Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Bart Smit

23-02-194116-06-2020

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • 26 juni 2020
        reactie 68   |   niet OK

        Floor - Naarden
        27 juni 2023

        Deel deze pagina:

      • Toesprak Martine deel 2
        reactie 67   |   niet OK
        Tradities
        Papa, jij was een persoon van tradities; gedichten van de Kerstsint, ontbijt op bed bij verjaardagen, gebakken eieren voor ontbijt in het weekend, BBQen op het balkon, de hoogtepunten vieren in het leven, jaarlijkse Paaseieren zoeken in Zeeland, bij Perrys & Jeanzz eten in Zeeland (we zullen op tijd reserveren pap!), de 3 ines, inclusief Chaletine en Zaetine, de jaarlijkse verjaarskalender die jij maakte van de hoogtepunten van het afgelopen jaar.. die kalender gaan we opnieuw maken zodat je toch bij ons bent als we er naar kijken. We beloven je: deze tradities zetten we voort.

        Ik lijk qua uiterlijk misschien op mama.. maar ik heb ook jouw genen; regelen en organiseren (ook Tim heeft die genen van jou geërfd), je positieve karakter (altijd zoeken naar een oplossing ook in moeilijke tijden; dat heeft Marco ook van je geërfd), winnersmentaliteit (we wilden allebei graag winnen). En de geschiedenis herhaalde zich mbt Amerika met de geboorte van Tim in NY.

        Gezondheid - Laatste fase
        Al eerder hing je leven aan een zijden draadje toen ze een goedaardige hersentumor ontdekt hadden. Een skireis met de Peken was bijna fataal geweest… ik was naar een congres geweest voelde me niet lekker en werd goed ziek en heb vervolgens 14 vd 16 familieleden aangestoken, zo besmettelijk was het. Jij eindigde echter in het ziekenhuis met een hersenvliesontsteking .. gelukkig liep dat goed af.

        In 2010 werd preventief je prostaat verwijderd. Onbezorgde jaren volgden.. totdat in 2017 bij bezoek aan een arts het mis bleek te zijn met overal uitzaaiingen. Zo positief als je was.. ging je de strijd aan.. (het glas is immers half vol) tot in september 2019 opname in een zorginstelling onvermijdelijk was. Velen zochten je op in het woonzorgcentrum Palmyra (kon jij ze alles over vertellen, jij was immers in Palmyra geweest). In december naar Qaly toe dichterbij Joyce ... totdat Corona/covid-19 in de hele wereld de kop opstak..

        De vergaande maatregelen waren moeilijk te vatten .. wij hadden dit zelf ook niet eerder meegemaakt. Gelukkig had je zelf niet meer helemaal door waarom je daar zat. In gedachten maakte je mooie reizen (o.a. Amsterdam, Kopenhagen..); met mooie natuurprogramma’s op televisie waande je je elders.. Je bleef in gedachten van alles organiseren... maar je vond het ‘hotel’ waar je zat met roomservice niet goed georganiseerd en chaotisch.

        Onze redding was FaceTime. Zo waren we toch een beetje bij je (we hebben wel veel je oor gezien). Of vanaf de straatkant met telefoon via het raam op 2 hoog gezwaaid. Op 23 februari op jouw verjaardag was je nog even thuis en mocht ik je 2 juni pas voor het eerst weer echt zien, bij uitzondering met de dominee. Heel fijn!

        Uiteindelijk hebben we je overgebracht naar de palliatieve afdeling in het St Elisabeth Ukkel om je vaker te mogen zien. Bij één van onze laatste gesprekken zei je: “ik heb geen haast.. ik ben nog aan het genieten van jullie” en dat terwijl juist jij altijd zei “let’s go”.
        Gelukkig ben ik maandag 15 juni met mama na het bezoek van de dominee nog bij je geweest en heb je op ons gewacht.

        We hebben afgesproken bij de Grote Beer in de sterrenhemel en zien je daar. En als we in Zeeland aan het Grevelingenmeer zijn, zijn we in gedachten bij je.

        Pap goede reis.

