Lieve Martyn en kinderen,
Nog maar heel kort geleden zag ik jou ,Martyn, in de AH bij ons in de buurt en niets vermoedend vroeg ik hoe het met Beelke ging. Jij vertelde rustig het hartverscheurende verhaal van Beelke haar ziekte. Ik had geen woorden. En nu lees ik dat Beelke is overleden, zo snel, zo ontzettend verdrietig. Op deze plek wil ik de herinnering delen toen ik Beelke een tijd geleden tegen kwam in de AH. We stonden bij de groente- en fruitafdeling, Beelke gebruikte een recycle-zakje. Daar raakten we over aan de praat en vol vuur vertelde Beelke over haar dochter en het boek dat haar inspireerde ‘ de verborgen impact’ , ik schreef het op. Prachtig zoals Beelke daarover vertelde, dat hou ik vast en heb vandaag eindelijk het boek besteld.
Greetje Noorlag

Beste Martyn, Eva, Saskia, Rein,
Wat een intens verdrietig en schokkend bericht dat Beelke er niet meer is. Wat een groot gemis.
Alleen de vele mooie herinneringen aan haar zullen maar een fractie van dat gemis goed kunnen maken.
Wat ik mij vooral herinner: Het gezellige huishouden met Martyn en de toen nog heel kleine Eva en Saskia (en later Rein Jan) aan de Koninginneweg 197 (de gulden eekhoorn?).
Het was een heel warm en gezellig huis, met Beelke als echte homemaker, en er zijn veel Mulderiaanse sinterklaasfeesten gevierd, waar ik nog goede herinneringen aan bewaar. Plus de oppas-avonden met Claartje op Eva en Saskia.
Beelke was voor mij echte een wijze, oudere schoonzus. Ze was heel rustig, bescheiden, en was ook veel en vaak heel vrolijk. Bovenal een heel lieve vrouw.
Vele jaren zijn wij ook nog collega's geweest bij het Woningbedrijf Amsterdam / Ymere. Daar stond zij behalve om haar fijne karakter ook bekend om haar conscientieuze aard vol zorgvuldigheid naar huurders en buurtbewoners. Ik herinner mij nog hoe een huurdersdrama in de Vrolikstraat haar aangreep en hoe zij een persoonlijke aanpak aan grote professionaliteit koppelde.
Mijn laatste ontmoeting met haar was een paar jaar geleden onder het toen net weer geopende fietserstunneltje. Een leuk gesprekje, als vanouds. dat helaas nooit meer een vervolg kan krijgen.
Emile Spek