Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ter nagedachtenis luister ik de zevende symfonie van Bruckner en lees de tekst die ik daarbij scheef voor de smartphone-app Wolfgang: "Dan componeert hij snel toe naar een triomfantelijk einde [Scherzo]. Krachtig en subtiel tegelijk, zoals alleen hij dat kan." Zo was ook hoe Bernard Haitink dirigeerde, als geen ander dat kon.

Meneer Haitink,
Dierbare dirigent,

Wakker worden met het nieuws dat u er niet meer bent, het maakt me melancholisch en triest. Ik heb geprobeerd iets te vertellen op de radio, en uw warmte hielp me daarbij, maar het was toch vooral vechten tegen de krop in de keel.

Niemand kan echt omschrijven wat u met de muziek deed en wat dat dan met ons deed. Uw intense ervaring, passie en liefde voor de muziek, uw focus op schoonheid en diepgang, uw gevoel voor klank, uw dankbaarheid ten aanzien van componisten en musici. Het maakte u tot een levende legende.

Maar u was gelukkig ook gewoon van vlees en bloed. Kritisch voor uzelf en soms ook voor anderen. Mildheid was er met de jaren gekomen. Stilte ook. De stilte die u in de muziek van Mahler en Bruckner liet horen. Die stilte zal ons nooit meer verlaten. Want dat was u. U was versmolten met de muziek. En wij lieten ons graag dragen door uw intensiteit.

Het publiek, de musici, de aan u verknochte en de toevallige luisteraars zijn u zo dankbaar. We zullen nog veel over u praten, veel herinneringen ophalen en uitwisselen. Weet wel dat we u echt weer zullen ontmoeten wanneer we op een winteravond naar Mahler 2 luisteren.

Dan bent u bij ons ... om nooit meer weg te gaan.

Adieu!

Mark Janssens

Maestro, wat ga ik u missen.
Marcel

Als iemand mij de liefde voor muziek heeft laten horen bent u het!
U was muziek in hart en hoofd nee u hele zijn!
Voor mij bent u onuitwisbaar!!
Dat dit voor u nabestaanden tot troost mag zijn.