Herinneren is een vorm van ontmoeten…

In je hart wonen mensen
die daar helemaal thuis zijn
en die daar blijven wonen
zelfs als ze niet meer in leven zijn.
Lieve Ben, wat zullen we je missen.

Lieve Loes. Joost, Giel, Huib en verder familie
heel veel sterkte met dit grote verlies.

Gerrit Jan, Berend Jan en Margreet

hoe ga je dit dan uitleggen::

Ben en Loes, en in hun kielzog Joost, Giel en Huub kwamen ik mijn leven eigenlijk met de eerste herinneringen van het leven. Giel en ik hebben ongeveer dezelfde geboorte datum, Joost en mijn oudste broer ook en er was een heerlijke connectie tussen mijn ouders en Ben en Loes . Als je Ben en Loes kende snapde je dat al.

We gingen af en toe over slapen, een soort stuivertje wisselen tussen de oudste 4 koters. Grote deceptie als ik dan weer thuis moest blijven, niets ten nadele van Giel die dan overkwam, maar wat was het een feest bij Ben en Loes.

Ik kan me geen feest herinneren zonder hun, en het feest was pas een feest als Ben en Loes waren geweest.
Of het de guitige blik van de een was of de kwinkslag van de ander, hun gezamenlijke betrokkenheid of het genot in het leven dat ze lieten zien. Ik vond het geweldig.

Een paar jaar geleden, bij de begrafenis van mijn vader werd mij duidelijk hoe diep hun liefde was voor mijn vader en moeder was en bij navraag werdt het nog evidenter hoe zeer zij onze toekomst hebben beïnvloed op een geweldige manier, toen deze toekomst ernstig werdt bedreigd. De jaren hierna werdt de relatie niet zwakker tussen mijn moeder en Ben en Loes en dat zegt nochal wat.

Dus de dankbaarheid voor de onzelfzuchtigheid van Ben en Loes, hun liefde en vreugde moeten voortleven. Dus deze is voor Ben; help een vriend/vriendin, zorg dat ze de ruimte krijgen iemand anders ook te helpen uit naam van Ben en Loes.
Wij hebben dat net gedaan in een situatie die ons deed denken aan Ruud en Marjo, uit naam van Ben en Loes

We hoeven het niet te schreeuwen alleen door geven is goed.

Wij zijn hen eeuwig dankbaar

Michael
Trishaunae
Kids

Het onvermijdelijke is gebeurd. Jullie fantastische man, geweldige vader en mijn goede vriend is overleden. Ik condoleer jullie met dit grote verlies.
Onze vriendschap duurt al vele jaren; bestaat al sinds de Alliance tijd. Wij woonden met 2 kleine kinderen in op een bovenhuis, toen Ruud een fataal voetbalongeluk kreeg. Ben heeft er toen voor gezorgd dat wij konden verhuizen naar een eengezinswoning. 'Helpen', dat was zijn credo. Wij hebben heel wat lief en leed met elkaar gedeeld. Door onze kinderen, allemaal jongens en ook nog in dezelfde leeftijdscategorie, en dus ook het bijbehorende gedoe, is de vriendschap ook heel sterk geworden.
* We vierden oud en nieuw bij elkaar en Ben vertelde me onlangs nog dat ik oliebollen en appelflappen had gebakken en ook erwtensoep had gekookt. Wij begonnen de avond met de erwtensoep. Daarna volgde de gebruikelijke oudejaars hapjes en champagne. Ben vertelde: “Door de stevige ondergrond werden wij maar niet dronken.” Je kunt gerust zeggen dat Ben en Ruud elkaar vonden in heel veel lol en een borrel.
* Wij vierden onze verjaardagen bij elkaar, hoewel Ben de zijne altijd probeerde te ontlopen. Uitzondering was de keer dat Ben en Loes met de kinderen in Koudekerke kwamen kamperen, terwijl wij een huisje in het Vebenabos hadden gehuurd. Daar hebben wij, onze verjaardagen (Marjo 5 en Ben 6 augustus) met zijn allen gevierd, met een BBQ festijn. De jongens sliepen bij elkaar in de tent.
* Wij onderhielden alle vier onze vriendschap goed. De jongens gingen graag mee naar de Cruq. om daar te ravotten. De jongens gingen over en weer regelmatig bij elkaar logeren.

Sinds het overlijden van Ruud 5 jaar geleden hebben Ben en Loes ‘naar me omgekeken’. Ben vond dat vanzelfsprekend, terwijl de situatie bij Ben en Loes ook niet al te gemakkelijk was. Ben, de beminnelijke! Ik wil hem postuum nogmaals bedanken voor de grote steun en warme vriendschap die ik van hem heb ondervonden.

Marjo van den Berg

Lieve familie, gecondoleerd met het overlijden van Ben. Ik herinner mij hem als iemand die ontzettend veel plezier uitstraalde, en zijn pretoogjes zullen mij altijd bijblijven, ook op deze prachtige foto is dat nog heel goed zichtbaar.
Heel veel sterkte de komende tijd, en groet van Marc van den Berg, zoon van Ruud en Marjo van den Berg

Wat een verdriet zo een leuke en lieve man te moeten missen.
Ik heb 3 herinneringen aan Ben die ik niet zal vergeten.
Alledrie van vroeger.
De eerste toen we iedere zaterdagmiddag bij oma een borrel dronken. Wij speelden buiten met elkaar en daarna naar binnen, werd er wat gedronken, oma dronk tip of een citroentje, waren er lekkere zoutjes en werd er wat gekletst. Ben was altijd geïnteresseerd in de mening van anderen en ging (de meeste) discussies in met humor. Centraal thema was de medemens. Ik voelde me erg groot omdat ik ook mee mocht praten!
Mijn 2e levendige herinnering is een oudejaarsavond bij jullie in de Prof Pelstraat. We hadden bij jullie gegeten (weet niet meer wat), oliebollen op tafel en toen ging Ben naar buiten en werd door de complete straat een lint gelegd waar iedereen zijn vuurwerk aan bond. De lont aan en het werd een spektakel even na 12. Deze lukte! in tegenstelling tot de sinterklaas surprises waar pappa en Ben altijd vol lol van vertelden; die gingen af maar nooit op het goede moment.
Nummer 3 iets wat alleen een stadskind overkomt. In Vijfhuizen heb ik van Ben geleerd dat doperwten niet aan een boom groeien als kersen, maar in een boontje lagen aan een struik. Hij heeft het me in de tuin laten zien voordat ik het wilde geloven. Hij vond het heel grappig, ik voelde me heel stom.
Zo een leuke oom wens je iedereen.
Liefs van Carrie

Vreemd dat 'Oom' Ben en 'Tante' Loes mij soms deden denken aan John Lennon en Yoko Ono? Nee hoor, lekker alternatief, heel anders dan mijn eigen moeder, een zus van Ben.
Ben stond en Loes staat model voor eigen stijl, levenskunst en non conformisme.
Huisje buiten aan de Ringvaart, buitenhuisje in Ruinen, lekker in de natuur en ver weg van het geraas.
Artistiek en levenslustig, eigenlijk een beetje hippies, en dat bedoel ik als compliment.
Ik herinner me Ben als een gezellige zorgzame man: samen met Loes en met Paul en Joan was Ben al mantelzorger toen dat woord nog niet eens bestond.
Als jongen en jonge man trof ik bijna altijd Ben, Loes, Paul en Joan aan op Monacopad 26 als ik daar mijn oma ging bezoeken.
Ben's zorg voor gezin, familie en vrienden verdient navolging tot ver in de volgende eeuw.

Heel veel sterkte Loes en kids!!