Toeval bestaat niet…..
Het is slechts een maand geleden dat ik in een flits een man zie en een oudere dame in een rolstoel. Dat is toch? Ja dat is Bassie, wat doet hij hier met zijn moeder? Samen zitten ze bij de poffertjeskraam in Ouderkerk. Hij een biertje en ma aan de poffertjes. Herkennen we elkaar nog? Jazeker, die stem, die blik, die kop, nog steeds een knappe vent. Ik heb me verontschuldigd dat de krullen bij mij verdwenen zijn, en we moesten meteen weer lachen, net als vroeger. Onze jeugd was veel op straat en voetballen. Vader Barkman, die van Veendam, heeft ons nog voetballes gegeven op het Burghzatenplein. Daar voetbalden we tot laat, een oud net “geleend” van OSDO, opgehangen en samen met Gerard de Jong uit de Badelochstraat, hij was de keeper, voorzetten oefenen en afronden, daar leerde je voetballen. Samen gevoetbald bij OSDO, hij de slimme middenvelder met een fantastische trap en ik moest het hebben van mijn snelheid. We zijn naar de Meer geweest op de fiets, de gulden betaald om binnen te komen en kwamen per ongeluk terug met een brommer. We gingen naar Frankrijk waar de familie een stacaravan had. We werkten bij het Jagershuis voor het hotel en het ontbijt. 1 keer kwamen we laat uit de stad en moesten gelijk door, Bas ging nog even slapen in 1 van de kamers. Typisch Bas, rustig aan, laat je niet gek maken.
En nu dit tragische nieuws, tranen en verdriet. Toeval bestaat niet, maar ik zal altijd onze fijne jeugd herinneren en met een schuin oog kijken naar de poffertjeskraam.
Sannie, zo noemde je mij altijd….
