lieve familie,
de dood is echt een vijand van ons allemaal, en ook van Jehovah zoals Arjen terecht zei want Hij had die niet gepland. Ook al heeft jullie (groot)vader nu rust en geen pijn meer - het blijft verdrietig. Maar tegelijk geeft zijn leven hele fijne herinneringen. Deze foto - voorbereiding van een aandeel op de dienstvergadering waarbij alle jongeren van de gemeente werden geïnterviewd is er één.

Ik (TC) denk bij veel brs en zrs in het "oude" Harderwijk je vader een indruk gaf van een serieuze onderwijzer. Logisch want dat waren de dingen die voor hen zichtbaar waren: openbare lezingen, de foutloze gemeente-administratie (ja, ook die foutloos!), de organisatie van de zaalbouw met een groot stel eigenwijze Harderwijkers (pleonasme?). Maar mij schieten nu twee dingen te binnen die ook een ander beeld geven....

Toen mijn moeder weer actief werd in de Waarheid was ik 13/14 jaar en een ongeleid projectiel. Om haar wat rust te gunnen was het nodig dat ik een tijdje uit huis was. Wie mij uit die tijd kennen zullen begrijpen dat dit echt een UITDAGING moet zijn geweest. Voor zover ik me kan herinneren was ik er zelf niet zo blij mee dat ik naar familie Blauw zou gaan omdat jullie vader een strenge indruk op mij maakte. Maar jullie waren het enige adres waar ik terecht kon (of moet ik zeggen: die het aan durften? :-). Ze deden het toch maar mooi!

Een andere gebeurtenis was beginjaren '80. Het was winter en had gesneeuwd. Na de boekstudie vroeg Bauke wat ik ging doen. Omdat het had gesneeuwd had ik wel zin wat te gaan slippen met de auto, samen met mijn broer Chih Ming. Tot mijn zeer grote verbazing zei jullie vader dat hem dat ook wel leuk leek! Dus een half uur later reden we al DRIFTEND in ZIJN Lada over de A28 waar het sneeuw meer dan 10 cm dik lag. Dat had ik nooit van hem verwacht :-).

Voor Lonneke is huize Blauw jaaaarenlang het boekstudie adres geweest. Lonneke was in die tijd vaak een beetje een "dromer" - de Waarheid werd meer gevoeld dan rationeel verklaard. De gastvrijheid, zorg en na afloop jullie moeder mogen meehelpen koffie serveren voor allemaal heeft haar een sterk gevoel gegeven dat ze erbij hoorde. Sterker nog: jullie moeder was de enige met wie zij toen in de velddienst durfde. En bijzonder blijft dat toen Lonneke voor haar doop in het bassin kwam ... jullie vader klaarstond om haar onder te dompelen!

Hele fijne herinneringen dus die ons mede hebben geholpen in de Waarheid en gelukkig te blijven. Hoewel de laatste jaren moeilijk waren (het meeste voor hemzelf!) heeft hij in het belangrijkste opzicht een goed voorbeeld gegeven: hij heeft tot het einde toe volhard (Matt 24:13).
We wensen jullie als familie heel veel sterkte en troost van Jehovah dit voorbeeld van hem te blijven navolgen!

hartelijke groeten,
TjongCho & Lonneke