        Ik ga je heel erg missen en hou van jou!




        Martine - Amsterdam
        26 juni 2023

        Deel deze pagina:

      • Speech Martine
        reactie 66   |   niet OK
        Toespraak Bart Smit - 26 juni 2020

        Good to see you here and feel those through the live stream all over the world in different time zones. These flags symbolize Bart’s life and are to the highlights of Bart’s life.

        Eerste levensfase
        Bart, mijn vader, was de 4de van 6 kinderen, geboren in Sibolangit in Nederlands-Indië op 23 februari 1941. Hij was de zoon van Wolter Smit die vanuit Nederland uitgezonden was als zendeling, een Protestantse missionaris, in het ‘Batakland' in het noorden van Sumatra. In 1942 tijdens de tweede wereld oorlog wereld werden de meeste Nederlanders in Indonesië ‘geïnterneerd’ in diverse concentratiekampen (de zgn Jappen-kampen) van 1942-1945.

        Zo ook Bart, zijn moeder en 3 zussen, gescheiden van zijn vader. Dat waren hele zware jaren; er was te weinig eten. Zijn moeder ging af en toe spullen ruilen voor voedsel. Er was geen speelgoed (zijn moeder had van rubber een bal gemaakt) en er was een continue dreiging van de kampbewaarders. Dank zij zijn moeder en 3 zussen (Joke, Laura en Els) heeft Bart het overleefd. Na de oorlog zag hij zijn vader, waarvan ze niet wisten of hij nog leefde, voor het eerst. Bart had slechts één foto van zijn vader waarop alleen zijn bovenlichaam te zien was. Toen Bart zijn vader voor het eerst zag zei hij heel opgelucht: “Hij heeft ook benen”!

        Na de bevrijding zijn zij in 1946 met een schip teruggegaan naar Nederland om daar in Leiden bij zijn grootouders weer aan te sterken. Vervolgens zijn ze nog 2 jaar in Indonesië geweest om in 1948 definitief terug te keren naar Nederland. Later is Bart nog een paar keer naar zijn geboorteland teruggekeerd, o.a. samen met zijn zus Laura en haar dochter Kristine. Ook heeft hij het voor elkaar gekregen om veel geld in te zamelen namens de Rotary voor de bouw van het gemeenschapscentrum (community center) ‘Lambrieu’ voor de wederopbouw van Adjeh na de Tsunami in 2004 in het Verre Oosten.

        Terug naar Nederland (NLse vlag)
        Na eerst in Dordrecht te hebben gewoond werd Bart zijn vader predikant in de Oude Kerk in Amsterdam en verto9.l;;///rokken ze naar de Koninginneweg. Op het Hervormd Lyceum Zuid kwam Bart bij Joyce in de klas. Joyce zal jullie zo zelf vertellen hoe zij elkaar ontmoet hebben (dat kan zij veel beter dan ik).

        Na de middelbare school ging Bart naar Nijenrode en vertrok hij daarna een jaar naar Amerika om te studeren aan de Universiteit van Delaware. Dat waren geweldige jaren. Terug in Nederland ging hij in Militaire dienst waar hij de Officiers opleiding volgde. Amerika trok nog steeds (vlag USA) en zo besloot hij samen met Joyce naar Atlanta Georgia te verhuizen waar ik ben geboren. In 1969 keerden we terug naar België (vlag BE), waar in 1970 en 1976 Karine en Florine (Floor) geboren zijn. We hadden het geluk dat in de Nachtegaallaan in St. Genesius Rode veel Nederlanders woonden, die vrienden voor het leven zijn geworden en hier ook aanwezig zijn.

        Kort daarna is hij gaan werken voor het kantoor van de State of Illinois in Brussel (vlag Illinois), als vertegenwoordiger voor heel Europa en het Midden Oosten. Bart heeft daar 32 jaar gewerkt.

