Ben hebben wij altijd bewonderd voor zijn moed en doorzettingsvermogen. Een fijn en leuk mens voor zijn omgeving en begaan met iedereen, met een groot gevoel voor humor. Hij kon ook goed luisteren. Een familieman op wie je kon vertrouwen. Trots en dolgelukkig met zijn Annette, Mayke en Sanne.
Van Ben hebben we geleerd dat gezondheid een groot goed is, maar dat liefde voor elkaar nog veel waardevoller is. Ben & zijn Annette, een ijzersterk team! Ben was mede daarom de peetoom van onze kinderen Marjoleine en Marijn. Dit gaf ze op voorhand al een veilig gevoel. Het was er altijd gemoedelijk.
Hij was een groot motor liefhebber. Het zelf rijden moest hij opgeven. Ben ging graag mee naar de TT- Assen. Samen hebben we dit zo lang mogelijk volgehouden. We hebben getracht waar mogelijk een stukje met Ben 'te kunnen meelopen', samen ben je sterk.
Op een TT in Assen dacht Ben eens sperzieboontjes te eten. Nadat hij ze enthousiast op zijn vork had geprikt en in zijn mond stak, bleken dat pepertjes. HEET!! Hij stoof ervandoor, naar het toilet. Maar water hielp nou niet bepaald. Met betraande ogen en het stoom uit zijn oren, zette hij zijn diner voorzichtig verder voort. Blussen met rijst was een beter idee. Gelukkig kon hij er zelf ook om lachen.
Ben had geen talent voor voetbal. Hij dacht eens een bal weg te schieten, hij ging wel ver! Triomfantelijk keek hij om zich heen, waar was hij eigenlijk naartoe? POK, de bal die hij weggeschoten had, kwam als een boemerang recht op zijn hoofd terecht.
Het stoeien en paardje rijden met ome Rob, Ben en papa op het tapijt bij opa en oma is een ook zeker herinnering die goed is blijven hangen bij Marjoleine. De geschiedenis herhaalde zich, zogezegd.
"Gaat alles goed? Je ziet er zo wit uit", vroeg Ben een paar jaar terug aan Marjoleine. Ze had haar winterfoundation op toen het zomer was. Tsjah, dat was inderdaad twee tinten lichter.
De koning te rijk met een eigen crossmotortje ( en Rob die onderuit ging op dat ding toen hij het eens even voor wou doen).
Ben had als 10 jarige gekookt in het rennerskwartier. De pan met spinazie viel een keer per ongeluk uit zijn handen in de vloerkachel. Die avond geen spinazie meer kunnen eten, maar wel maanden lang kunnen ruiken, wanneer de kachel werd opgestookt.
Het aller eerste rondje voor Marijn voor op de motortank mee bij Ben, maakte grote indruk. Je kon altijd dollen en geinen met hem.
Ben verstond de kunst intens te leven, te genieten, met liefde, aandacht en plezier.
Lieve Ben, we zullen je enorm missen!!
Bert & Lieke, Marjoleine & Marijn.