopen.
Wat ben ik blij dat we nog maar een paar weken geleden spontaan een weekendje weg zijn gegaan. Op de racefiets, rugzakje om en gaan. Met z'n vieren dus dat betekent naast elkaar fietsen en bijpraten. Het kletsen, de lunch, appeltaart en het verdiende drankje bij bestemming zijn toch waar het sporten uiteindelijk om draait. Voor de terugweg had jij een route uitgezocht aan de hand van knooppunten. We hebben die knooppunten bij lange na niet allemaal kunnen vinden, maar wat maakt het uit. De weg is mooi en we hebben het goed samen.
Wat een mooie wereld zou het zijn als iedereen niet alleen zo doorzet zoals jij, maar dat ook nog doet met hetzelfde schijnbare gemak en de oprechte opgewektheid.