        Het is duidelijk dat Bart een ‘Man van de wereld’ was
        Voor de State of Illinois moest hij veel op reis en heeft hij veel van de wereld gezien. Al was het soms dat de Gouveneur van Illinois er voor zorgde dat hij zelf niet mee met ons op vakantie kon omdat voor zijn komst van alles tot in de puntjes georganiseerd moest worden. Dat is Bart wel toevertrouwd. Alles werd van te voren natuurlijk gedubbelcheckt.

        De internationale spirit kregen we ook mee door het feit dat wij naar de Europese School in Brussel gingen (vlag EU). Hij inspireerde ons om ook na de middelbare school naar Amerika te gaan. Zo kreeg ik de kans om een jaar via AFS, in het gastgezin bij Ruby, George en Ann, door te brengen… een onvergetelijke ervaring. Als verrassing was papa ook aanwezig bij de graduation day of the Class of 1986.

        Bart was helemaal Chicago en Amerika minded.. Hij heeft één van de eerste echte Weber-BBQs meegebracht uit Amerika. En de beste steaks kwamen natuurlijk uit Chicago. Bart voorspelde al jaren geleden… ‘op Obama, uit Illinois, moeten we gaan letten want hij zou wel eens president kunnen worden’. Hij kreeg gelijk.

        Behalve aan Amerika en Indonesië draagt hij Zuid Afrika ook een warm hart toe. Hij heeft daar een aantal keer zijn oudste zus Joke en familie opgezocht. Bart bleef ook na zijn pensioen veel reizen. De manier om veel van de wereld te zien was met de cruises van o.a. de ‘Holland America Line’. Samen met dierbare vrienden hebben jullie veel van de wereld gezien en genoten van de mooie natuur.

        Tradities
        Papa, jij was een persoon van tradities; gedichten van de Kerstsint, ontbijt op bed bij verjaardagen, gebakken eieren voor ontbijt in het weekend, BBQen op het balkon, de hoogtepunten vieren in het leven, jaarlijkse Paaseieren zoeken in Zeeland, bij Perrys & Jeanzz eten in Zeeland (we zullen op tijd reserveren pap!), de 3 ines, inclusief Chaletine

        Martine - Amsterdam
        26 juni 2023

        Deel deze pagina:

      • Speech Tim
        reactie 65   |   niet OK
        Toespraak Tim
        uitvaartdienst 26 juni 2020


        Als ik aan opa denk, dan denk ik al snel aan de geweldig leuke weken die wij afgelopen jaren samen hebben gehad in het Zaetine, op Landal Park Port Greve in Zeeland. Vroeger gingen we vaak met de familie in de zomervakantie, met Pasen en soms ook met Kerst naar Zeeland toe. Het was altijd één groot feest.

        Zo was opa iedere ochtend altijd als eerste wakker in het huis, vaak al rond een uurtje of 7:00. Hij ging dan naar de supermarkt om als eerste, en dan bedoel ik echt als áller áller eerste, voor de deuren te staan en naar binnen te rennen om als eerste de lekkerste broodjes te bemachtigen. Hij kwam dan altijd vol trots terug met allemaal lekkere bolletjes en croissantjes. Eenmaal thuis aangekomen maakte hij dan voor ons en zichzelf een schaaltje “Crunchies” (de enige échte muesli met rode vruchten uit België, deze bracht opa altijd mee) met wat fruit. Als de rest van het huis ook een zo’n beetje wakker was geworden was het tijd voor Brunch (of is het toch nou een lunch?!)
        Hij maakte altijd met een groots plezier voor de hele familie een heerlijk gebakken eitje met champignons en spek, zijn specialiteit!

        Om de lekkere gebakken eitjes die opa altijd maakte, zou ik een mooi bruggetje willen maken naar andere eitjes, namelijk de PAAS-eitjes. Zo was het paaseieren zoeken tijdens een weekendje Pasen in Zeeland altijd een van de hoogtepunten van het jaar. Opa regelde altijd dat stiekem alle eitjes werd verstopt om vervolgens aan de kleinkinderen te vertellen dat hij een ECHTE paashaas had gezien die allemaal eitjes had verstopt! De laatste paar jaar werden onder andere Marco en ik ingeschakeld om mee te helpen met het verstoppen van de eitjes, al ging dat niet altijd even goed… Het gebeurde wel eens dat niet alle paaseieren werden teruggevonden tot grote ergernis van opa natuurlijk… Zo zie ik nog heel goed voor me dat hij op zoek naar de verloren paaseitjes een keer een heel konijnen hol heeft uitgegraven. Helaas, zonder resultaat.

