Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik durfde de nieuwsbrieven niet meer te lezen. Bang om het onvermijdelijke te lezen. Ik bewonder hoe jij jouw eigen koers vaarde. Ik wou dat ik de moed had gehad. We hebben samen in dezelfde groepen van de NLP opleidingen gezeten, later bij coaching plaza kwamen we elkaar tegen en je hebt mij kennis laten maken de klankschalen. Nooit meer iemand tegengekomen die dat zo vanuit beleving en ziel kon. Daarna leerde ik kennismaken met GNM ....ik haakte toen een beetje af en vooral toen je ziek werd. Dat dubbele gevoel, ik kon er niet mee dealen. Ik heb je nog in een persoonlijke mail gemaild hoe ik het bewonder dat jij jou lot aanvaarde, vasthield aan deze nieuw gevonden levensovertuiging... en tegelijk toch liever zag dat je reguliere hulp had willen aanvaarden. Zo dubbel van mij. Want ook ik zal doen wat jij hebt gedaan: jouw koers varen. Ik heb eerder niet gedurfd op te zoeken wat ik al wist. Tot vandaag. Ik kwam je naam tegen en oude mails. Rust zacht, Ik hoop dat je familie inmiddels ook wat zachtheid in jouw verlies heeft kunnen vinden.
Linda

Zoveel muziek gemaakt, zoveel samen gezongen Bert.
Soms komt er gewoon een liedje mijn hoofd binnen en dan denk ik: "hoi Bert, ik vergeet je niet hoor".
En dan zie ik je lachen ... :)

Lieve Bert,

Je bent nu vertrokken naar een andere wereld. Een wereld die jij voor een stukje al kende. Al bestaat "Bert"in fysieke vorm niet meer, jouw leven en jouw karma zijn voor eeuwig en zullen eeuwig blijven rimpelen op het water van het leven. Met blijdschap herinner ik mij de tijd dat we samen hypnose CD's maakten. Ik herinner me de sessies bij jou thuis en dat we samen met jouw zoon de microfoon kochten. Wat zullen die CD's voor impact hebben gehad op de mensen die er naar luisterden. Wat een ervaring, een leermoment dat ik mijn hele leven bij mij zal dragen. Het was nou eenmaal zo dat we toch het contact met elkaar verloren. Maar je bleef altijd een beetje in mijn achterhoofd. Ik heb een vriend gekend. De onzichtbare atmosfeer is nu een stukje voller en uiteindelijk keren wij allen terug naar dezelfde bron. Ik ben gecommiteerd grootsheid en liefde in de wereld te verspreiden tot die tijd. Bonvoyage beste vriend. Bonvoyage. - Dave Albrecht, Rotterdam, juni 2018

Beste Bert,
Ik schrok toen ik het nieuws hoorde want ik had dit totaal niet verwacht. Het leek namelijk nog niet zo heel lang geleden dat ik bij je kwam voor sessies en bijeenkomsten over de Germaanse geneeskunde (GNM). Je gaf aan dat GNM leert dat de psyche een grote rol speelt bij het ontstaan van wat wij "ziekte" noemen en dat je door de biologische natuurwetten je eigen te maken je zelf ziektes in een vroeg stadium kunt herkennen, voorspellen en oplossen.

Sinds ik weet van je overlijden merk ik dat ik mezelf steeds afvraag of je juist nog ergens mee worstelde of dat je dit juist had opgelost wat heeft geleid tot botkanker. Ik herinner me namelijk nog dat je zei tijdens een GNM bijeenkomst dat oplossen soms juist ook kon leiden tot een ziekte en je leek hier zo kalm altijd onder wat ik dapper vind. Je was in je kijk op het leven en "ziekten" een bijzondere man waarbij ik je bewonderde om hoe jij echt jezelf kon zijn en je niks leek aan te trekken hoe anderen over je dachten.

Lieve Bert, ik hoop echt dat waar je nu bent, je rust mag vinden en geen pijn hoeft te voelen. Voor je familie en dierbaren hoop ik dat zij kracht mogen vinden om te dealen met het missen van jou. Je was een inspirerende, positieve en warme man die rust uitstraalde en ik geloof dat je voor veel mensen een gemist zult zijn. Het ga je goed.

Liefs Milene

Mijn partner en ik hebben Bert leren kennen via de GNM. Ik ben wat vaker geweest en zat dan ademloos (en vol vragen) naar hem te luisteren. Die antwoorden kwamen altijd daarna met zoveel rust, nuchterheid en overtuiging. De openheid en gedrevenheid waren fijn om te ervaren. Bert vertelde dan ook over zichzelf wat natuurlijk een uitnodiging voor alle aanwezigen was om ook in het diepe te springen en van elkaar te leren. Ik heb hem 1 keer gebeld om hem iets voor te leggen waar ik op dat moment lichamelijk mee zat. Hij nam alle tijd en rust om me alles uit te leggen. Het was best een moeilijke periode voor me maar zijn advies heeft me geholpen en het hele verloop en de conclusies die hij trok, klopten 100%. Ik ben hem daar enorm dankbaar voor!!
Toen het slechter ging met Bert en hij ons via de nieuwsbrief op de hoogte bracht, hielden we onze adem in...het zal toch niet? Het leek langzaam weer beter te gaan maar nog steeds klonken de berichten eigenlijk niet goed. We gunden Bert zo hard dat het beter zou gaan en dat hij niet zou lijden. Zo sterk van geest, telkens weer. Het bericht van zijn overlijden kwam daarom hard aan. We hadden het zo anders voor hem, Maria en de familie gewild. We zullen hem allemaal missen want hij heeft veel mensen in het hart getroffen. Ik zou willen zeggen, Bert, je bent in de metamorphose een mooie vlinder geworden maar aan de kaart te zien blijf je gewoon een wijze uil! Een wijze uil die nu door alle harten en over de wereld blijft vliegen.

Ira & Stathis

Bert heb ik destijds als een buitengewoon respectabele persoon beschouwd. Ik had de indruk dat hij altijd de juiste woorden klaar had staan voor elke gelegenheid; niet meer, niet minder. Zelfs telefonisch zond hij de juiste toon uit, net als zijn klanken later… A-rcadia betekende voor mij BB: B-ert B-este. Dat bevestigde hij door tegelijkertijd meer dan deze ene locatie te managen bij Zorg Compas. Niet zomaar een accent op zijn bijdrage in onze publicatie ‘Zorg met compassie’. Ik was bijzonder geraakt door zijn Sinterklaasattentie. Bij de chocoladeletter die ons(*) ‘s ochtends verraste en verwelkomde, waren altijd ook zijn woorden, gedichten, bestemd voor volwassenen maar waarin ik een vaderlijke warmte kon voelen.

Mijn condoleances aan de familie,

(*) Hoewel wij buiten Arcadia zaten, dacht hij ieder jaar ook aan ons bij het Centraal Servicebureau.