Tips over condoleren of herinneringen delen?
Wat een vervelende oneerlijke wereld, nu het besef komt dat je er écht niet meer bent.
Dat blauwe jaren ’70 trainingsjasje met die mooie stoere kop erboven, die heerlijke gortdroge humor, dat gekraakte ietwat nasale stemgeluid en die eeuwige brede grijns. Wat een fijne warme man was je toch, maar ook wat een bijzonder innemende vader;
Als groot voetbaldier stond je altijd langs de lijn bij Sem en zijn maatjes. Als visvader taxiede je Sem en Dirk met minstens twaalf hengels en een karrenvracht aan haakjes, korfjes, visnetten en aas door heel het land van stek naar stek. Je laatste tientje van de week ging spontaan op aan Anne en Sem op de kermis aan de Zaanenlaan. En vakantie was er nooit voor jouw rust, maar voor het plezier van je kinderen. Naar het huisje in Spanje van je ouders, naar ons heerlijke plekje in de Ardennen of ergens naar jouw geliefde Italië. En altijd mochten ze ook een vriendje en vriendinnetje mee, niets was je te veel.
En zo zal eenieder zich moeten vasthouden aan herinneringen aan jou, want de kille werkelijkheid vandaag de dag is, dat je er niet meer bent en dat je ons achterlaat in tranen en verdriet. Een grote leegte waarin je, als je nog iets zou mogen zeggen, nu hier tegen mij, dan zou dat iets in de trant zijn van “Goed gedaan pik, nul uitroeptekens”. Humor!
Dag ouwe reus, vaarwel gouwe gozer, ik zal je missen Bas.
Arie
Zo begint het boeiende boek dat Bas Barkman voor ons, Kick uitgevers (toen nog de Buitenspelers geheten) tien jaar geleden schreef: 'Rinus Michels', ruim 500 pagina's dik, groot formaat, een joekel van een biografie. 'De laatste eer' is de titel van de inleiding waarmee Bas de lezer meteen zijn relaas over de markante voetbaltrainer in trekt. Voor ons was de samenwerking met de mooi schrijvende Barkman aangenaam, ook al moesten we Bas wel eens achter de broek zitten, omdat hij ruim de tijd wenste te nemen om passages over het te portretterende fenomeen te overdenken. Maar de uitwerking daarvan kwam uiteindelijk toch op tijd en was dan goed raak ook.
Persoonlijk heb ik het altijd als prettig ervaren als het pad van Bas dat van mij kruiste. Als collega-journalisten onder elkaar hadden we onderhoudende en vrolijke gesprekken. Het was een voorrecht om Bas te hebben meegemaakt.
Kick uitgevers wenst de nabestaanden sterkte en hoopt dat dierbare herinneringen het grote verlies kunnen verzachten. Met deze foto (Leo Vogelzang) van de Michels-presentatie in het najaar van 2011 bewijst Kick uitgevers auteur Bas Barkman een laatste eer.
In zeven jaar nauwe samenwerking bijzondere mensen ontmoet en mooie dingen (mee)gemaakt; diepe en dikke dank, Rob
(Vrijdag meer; tot dan)
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.