        Er schieten nog talloze mooie herinneringen door m’n hoofd als ik denk aan opa: gezellig uiteten bij Gusto en Jeanzz (waar we nog nooit een minuut te laat zijn gekomen, uiteraard dankzij opa), uitwaaien op het strand om daarna bij Perry’s een drankje te doen, het “borrelen” met verse haring op het balkon, midgetgolfen op het park, de rolletjes King pepermunt en GoLeo-chocoladerepen die altijd voor ons klaar lagen, op pad naar Zierikzee, het tennissen met opa en oma en een visje halen in Brouwershaven.

        Verder hebben opa en ik de afgelopen jaren een hevige strijd gevoerd, en niet zomaar een strijd: een Wordfeud-strijd. Ik kan me nog heel goed herinneren dat we een weekendje weg waren met de hele familie en ik de app voor het eerst bij hem op z’n iPad installeerde. Vanaf dat moment was hij compleet verslaafd en speelde hij dagelijks potjes tegen z’n schoonzoon Rob en tegen mij. Opa was dan ook altijd bloedfanatiek en nam uitgebreid de tijd om de best mogelijke woorden te leggen. Opa schreef ieder gelegd woord op in zijn notitieblok en kon zo altijd met trots vertellen aan de rest van de familie dat hij of ik hele mooie woorden gelegd hadden! Het waren altijd hele spannende potjes al had opa toch altijd moeite om bij Kerst te moeten mededelen dat hij in totaal nog steeds achterstond tegen zijn oudste kleinzoon 😊

        Wat met tot slot heel goed bijgebleven is: sterrenkijken met opa. Opa was altijd erg gefascineerd door het heelal en de sterren. Zo hield hij geregeld de kranten in de gaten om voorbijvliegende planeten te kunnen zien. Hij had dan de krant opgeslagen en precies de stukken gemarkeerd die hem vertelde wanneer Venus zichtbaar was of hoe laat de sterrenhemel het helderst was. Marco en ik werden dan om 3 uur ’s nachts wakker om op het balkon in Zeeland naar de sterren te kijken. Hij vertelde ons over alle sterren, de Kleine beer en natuurlijk ook de Grote Beer, de plek waar we met opa afgesproken hebben. Elke keer wanneer ik naar de Grote Beer kijk, zal ik aan opa denken en is hij zo toch nog een beetje bij ons.

        Lieve opa, ik ben ongelofelijk trots op je en zal altijd aan je blijven denken, rust zacht.

        Tim


        Tim - Amsterdam
        26 juni 2023

        Deel deze pagina:

      • Speech Floor
        reactie 64   |   niet OK
        Lieve papa,

        Ik ben blij dat ik vandaag voor je mag speechen. Ik had natuurlijk liever gehad dat je hier op de eerste rij zou zitten, maar ik weet dat je nu hier bij ons bent. Met allemaal lieve vrienden en familie om ons heen en heel veel mensen die meekijken via de livestream. Thank you for being with us, Nous sommes contents que vous soyez là.

        Nu sta ik hier. En wat hebben we veel van je geleerd, hoe we zaken écht goed moeten voorbereiden, speechen, op tijd beginnen, overzicht aanbrengen, vooraf locaties checken en ga zo maar door. En pap, dat hebben we nu ook zo goed mogelijk vandaag proberen te doen, speciaal voor jou.

