Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Donderdag bijna rond middernacht open ik de mail en zie het overlijdens bericht van Bert voorbij komen dat rond 21.45 is verstuurd.
Nog lang getwijfeld wel en niet de actie te nemen om ook zijn collega's in te lichten die bij hem op het orkest hebben gezeten.
Denkend "oh er komt vast wel een mail naar de werkplaatsen."

En toch maar de mensen die het moesten weten, op de hoogte gebracht.
En plots valt vanavond de link met de uil op de rouwmail.

Hoe treffender kan het zijn;
De rouwmail met de uil er boven die over het weiland vliegt.
Net als de transformatie van Bert;
die van een teer poppetje naar een sterk persoon.
Die, nu hij is overgegaan iedereen vol ongeloof en verbijstering, achterlaat als hij voorbij vliegt (naar een volgend leven).
Zijn sporen heeft nagelaten en verdient, indrukken en afdrukken heeft achter gelaten, en alles nu heeft afgeworpen om vrij te kunnen vliegen (waarheen hij maar wil).
Dat wat ook tegelijkertijd de indrukken van deze dag die ik zo heb mee gemaakt alleen maar versterkt. Mensen die verschillend reageren op het bericht van zijn overlijden.
Net zo als met die uil die plots voorbij scheert terwijl je hem niet verwacht.

Was getekend,

Laurens van Sprundel

Lieve Bert
Ik kreeg vandaag in Spanje het bericht van je heengaan en ik kon mijn tranen niet bedwingen.

Tranen van ontroering en dankbaarheid toen ik dacht aan de nachtelijke peptalk die je mij hebt gegeven na de cursus GNM in Rotterdam (Omdat ik niet om de hoek woonde, mocht ik je altijd bellen en dat was geen loze belofte maar echt engagement). Op een avond hield ik het niet meer uit van de pijn en durfde ik je nog om half twaalf opbellen, je sprak een half uur vol vuur met me tot ik de pijn niet meer voelde.

Tranen van verdriet dat je in de voorbije maanden zelf veel pijn hebt geleden.

Lieve kinderen, familieleden, geliefden van Bert
Bert kon met heel veel trots, respect en grote dankbaarheid over jullie berichten.
Moge de vonk van Bert in jullie harten blijven branden en mogen jullie getroost worden in deze dagen van afscheid en verdriet.

Afscheid van een bijzonder mens.
Het voelt zo vreemd woorden te geven aan wat er door me heen gaat.
Dankbaarheid dat ik nog heel klein eventjes in de gelegenheid was te leren van Bert.
Een vorm van verslagenheid ook, om een bijzonder mens die te vroeg ging.
Woorden ...het blijven slechts woorden.
Woorden om te troosten, ik vind ze niet.
Gevoel is niet in woorden te vatten.
Maria en overige dierbaren van Bert, ik wens jullie heel veel liefde en kracht.
Hartegroet,
Annie Slegers

Bert, ik leerde je kennen in Rotterdam. Je was net klaar met je studie en voor jezelf begonnen met "Zicht op voelen," een zo mooi gevonden titel. Jij gunde dat een ieder, deelde je kennis , legde uit wat, hoe, waarom, waardoor. Soms vaag, soms helder. Jouw klankschalen sessies deden lichaam & geest letterlijk schudden.

Toen jij zelf ziek werd, geen twijfel: iedereen gunde jou dat terug, je weer top voelen. Het liep anders. Jouw ziel nu in ruste, maar wat je doorgaf blijft bestaan via ons, wij, mensen, allen een onderdeel van onze eigen biologische wetten.
Onlangs las ik dit gedicht, zo diep, zo puur, vandaar hier vermelding.

Those we loved don''t go away
They walk beside us every day
Unseen, unheard, but always near
Still loved, still missed, still very dear

Sterkte voor allen, vooral de direct naasten.
Liesbeth

Fijne lieve zachte man. Dankbaar dat ik je heb mogen kennen.

Bert ,Jij was G.N.M. in hart en nieren, door je passie en je bevlogenheid wist je vele mensen te raken en inzicht te geven, over het ontstaan van ziektes en hoe hier naar te kijken en mee om te gaan.
ik heb veel van je mogen leren op de cursussen en werkavonden die je gaf en draag je inzichten ook vaak uit aan andere mensen , om die weer op weg te helpen.
Ben blij dat ik je heb leren kennen en naderhand ook Maria , bij jullie beide voelde ik me thuis en kan ik met plezier aan de ontmoetingen terugdenken.
Maria ik wens jou , maar ook de overige familieleden veel sterkte toe voor nu en de komende tijd en koester de mooie herinneringen .

Theo