Bob, hoop dat je nu je vrede hebt gevonden. Je bent te vroeg heen gegaan. Ik leerde je kennen toen ik 16 was en al gauw waren we een koppel. Je bent de vader van mijn zonen, we hadden goede tijden en minder goede. Ik heb in 1995 het land ingeruild voor Australië en een nieuw leven opgebouwd. De tijden dat ik naar Holland kwam zag ik jou ook altijd bij Rob en Si en konden we nog lachen en praten. Ondanks alles wat er gebeurd is heb je toch altijd een plekje in mijn hart gehad. Je zal heel erg gemist worden vooral bij Dave, Randy, Jayden en de familie.
Never forgotten, Rest In Peace

Ik heb Bob leren kennen toen ik een jaar of 7/8 was. Bob, Els, Dave en Randy woonden toen vlakbij ons. Wat we vooral erg veel deden was voetballen met Dave en Randy, in de kuil voor hun huis, het befaamde bankiesvoetbal. Je was altijd welkom bij de familie. Uiteraard kwam ik Bob ook veel tegen in de Rozet. Als ik op maandagavond moest zaalvoetballen kwam ik nagenoeg elke maandag eten bij Bob, er stond altijd wel wat lekkers klaar, het was nooit ''van dat er niks was of dat er niet genoeg was''. Dat is iets wat ik mee hebt genomen, dat je zorgt dat er altijd genoeg eten is voor je vrienden en dat je je altijd welkom voelt, bedankt Bob! Later heb je ons vaak genoeg geholpen in de Boemerang met het rijden en bezorgen van bestellingen, man, man, man wat hebben wij je met enige regelmaat om 11.00 uur wakker moeten bellen, omdat je dan zeer waarschijnlijk de vorige nacht het allemaal ietsjes te laat had gemaakt :-) Toen we laatst bij je waren hebben we daar nog heel erg om moeten lachen want hoe jij vertelde, hoe dat in allemaal in zijn werk ging en je vertelde dat jij dan moest stressen omdat wij dan weer een broodje kroket waren vergeten en jij dan helemaal vanaf de Maasvlakte als de bliksem weer terug moest komen, je kon dat echt prachtig vertellen en altijd met de nodige humor en zelfspot. Bob, bedankt voor al het lekkere eten, wat ik van je hebt geleerd, zelf Boemboe voor de nasi maken, de speksaté waar iedereen elk jaar weer op mijn jaarlijkse BBQ enorm van geniet. Bob bedankt voor alle mooie momenten.

Wanneer wij elkaar tegen kwamen in de hangaar op Eindhoven zei Bob altijd tegen mij: Ja, jij wilt bij onze familie horen hè! Ik bevestigde dat dan met, klopt, jullie maken altijd zulk fantastisch lekker eten.
Familie Frederikz en vrienden van de familie, heel veel sterkte voor de komende tijd. U allen de kracht toegewenst om dit zware verlies te kunnen dragen.
Frans Mooijman
Hengelo

Als ik er was konden we altijd lachen. Soms videobelde je mij. De laatste x dat ik bij je was lag je in bed, een week voor je overlijden. We hebben gelachen en ik noemde je nog een droogkloot. Nee zei je ik ben gewoon eerlijk. Toen ik weg ging kuste ik je op je voorhoofd en zei ik je, wat ben je toch een lekker ding. Waarop jij zei. Godverdomme dat had je 20 jaar geleden moeten zeggen!! Lieve Bob rust zacht x Alice

Bob was 12 en Ruud was 10 toen zij bij ons als pleegbroers in de familie kwamen.
Ruud noemde mijn moeder ma, maar dat vond Bob te ver gaan en hij noemde haar tante. Bob stotterde nogal en als hij mijn moeder aansprak werd het tan, tan, tan....
Een van de laatste keren dat ik Bob ontmoette, al weer een tijd geleden, was Bob zo blij mij te zien dat hij mij keihard in mijn wang beet. Ik voel het nu nog !!! Dat noemen ze toch apenliefde??
Rust in vrede Bob! Dat je nog veel stickies mag roken en vissoep mag eten daar boven of down under !
Liefs,
Esther Steuerwald