        Als ik aan jou denk, denk ik aan de woorden: “Hup, schiet eens op, zijn jullie nou nog niet klaar?”
        Want wat was jij sportief en lekker fanatiek. Op de ski’s sjeesde je altijd met je blauwgele Pak de Zwitserse en/of Franse pistes af. Tijdens 1 van de velen Smitten-Peken ski-vakanties sjeesde Bart letterlijk de bekende piste de “Muur af” vlakbij Avoriaz. Maar je ging niet op je ski’s maar op je op je buik naar beneden. Letterlijk alles vloog af en gelukkig werd je geholpen door een lokale skier. Dat was ook meteen de laatste keer, want de rest van familie keek met knikkend knieën toe. En als Joyce eindelijk kwam aangeskied zei jij meteen, hup we gaan weer verder. En ook ik betrap me erop dat ik vaak de woorden hup, schiet op, thuis gebruik!

        Naast tennis speelde je vroeger ook Hockey. Nu hebben we vroeger samen een paar keer meegedaan aan het 1 mei familie hockeytoernooi op de Hockeyclub Oranje in Overijse. Waar we verkleed gingen als Lambiek. Ik weet nog dat ik het super cool vond als meisje van 9 om met jou samen te hockeyen. Ik was verbaasd hoe fanatiek jij was nu je kon laten zien wat je allemaal kon! Jarenlang stond je naast het veld om me aan te moedigen. En dan moest en zou ik scoren, zodat jij trots was, maar dat was je!

        Ik kan me ook nog goed herinneren dat ik “de 20 km door Brussel" ging rennen in 2006. Wat was het geweldig om weer eens door je oude bekende stad Brussel te rennen. Nu stond jij op de Avenue Tervuren bij 1 van de sponsoren van de Loop op mij te wachten. Vanaf daar was het nog ongeveer 1KM tot de finish in het Jubelpark. Ik zat er redelijk doorheen maar wist dat jij er stond en toen ik je zag gebeurde er iets. Ik vloog letterlijk de laatste meters tot de finish, want wat gaf dat een goed gevoel om je vader zo trots langs de kant te zien staan om je aan te moedigen.

        Maar ook trots was je op de vader-dochterdag in Maastricht tijdens mijn studententijd waar je zo mooi hebt gesproken. Ook zijn we een keer met het hele dispuut gaan logeren in Chaletine tijdens een dispuutsweekend . Daar stond Bart apetrots op het balkon met zo Veel vrouwen om zich heen. Dat was Hij wel gewend.

        Je was ook heel lief. Niet alleen naar ons toe, maar ook naar je vrienden en je kleinkinderen. Pap de kids waren zo blij met jou als opa. Thijs zegt altijd, opa is zo lief. Ik geef door wat ik van jou heb geleerd aan Noor tjitske en thijs. Het glas is halfvol, positief zijn en de woorden: “Het komt goed”.

        Als laatste wil ik graag toelichten waarom we voor deze foto hebben gekozen:
        Deze foto is genomen op 14 juli 1985. Op jullie verlovingsdag. Je was op deze foto 44 jaar. Op 16 juni, op de dag van je overlijden, werd ik 44 jaar. Dus wisten we meteen dat het deze mooie foto zou worden. Je stond toen midden in het leven, krachtig en genietend met een familie met 3 mooie dochters. Nu sta ik hier en realiseer ik me dat ik ook midden in het leven sta met Toon en mijn drie lieve kinderen. En we je dankbaar zijn voor alles wat je voor ons hebt gedaan en van je hebben geleerd.

        Je leeft voort in ons en de kleinkinderen. Dank voor alles lieve pap!
        We love you en we proosten op jouw mooie rijke leven!
        I miss you en take care
        Floor


        Floor -
        14 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • U heeft een speciaal plekje in mijn hart!
        reactie 63   |   niet OK
        Lieve opa,

        Als ik aan u denk,
        Weet u nog dat u altijd met oma op reis ging,
        en cadeautjes meenam.
        De ene keer uit Ijsland,
        de andere keer uit Noorwegen of een ander ver land.

        Ik denk ook aan Zeeland,
        aan paaseitjes zoeken,
        krabben vangen
        en lekker eten bij Jeans.

        Ik hoop dat u een leuk leven heeft gehad.
        U heeft een speciaal plekje in mijn hart.
        Ik ga u missen.

        Een hele dikke knuffel van Tjitske.


        Floor -
        14 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • Als het donker is dan kijken we naar de sterren en dan zien we u bij de grote beer!
        reactie 62   |   niet OK
        Lieve opa,

        Ik vind dat we samen een leuk leven hebben gehad. Met uw verhalen vond ik u nog liever en nog liever.
        Uw verhalen waren zo erg leuk.

        Weet u nog de krabbenwereldoorlog in Zeeland op het strandje? Er was een jongen die onze krabben kwam stelen en oma heeft hem toen gezegd dat hij dat niet meer mocht doen. Ik heb door u haring leren eten, zo lekker.

        U was een lieve opa. Als het donker is dan kijken we naar de sterren en dan zien we u bij de grote beer. Dat hebben we afgesproken. Ik ga u missen opa.


        Liefs en dikke knuffel van Thijs

        Floor -
        14 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • Noor: Ik zal u altijd in mijn hart dragen.
        reactie 61   |   niet OK
        Lieve opa,

        Als ik aan u moet denken,
        denk ik snel aan wat je uit het leven moet halen.
        Blijdschap, Liefde en respect.
        Dankzij u heb ik dat geleerd. Niet zomaar, want als wij elkaar zagen in
        Zeeland was dat altijd heel gezellig. Hier heeft u mij ook mosselen leren eten.

        U gaf iedereen een glimlach.
        Van ruzies maakte u altijd weer gezelligheid.
        De laatste tijd bracht u veel door in het zorgtehuis.
        Daar belden we in het begin elke dag.
        Eind vorig jaar kwamen we om de week langs in België om oma en opa weer even te zien.
        Ik ben heel blij dat u genoten heeft van mijn presentatie over Nelson Mandela.

        Ik zal u altijd in mijn hart dragen.

        Liefs Noor


        Floor -
        14 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 60   |   niet OK
        Lieve mama en zussen,
        Inmiddels alweer een half jaar geleden dat papa door ging...
        In deze donkere dagen moeten we extra veel aan hem denken.
        En dat is maar goed ook omdat hij zo veel voor ons betekende....
        Gisteravond met champagne weer op hem getoast en een kaarsje voor hem aangestoken.
        (en mooi om te zien dat er inmiddels 90 kaarsjes branden ❤️).
        Vanaf de grote beer kijkt hij mee.
        Liefs Karine

        Karine - Driehuis
        1 januari 2021

        Deel deze pagina:

      • speech karine
        reactie 59   |   niet OK

        Lieve papa
        Voor mij ben je heel belangrijk geweest in mijn leven.
        Mijn inspirator...
        niet voor niets ben ik, net zoals jij, ook op Nijenrode
        Daar genieten van vriendschappen voor het leven
        Nijenrode Ardenne wknd als kind 1 groot feest, jij ook genoot + veel vrienden doorzakte...


        Daar 1 vd gangmakers, de boel op stelten zetten.... dat zat in je.
        Mama ons vroeger eindelijk ons bed, jij welterusten zeggen, veel energie zingend ‘toreador daar komt daar komt een stier aan’ of ‘ in een groen groen knolle knolle land’, giebelende doken wij onder de deken/kietelen...
        ook avontuurlijke in je.
        zorgde onze vakanties in de bergen lange wandeltochten ergens rolletje king opeens op steen
        of skiede ineens een smal ski pad off piste tussen de bomen.
        Jouw avontuurlijke held James Bond, vond enorm leek Sean Connery/Roger Moore. Dus wij moesten ook altijd met jou mee naar James Bond films en alle Star Wars films.
        ook een zorgzame kant.
        Velen hielp jij, zeker als iemand het moeilijk had.
        T meest bijzondere vind ik , maar spreek ook namens M/F, dat jij jarenlang voor mama hebt gezorgd. Daar zijn we je erg dankbaar voor + echt diep respect gekregen voor alles
        wat je ons, als 3 dochters, altijd hebt meegeven is om het beste uit jezelf te halen.
        En dat ik zeker hetgeen jij altijd hebt gedaan.
        Pap ik hou van je en ik zal je altijd missen

        Karine

        Karine - Driehuis
        12 december 2020

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.